De zon stond al wat lager aan de hemel toen Koen en Juul afscheid namen van Milo en Matthyas. Het was een van die zeldzame momenten waarop ze zich even normaal konden voelen, als gewone kinderen zonder zorgen. Ze hadden samen gelachen, spelletjes gespeeld, en voor een tijdje konden ze vergeten wat hen thuis te wachten stond.
Terwijl ze hun spullen bij elkaar raapten, merkte Koen hoe Matthyas een beetje onrustig heen en weer schoof. Het leek alsof hij iets wilde zeggen of doen, maar de woorden bleven hangen in zijn keel. Juul had haar rugzakje al omgeslagen en stond klaar om te vertrekken, toen Matthyas opeens op haar af stapte.
"Dag, Juul," zei hij zachtjes, en voordat ze het goed en wel doorhad, boog hij zich naar voren en drukte een klein, verlegen kusje op haar wang.
Juul verstijfde even van de verrassing, haar ogen groot terwijl ze Matthyas aankeek. Ze voelde haar wangen warm worden, en een vreemde, maar aangename tinteling verspreidde zich vanaf de plek waar zijn lippen haar hadden aangeraakt. Het was een simpele, onschuldige kus, maar voor Juul voelde het als iets heel bijzonders. Ze wist niet precies waarom, maar het maakte haar blij, op een manier die ze nog nooit eerder had gevoeld.
Matthyas stond nu een paar stappen van haar af, zijn gezicht lichtroze van verlegenheid, maar hij glimlachte naar haar, een zachte, oprechte glimlach die haar hart verwarmde.
"Tot snel, Juul," fluisterde hij, bijna alsof hij bang was dat de wind zijn woorden zou meenemen.
Juul knikte, nog steeds een beetje overrompeld. "Tot snel, Matthyas," zei ze uiteindelijk, haar stem net zo zacht als de zijne.
Koen had het tafereel met een klein glimlachje gadegeslagen, en hij kneep even bemoedigend in Juuls schouder voordat ze samen richting huis liepen. Ze staken de dijk over, het grind knerpend onder hun schoenen, terwijl Juul steeds weer met haar vingers over het plekje op haar wang wreef waar Matthyas haar had gekust. Het was alsof ze dat gevoel vast wilde houden, bang dat het zou vervagen als ze er niet op bleef letten.
"Hij vindt je echt heel aardig, Juul," zei Koen met een zachte glimlach terwijl ze verder liepen. Hij wist hoe speciaal Matthyas voor haar was, en hij was blij dat zijn zusje tenminste iemand had die haar een beetje geluk kon brengen.
Juul glimlachte terug, maar zei niets. Ze wist dat ze er thuis niet over kon praten, hoe graag ze dat ook wilde. Hun vader kon soms onvoorspelbaar zijn, en zelfs in een goede bui kon hij plotseling omslaan. Juul was altijd voorzichtig met wat ze deelde, bang dat iets kleins als een kusje op haar wang zijn woede zou opwekken. Ze kon het gevoel van Matthyas' lippen op haar huid niet uit haar hoofd krijgen, maar ze besloot het diep in haar hart te bewaren, als een geheim klein gelukje.
Toen ze thuiskwamen, merkten ze meteen dat de sfeer anders was dan normaal. Hun vader zat aan de keukentafel met een biertje, maar in plaats van zijn gebruikelijke grimmige blik, leek hij zowaar ontspannen. Hij glimlachte zelfs een beetje toen hij hen zag.
"Zo, daar zijn jullie weer," zei hij, zijn stem verrassend kalm. "Hebben jullie het leuk gehad?"
Koen en Juul knikten snel, blij dat ze deze zeldzame goede bui niet verpestten. Koen begon meteen te vertellen over de film die ze hadden gekeken en de spelletjes die ze hadden gespeeld. Juul luisterde stilletjes, haar hand nog steeds af en toe naar haar wang bewegend, alsof ze zichzelf er steeds weer aan moest herinneren dat het echt was gebeurd.
Hun vader leek tevreden met de verhalen en maakte geen opmerking over hun stiltes of over de tijd die ze hadden doorgebracht. Juul voelde een beetje opluchting dat ze niet in detail hoefde te treden over haar dag, en al helemaal niet over het kusje. Ze wist dat het voor haar iets bijzonders was, iets dat ze dicht bij haar hart moest houden. Maar ze was ook bang dat als ze erover zou praten, haar vader het zou zien als een reden om boos te worden, zelfs als hij nu in een goede bui was.
De rest van de avond verliep rustig. Koen en Juul aten samen met hun vader, die zelfs een paar grappen maakte, iets wat ze bijna nooit meemaakten. Juul lachte mee, maar in haar gedachten bleef ze steeds weer teruggaan naar het moment met Matthyas. Het was alsof dat kleine kusje haar een bron van warmte gaf die haar door de avond heen hielp.
Toen ze die nacht in bed lag, bleef Juul met haar vingers over haar wang wrijven, totdat ze uiteindelijk in slaap viel. In haar dromen herleefde ze het moment keer op keer, en elke keer voelde het even speciaal. Misschien zou ze er ooit over durven praten, maar voor nu was het genoeg om te weten dat Matthyas haar graag mocht. Dat was een geheim dat ze voor zichzelf hield, als een klein lichtje in de donkere wereld waarin ze leefde.
