Unexpected love || Bankzitters

42 || Steegje

'Oké steen, papier, schaar en de verliezer doet een shotje'

Ik sta met Jamie en Sophie bij de bar en we hebben net één shotjes besteld. Helaas hebben Jamie en Sophie allebei steen en heb ik voor schaar gekozen, waardoor ik nu het shotjes moet nemen.

Ik voel de vloeistof door mijn keel stromen en meteen trek ik een vies gezicht. Sambuca vind ik niet per se een erg shotje, maar ik kan ook niet zeggen dat ik hem nou echt heel lekker vind.

We nemen onze nieuwe drankjes weer mee naar de rest van de groep en iedereen is best wel dronken. Het is ook al twee uur, dus iedereen is al een tijdje aan het zuipen, maar alsnog is het wel héél erg.

Matthy zit de hele tijd een beetje om me heen te hangen, en hoe leuk ik hem ook vind, op dit moment is hij wel heel klef aan het doen. Hij pakt me de hele tijd vast, terwijl ik ook gewoon met de rest van de groep wil dansen.

'Mat stopt even met zo klef doen de hele tijd' zeg ik een beetje geïrriteerd.

Ik zie Matthy met zijn ogen rollen maar toch laat hij me wel los. Volgensmij is hij ook wel echt gewoon heel dronken, dus ik besluit niet te veel aandacht aan hem te besteden.

Ik sta een beetje met Charlotte te dansen, maar op een gegeven moment moet ik naar de wc. Ik ga even de meiden af om te vragen of er nog meer iemand moet en gelukkig moet Jamie ook, dus samen bewegen we ons door de massa heen richting de wc.

Er staat gelukkig niet een hele lange rij, waardoor we binnen een paar minuutjes al aan de beurt zijn en opgelucht stap ik het hokje in. Meteen wanneer ik op de wc zit voel ik alles een beetje draaien en hoofdschuddend lach ik in mezelf. Af en toe moet ik echt minder drinken, maar op een gegeven moment is het daarvoor alweer te laat.

Ik loop het hokje weer uit en zie Jamie al naast de wasbakken op me wachten.

'Loeniee gaat ie goeeed?' Vraagt ze terwijl ze me heen en weer schud.

'Zekerss met jouu?' zeg ik lachend.

Ze knikt hevig ja en ik moet nog meer lachen. Ze trekt me nog in een korte knuffel en dan beginnen we weer onze weg naar de rest van de groep.

Wanneer we na veel geduw weer bij de groep aankomen zie ik dat Matthy er niet meer bij staat.

'Hey waar is Mat?' Schreeuw ik in het oor van Raoul om over de muziek heen te komen.

Hij haalt zijn schouders op en geeft me een blik dat hij geen flauw idee heeft. Ik vraag het nog aan een paar andere, maar ook zij hebben geen idee waar Matthy ineens heen is.

Ik besluit het voor nu maar te laten, maar na tien minuutjes begin ik me toch wel een beetje zorgen te maken. Ik heb Matthy ook al een paar keer geappt, maar ik krijg ook geen reactie van hem terug.

Ik heb het er een beetje over met Raoul en we besluiten dat we hem misschien toch maar moeten zoeken. Hij was best wel dronken en zometeen ligt hij gewoon ergens half dood te gaan.

Met z'n allen lopen we de club uit en buiten bedenken we even een plan.

'Misschien handig als we een beetje opsplitsen? Dan hebben we hem denk ik sneller gevonden' stelt Koen voor.

Iedereen stemt er mee in en samen met Raoul en Lieke ga ik een kant op. Na een kwartiertje zoeken hebben we hem nog steeds niet gevonden en ik begin toch wel een beetje de hoop op te geven.

Net wanneer ik me weer omdraai om weer terug te lopen met Lieke en Raoul blijft mijn blik hangen op twee personen in een steegje. De twee zijn aan het zoenen en voor heel even denk ik dat het Matthy is, maar snel schud ik die gedachte weg. Matthy zou zoiets nooit doen.

Net wanneer we weer terug willen lopen naar de rest besluit ik toch nog wel in het steegje te gaan kijken. Ik heb er toch niet zo'n goed gevoel bij, want hoe erg ik Matthy ook vertrouw, mijn gevoel zegt dat het niet goed zit.

