De tweeling Milo en Matthyas vierde hun tiende verjaardag op een zonnige zaterdag in september. Het huis van Raoul en Robbie was gevuld met ballonnen, slingers en het geluid van opgewonden kinderen die door het huis en de tuin renden. Er hing een sfeer van vreugde en opwinding, zoals het hoort op een verjaardagsfeestje. Maar ondanks alle drukte en het gelach van de andere kinderen, keek Matthyas steeds weer naar de voordeur, hopend dat hij elk moment Koen en Juliette zou zien verschijnen.
De meeste kinderen die waren uitgenodigd, waren vrienden van Milo. Milo had altijd gemakkelijk vrienden gemaakt; hij was sociaal, vrolijk en altijd in voor een grapje. Matthyas daarentegen was stiller, gevoeliger, en hij had altijd moeite gehad om zich op zijn gemak te voelen bij andere kinderen. Hij hield zich vaak op de achtergrond, vooral op feestjes als deze, waar de aandacht en het lawaai hem een beetje overweldigden.
Maar vandaag was anders. Vandaag zou Koen komen, en Juul ook. En dat maakte alles goed voor Matthyas. Want Juul... Juul was speciaal. Ze was het liefste meisje dat hij ooit had ontmoet. Haar vriendelijkheid had hem vanaf het begin geraakt, en ze had iets in hem losgemaakt wat hij nog niet eerder had gevoeld. Wanneer hij in haar buurt was, voelde hij zich veilig en begrepen, alsof ze de enige was die echt zag wie hij was.
Toen hij hoorde dat Koen en Juul niet alleen naar het feestje mochten komen, maar ook mochten blijven slapen, was zijn hart bijna uit zijn borst gesprongen van vreugde. Dit was het beste verjaardagscadeau dat hij zich kon voorstellen. De gedachte dat Juul er zou zijn, de hele nacht, maakte hem zenuwachtig, maar ook blij
"Matthy! Kom je taart eten?" Milo's stem trok hem uit zijn gedachten. Matthyas knikte snel en liep naar de grote tafel in de tuin waar de verjaardagstaart klaarstond. Maar zijn ogen bleven voortdurend naar de deur schieten, steeds wachtend op dat ene moment.
En toen, eindelijk, ging de deurbel. Matthyas voelde zijn hart sneller kloppen terwijl hij Raoul de deur zag openen. Daar stonden Koen en Juliette, een beetje verlegen maar duidelijk blij om er te zijn. Juliette hield een klein cadeautje vast, zorgvuldig ingepakt in blauw papier met een wit lintje. Matthyas' ogen lichtten op toen hij haar zag, en hij voelde een warme gloed in zijn borst. Ze zag er prachtig uit, zoals altijd, met haar lange haren die vandaag netjes gekamd en in een vlecht vastgebonden waren.
"Gefeliciteerd, Matthyas!" zei Juliette met haar zachte stem, terwijl ze hem het cadeautje gaf. "Ik hoop dat je het leuk vindt."
Matthyas pakte het cadeautje aan, zijn handen licht trillend van opwinding. "Dank je wel, Juul. Het is vast geweldig." Zijn stem klonk iets zachter dan hij wilde, maar Juul glimlachte naar hem, en dat was alles wat hij nodig had om zich weer wat zekerder te voelen.
Koen gaf Milo een vriendschappelijke tik op de schouder. "Gefeliciteerd, Milo. Heb je al veel cadeautjes gekregen?"
Milo grijnsde breed. "Ja, het is geweldig! En nu zijn jullie er ook, dus het kan niet meer stuk."
De vier kinderen liepen samen naar de tafel, waar de taart werd aangesneden. De andere kinderen waren druk met het uitblazen van de kaarsjes en het eten van de taart, maar Matthyas kon zijn ogen niet van Juul afhouden. Ze zat tegenover hem, en elke keer als hun blikken elkaar kruisten, voelde hij een warme tinteling in zijn buik.
Na de taart was er tijd voor spelletjes. De kinderen speelden verstoppertje, tikkertje, en een spel met waterballonnen in de tuin. Juul was een beetje terughoudend in het begin, maar Matthyas zorgde ervoor dat ze zich welkom voelde. Hij rende niet zo snel als de anderen, zodat Juul hem bij kon houden, en hij lachte om haar grapjes, zelfs als ze niet eens zo grappig waren. Voor Matthyas was het de perfecte middag.
Toen de avond viel en de andere kinderen langzaam begonnen te vertrekken, werden de slaapspullen klaargelegd. Matthyas en Milo hadden hun slaapzakken al klaar in de woonkamer, en Raoul en Robbie hadden ervoor gezorgd dat er extra bedden waren voor Koen en Juul. Toen de laatste gast vertrok, voelde Matthyas een gevoel van vreugde dat hij niet kon onderdrukken. Ze waren met zijn vieren over, en de echte gezelligheid kon nu pas beginnen.
"Zullen we een film kijken?" stelde Milo voor. Hij rende al naar de kast met dvd's en begon de titels op te sommen. Koen hielp hem kiezen, terwijl Matthyas naar Juul keek, die haar slaapzak aan het uitrollen was.
"Juul," begon Matthyas, een beetje aarzelend, "wil je naast mij liggen, tijdens de film?"
Juul keek op en glimlachte naar hem, een glimlach die Matthyas' hart deed smelten. "Ja, graag," zei ze eenvoudig. "Ik vind het gezellig."
De film was leuk, maar voor Matthyas was het gevoel van Juul naast hem liggen belangrijker dan de plot. Hij durfde nauwelijks te bewegen, bang om het moment te verstoren. Maar af en toe voelde hij haar kleine hand tegen de zijne, en dat maakte zijn dag helemaal perfect.
Toen de film voorbij was, was het al laat. Ze bleven nog even kletsen, over school, over hun favoriete films en over wat ze zouden doen als ze ooit op avontuur konden gaan. Milo viel als eerste in slaap, gevolgd door Koen, die na een tijdje ook zijn ogen niet meer open kon houden. Maar Matthyas en Juul bleven nog even wakker, stilletjes naast elkaar liggend in het schijnsel van het gedimde licht.
"Dank je wel dat ik hier mocht komen," fluisterde Juul, haar stem zacht en slaperig.
"Het is het beste cadeau dat ik ooit heb gekregen," antwoordde Matthyas, terwijl hij naar haar keek. In de stilte van de nacht leek alles mogelijk, en hij voelde zich dapperder dan ooit. "Jij bent het liefste meisje dat ik ken, Juul."
Juliette keek naar hem, haar ogen groot en serieus. "Jij bent ook heel lief, Matthyas," fluisterde ze terug, voordat ze langzaam haar ogen sloot.
Matthyas bleef nog een tijdje wakker, luisterend naar haar ademhaling en genietend van het gevoel dat zij, het meisje van wie hij zoveel hield, dicht bij hem was. Voor hem kon deze dag niet meer stuk, en terwijl hij langzaam in slaap viel, wist hij zeker dat dit de mooiste verjaardag van zijn leven was.
