ខ្នងនៃមនុស្សដែលមានកម្ពស់ទាបត្រូវបានរុញផ្អឹបនឹងជញ្ជាំងខណៈពេលបបូរមាត់កំពុងតែជាប់រវល់។ដៃទាំងគូលើកឱបករបស់រាងខ្ពស់ស្រឡះដោយទឹកមុខក្រហមទទួលយកការថើបដ៏រោលរាលនិងអស្ចារ្យមួយនេះ។ថេយ៉ុងដកមាត់ចេញរួចសម្លឹងមើលomegaក្រោមទ្រូងរបស់គេ គេទាញក្រវាត់កខ្លួនឯងឲ្យធូរដើម្បីងាយស្រួលនឹងប្រត្តិបត្តិការណ៍
"កុំតក់ក្រហល់ពេក"omegaសើចរួចអង្អែលមុខថេយ៉ុងថ្នមៗ ភ្លាមៗគេស្រាប់តែផ្លាស់ប្ដូរទឹកមុខនិងទន់ជង្គង់ដួលដោយកម្លាំងសង្កត់អ្វីម៉្យាងដោយមិនដឹងខ្លួន។គេចាប់ផ្ដើមញ័ររាងកាយទាំងក្ដីតក់ស្លុតដូចជាកំពុងតែបានឃើញឋាននរកនៅចំពោះមុខខ្លួន។ថេយ៉ុងងើញឆ្ងល់នឹងកាយវិការរបស់omegaម្នាក់នេះ គេក៏ប្លែកនៅពេលដែលធំក្លិនអរម៉ូនអ្វីម៉្យាងដែលជះឥទ្ធិពលខ្លាំង។
"បើឃ្លានចុ*ណាស់មិចមិនប្រាប់ខ្ញុំ?"សម្លេងគ្រលររបស់មនុស្សនៅពីក្រោយខ្នងថេយ៉ុងកំពុងបន្លឺដែលប្រៀបបីដូចជាមានកំហឹងមួយកំពុងផ្ទុះ។ដៃមាំក្រាស់ចាប់ច្របាច់កថេយ៉ុងបោកផ្ទប់នឹងជញ្ជាំង ទៅតាមកម្លាំងនិងក្លិន pheromones របស់នាយពេលនេះ គឺថេយ៉ុងកំពុងតែចាញ់ប្រៀបហើយ។
"អ្ហឹកហ្ហឹក-"គេកម្រើកមិនបានទេ!ថេយ៉ុងឈឺនឹងកម្លាំងសង្កត់របស់ជុងហ្គុក។ភ្នែករបស់ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមទន់-វាងងឹត...ងងឹតអស់រលីងហើយ។
ក្រឹងៗ
សម្លេងកណ្ដឹងបានរោទ៍។ត្របកភ្នែលទាំងគូបើកបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់ឃើញពីទិដ្ឋភាពគ្រប់យ៉ាង ថេយ៉ុងភ្ញាក់ផ្អើលនឹងរាងកាយននោលគោករបស់ជុងហ្គុកដែលដេកនៅលើគ្រែ ឯគេវិញគឺនៅពីលើជុងហ្គុកតែម្ដង។ជុងហ្គុកដោយឃើញថេយ៉ុងបានដឹងខ្លួន គេលោចស្នាមញញឹមចុងមាត់រួចខិតទៅបឺតមាត់ថេយ៉ុងទាល់តែថេយ៉ុងឈ្លក់
"អ្ហឹក-ខឹកៗ"
"ខ្ញុំឲ្យលោកចុ*ខ្ញុំ-ធ្វើយ៉ាងមិចក៏បានដែរ"វាជាលើកដំបូងហើយដែលថេយ៉ុងឮពាក្យនេះ។ជុងហ្គុកគឺកំពុងបើកឱកាសឲ្យថេយ៉ុងគ្រប់គ្រងនៅពីលើនាយហើយ ហេតុអីក៏គេបែរជារុញរាទៅវិញ?ក្រែងនេះជាអ្វីដែលគេចង់បានមិនអញ្ចឹង?