Ik loop zonder iets te zeggen richting het steegje en hoe dichter ik in de buurt kom hoe meer gestrest ik word. Ik ben nu nog maar een paar meter verwijderd en de jongen staat met zijn rug naar me toe. Het is best wel donker in het steegje, maar toch zie ik wel dat de jongen blond haar heeft.

Mijn hart begint steeds sneller te kloppen en snel denk ik terug aan vanavond. Welk kleur shirt had Matthy ook alweer aan? Volgensmij was het gewoon een zwart shirt, maar toch hoop ik het niet, want de jongen voor me heeft ook een zwart shirt aan.

Ik voel hoe mijn ademhaling steeds sneller wordt en als ik nog maar één meter van het zoenende paar ben verwijderd blijf ik stil staan.

'M-Mat?' Komt er nauwelijks hoorbaar uit mijn mond.

Ik zie hoe de jongen zich langzaam terugtrekt en zich wankelend omdraait en meteen voel ik de tranen in mijn ogen branden.

Ik sta oog in oog met Matthy en hij lijkt geen eens door te hebben wat hij zojuist heeft gedaan.

'Loenieeee' zegt hij terwijl hij met open armen naar me toekomt.

Ik duw hem weg en draai me zo snel mogelijk om. Ik ren naar Lieke en Raoul toe en gelukkig staan ze niet zo ver, want door de tranen zie ik bijna niks meer. Ik kan gewoon niet geloven dat Matthy zoiets zou doen.

'O mijn god, Loen, wat erg'

Lieke trekt me meteen in een knuffel en ik sla mijn armen om haar heen. Ik voel Raouls hand ook zachtjes over mijn rug wrijven en ik kan niet stoppen met huilen.

Doordat ze niet zo ver weg stonden hebben ze waarschijnlijk alles meegekregen en hoef ik ook gelukkig niks meer uit te leggen. Ik denk ook dat er op dit moment geen woord meer uit mijn keel zou komen.

'Matthy nu niet, echt ga weg' hoor ik Raoul zeggen.

Matthy is me waarschijnlijk achterna gelopen, maar ik wil hem op dit moment echt niet zien. Hij heeft me zoveel pijn gedaan en ik snap gewoon niet waarom. Waarom zou hij zoiets doen.

Matthy is zonder moeite weggegaan, wat ik aan de ene kant wel fijn vind, maar aan de andere kant heeft hij dus ook weer niet zijn best gedaan om überhaupt te proberen om het goed te maken.

Raoul heeft ondertussen de rest van de groep geappt om te vragen of ze naar ons toe komen en ik ben naast Lieke op een bankje gaan zitten. Mijn hoofd ligt op haar schouder en ik staar voor me uit. Ik hoef gelukkig niet meer te huilen, maar ik voel me echt leeg vanbinnen.

Na een paar minuutjes zien we de rest van de groep onze kant op komen en met een bezorgde blik kijkt iedereen me aan. Ik heb de kracht niet om uit te leggen wat er is gebeurd en gelukkig begint Raoul al met praten.

'Ik vermoord die gast' hoor ik Rob boos zeggen.

Dan richt hij zijn ogen op mij en meteen verzacht zijn blik. Met grote stappen loopt hij naar me toe en hij trekt me in een knuffel.

Na een tijdje besluiten we om weer terug te gaan naar ons huisje en helemaal kapot loop ik terug.

Gelukkig hoeven we niet zo ver te lopen, want ik kan niet wachten om in bed te liggen. Ik heb ook geen idee waar Matthy uithangt, maar hij zoekt het op dit moment maar uit.

Eenmaal bij het huisje aangekomen trap ik meteen mijn schoenen uit en gelijk loop ik naar boven. Ik mocht gelukkig bij Rob en Jamie op de kamer, voor het geval dat Matthy nog thuis komt vannacht, dus snel pak ik mijn spullen.

Het zijn gelukkig ook 2 eenpersoonsbedden, dus met veel moeite tillen Milo en ik mijn matras naar de kamer van Rob en Jamie. Vlug trek ik mijn pyjama aan en ik plof op mijn matras.

Ik hoop zo dat dit allemaal een droom was.