You Again, Professor [GL• #2]

CHAPTER 31

"Very well. This court sets the trial proper on October 17, 2024. Both parties are reminded to submit any pending pleadings or additional documents before that date. Is there anything else from the prosecution?" sigaw nung judge.

Nagsalita si attorney Hoven. "None, Your Honor!" mariing sagot nito.

Sumulyap muna siya sa akin bago sa lawyer ni Daddy. "Defense?"

"None, Your Honor!" sagot ni Attorney.

Tumango ang judge. "If there is nothing further, this hearing is adjourned!"

Muli ay sumigaw ang clerk. "All rise!"

Nung matapos ang secession. My mom tried to talk to me, pero masyado akong matigas at hindi ko siya pinansin. I feel so sick having her around. At bukod doon ay may iba akong gagawin, hinahanap ko agad sa labas si Ma'am Lopez. Pumunta ako sa may parking lot at pamilya ni Nicole ang aking nakita doon.

Nicole waved at me.

Although, I have so many questions why they are all here I ignored Nicole and continue looking for ma'am Lopez.

Madaling madali ako bawat tingin sa sulok kung saan ko siya posibleng makita. Halos lahat ay nasa labas na, may ilang naghihintay din na reporter...some of them saw me, kaya mabilis akong nagtago. At ang ilan pa sa mga nasa loob kanina ang naroon para humarap sa media at sumagot, ilan na ang mga doktor na traydor kay Daddy.

Pabalik na sana ako sa loob ng hall nung makita ko sa may corridor si Ma'am Lopez. She was crying, it makes me weak seeing her cry. Palapit na ako sa kaniya nung makitang kasama niya si attorney Hoven Alejandro.

My blood boils in an instant. I clenched my fist. "Isla!" tawag ko sa kaniya. They both look at me, pero ang tingin ko ay nasa kaniya lang.

"The daughter of the criminal, huh?" mapanuyang wika sa akin ni attorney.

"Why are you still here?" malamig na tanong sa akin ni Ma'am Lopez, hindi niya rin ako halos matingnan sa aking mata. My chest is pounding so fast, lalabas na 'ata ang puso ko sa ribcage.

Mas lumapit pa ako sa kaniya. "Puwede ba tayong mag-usap?"

Umiling siya sa akin, pinunasan ang luha sa kaniyang mata. "Wala tayong pag-uusapan!" akmang maglalakad na sana siya pauna sa akin nung hawakan ko ang kamay niya.

"Please?"

Attorney Alejandro cleared his throat. "Aherm, bata!" inalis niya ang kamay ko kay Ma'am Lopez. "You shouldn't be doing that!" sigaw niya sa akin but still, I ignored him.

Ma'am Lopez blankly look at me. "Alejandro, iwan mo muna kaming dalawa!"

"Pero may—" she cut him off.

"I said leave us alone!" sigaw ni Ma'am sa kaniya, habang sa akin pa rin ang tingin.

Hindi ko pa siya nakita na ganito kagalit, it feels weird, and I'm nervous at the same time. Pakiramdam ko, hindi magiging maayos ang usapan naming dalawa.

"Okay okay, I'll wait for you sa kotse!" sabi ni Attorney, tinitingnan pa muna ako niya ng masama bago iniwan kaming dalawa.

"You have thirty minutes, so talk!" utos niya sa akin. It was powerful at may awtoridad.

Napakurap ako ng tatlong beses, nanginginig na rin ang kamay ko habang nakatingin sa kaniya. Ang tingin niya sa akin ay kakaiba, hindi ko ito mabasa. Pakiramdam ko rin may tumutusok sa puso ko habang nakatingin kami sa isa't isa, and I feel like at any possible moment ay iiyak na ako.