You Again, Professor [GL• #2]

CHAPTER 29

Hindi ko alam kung papaano ako nakalabas sa cabin ni Ma'am Lopez nung umagang 'yon, I was preoccupied. Masyadong mabilis ang mga bagay bagay, hindi niya rin ako kinausap nung matapos kaming dalawa.

Every little detail of that moment we shared stays in my mind, clear and bright. Even when she wasn’t saying anything, I could feel how real and genuine it was. It felt like time had slowed down between us, letting me notice every small thing during our love session—her quiet look, her soft movements, and the feeling in the air around us. Hindi ko talaga 'yon makakalimutan, although it was my first time as well, pakiramdam ko expert ako nung time na 'yon. I hope she knew how much I treasured her.

Kinabukasan maaga akong nagising para puntahan siya. I actually didn't sleep well dahil inaalala ko ang nangyari sa amin. I want to know kung ano ba talaga kami at gusto ko ring malinawan kung meron ba talagang kami?

We won't share something so intimate if there's nothing going on between me and her. Alam ko sa sarili ko na mahal ko siya, but, what about her? Ano kaya ang nararamdaman niya sa akin? She shows me something but it's confusing me, hindi rin ako sigurado roon, unless—she stated it, right in front of my face.

Habang busy ang iba sa pag-aayos nung mga gamit nila, I secretly went back to her cabin. To personally talk about our matters, and to let her know how much I genuinely like her, despite the fact that we have a huge gap, in our life.

Hinahanap agad siya ng mga mata ko, ngunit nagulat ako nung malinis at maayos na ang lahat. Magmula sa higaan niya, sa lamesa at sa sink, ay malinis at maayos ang mga original na gamit na naroon sadya. Wala na rin ang bag niya at mga damit sa cabinet.

"Where is she?" takang tanong ko sa sarili.

Lumabas na lang ako, marahang isinara ang pinto. But I got startled when i saw ma'am Venison, she was looking at me suspiciously. Agad akong kinabahan, hindi alam ang iisiping dahilan. Sana hindi siya magduda.

"What are you doing here, Miss Sanchez?" takang tanong niya sa akin, she even crossed her arms. "And who gave you the permission...para pumasok sa loob ng cabin ni professor Lopez?" may pagdududa pa rin ang kaniyang tingin.

Iwinaksi ko ang iniisip kanina at napalitan na talaga iyon ng matinding kaba dahil sa gulat kay ma'am Venison, at hindi rin alam kung saan ko huhugutin ang mga isasagot sa kaniya. I gulp hard. "S-si Ma'am Lopez po?" I asked a bit of stuttering while I'm saying those few words.

Tumaas lalo ang kilay niya sa akin. "Hinahanap mo ba siya?" tanong niya rin pabalik sa akin.

I wouldn't ask her kung hindi?

Instead of answering her with sarcasm remarks—i just nodded. "Opo, may mahalaga lang sana akong sasabihin. Bakit po wala siya rito? Pati ang mga gamit niya rin?" sunod-sunod ko ring tanong.

Napakamot sa ulo si Ma'am Venison. "Ah, kasi maaga siyang umalis. Sinundo siya nung fiancé niya." she casually said which made me freeze for a moment. Napakurap ako ng tatlong beses kung tama ba ang narinig ko?

Fiancé?

I felt something strange, pakiramdam ko nahati bigla ang puso ko doon. Hindi pa halos nagsi-sink in sa akin ang narinig mula kay ma'am Venison. Hindi rin ako makapaniwala.

"May fiancé po si Ma'am Lopez?" pag-uulit ko sa sinabi niya. Still couldn't believe it, bakit hindi ko manlang agad nalaman noong una palang? O kung meron naman pala siyang fiancé, bakit hinayaan niyang may mangyari sa amin?

Tumango si Ma'am Venison. "Oo, even me nagulat din. Ayon kasi ang sinabi ni Attorney Alejandro, kanina sa akin—remember 'yung isa sa mga judge nung foundation day? Ayon pala; napaka secretive rin kasi ni Isla, nagulat din talaga ako. But, it's fine, it's none of my business anyway." paliwanag niya sa akin. Mas lalo akong nadurog doon.