Na het ontbijt gingen Juul en Matthyas samen naar de woonkamer, waar ze zich op de grote, zachte bank nestelden. Matthyas sloeg zijn arm om Juul heen, waardoor ze zich nog meer gekoesterd voelde. De pijn in haar buik was nog niet helemaal weg, maar met Matthyas dicht bij haar voelde ze zich een stuk beter.
Ze leunden tegen elkaar aan, de rust van de ochtend omarmend. De televisie stond zachtjes aan, een tekenfilm speelde op de achtergrond, maar hun aandacht was vooral gericht op elkaar. Af en toe keek Matthyas naar Juul en glimlachte hij zachtjes. Wanneer hij zeker wist dat niemand keek, boog hij zich snel naar haar toe om haar een kus te geven, een vluchtige aanraking van zijn lippen op haar wang of voorhoofd. Juul voelde steeds een warm gevoel door zich heen gaan bij elke kus, en haar glimlach werd telkens iets breder.
Terwijl ze daar zo samen zaten, werd het huis langzaam wakker. Milo, de tweelingbroer van Matthyas, kwam naar beneden, zijn ogen nog half dicht van de slaap. Hij liep de woonkamer in en bleef even staan toen hij de twee op de bank zag zitten. Zijn blik gleed van zijn broer naar Juul, en een ondeugende glimlach verscheen op zijn gezicht.
"Goedemorgen," zei Milo nonchalant, terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg en tegen de deurpost leunde. "Dus, Matthyas, heb je haar eindelijk verkering gevraagd?"
Matthyas en Juul schoten allebei in de lach, Juul iets verlegen en Matthyas licht blozend. Hij draaide zich naar zijn broer en knikte, zijn ogen twinkelend van geluk. "Ja, Milo," antwoordde hij, nog steeds met een brede glimlach op zijn gezicht. "Ik heb het haar gevraagd."
Milo grijnsde breed en kwam naar hen toe, ploffend neer op de andere bank. "Nou, het werd tijd," zei hij met een knipoog. "Ik dacht al dat je het nooit zou doen."
Juul voelde zich ineens wat ongemakkelijk, maar Milo's ontspannen houding zorgde ervoor dat ze zich al snel weer op haar gemak voelde. Het voelde goed dat Matthyas' broer hen zo accepteerde en hen niet belachelijk maakte, maar juist blij voor hen was.
"Ik wist het wel," zei Milo terwijl hij zijn armen achter zijn hoofd vouwde en achteroverleunde. "Jullie zijn gewoon perfect voor elkaar."
Juul kon het niet laten om te blozen, haar gezicht warm van de complimenten. Ze keek naar Matthyas, die nog steeds stralend naast haar zat, zijn arm stevig om haar heen. Het gevoel van verbondenheid tussen hen werd met elke seconde sterker, en het maakte niet uit hoe ongemakkelijk of nieuw het allemaal voelde; dit was hun moment, en ze waren er allebei helemaal klaar voor.
"Bedankt, Milo," zei Juul zachtjes, terwijl ze hem een dankbare blik gaf. "We zijn heel blij samen."
"Dat kan ik zien," antwoordde Milo grinnikend. "Maar als Matthyas je ooit verdrietig maakt, kom je maar naar mij toe, oké?"
Matthyas rolde met zijn ogen en lachte. "Alsof dat ooit zal gebeuren. Maar bedankt voor het aanbod, Milo."
Ze lachten allemaal samen, en de kamer vulde zich met een warme, gezellige sfeer. Ondanks alle moeilijkheden die Juul en Matthyas hadden meegemaakt, ondanks de pijn en het verdriet, hadden ze elkaar gevonden in een liefde die hen sterker maakte. Dit moment was een klein stukje geluk te midden van alles, en dat maakte het des te waardevoller.
