De avond viel zachtjes over het huis, en het was rustig in de slaapkamer van Matthyas. Hij lag op zijn bed, zoals hij bijna elke avond deed, wachtend tot Juul zich bij hem zou voegen. Ze hadden een ritueel ontwikkeld; na een lange dag vonden ze altijd troost in elkaars gezelschap. Het was hun manier om de wereld buiten hun kamer even te vergeten, om zich veilig te voelen in de nabijheid van iemand die hen echt begreep.
Matthyas hoorde de deur zachtjes opengaan en keek meteen op. Daar stond Juul, haar gezicht verlicht door het zachte licht van de lamp op het nachtkastje. Ze sloot de deur achter zich en keek hem even aan, haar ogen glinsterend met een mengeling van spanning en iets anders, iets nieuws dat Matthyas niet meteen kon plaatsen.
Tot zijn verrassing begon Juul zich om te kleden, terwijl hij nog steeds naar haar keek. Ze had altijd gevraagd of hij even weg wilde kijken of de kamer wilde verlaten als ze zich omkleedde, maar nu deed ze dat niet. Matthyas hield zijn adem in, niet wetend wat hij moest verwachten. Hij wilde haar niet ongemakkelijk maken, maar het was duidelijk dat dit een grote stap voor haar was.
Juul trok haar shirt over haar hoofd, en Matthyas zag dat ze een klein roze bh'tje droeg, versierd met witte hartjes. Het matchte perfect met haar onderbroekje, dat dezelfde zachte, schattige uitstraling had. Ze leek kwetsbaar en sterk tegelijk, en Matthyas voelde zijn hart sneller kloppen. Hij wist dat dit moment veel voor haar betekende, en hij wilde niets doen dat haar vertrouwen in hem zou schaden.
"Mag ik een van je truien aan?" vroeg Juul zachtjes, haar stem breekbaar maar vastberaden.
Matthyas knikte, nog steeds een beetje verrast, en stond op om een trui voor haar uit zijn kast te pakken. Terwijl hij de trui aan haar gaf, stond hij ineens dicht tegenover haar, zich bewust van hun hoogteverschil. Hij was minstens een kop groter dan zij, en hij kon haar lichte geur van bloemen en frisheid ruiken. Het was een intiem moment, één waarin hij haar kwetsbaarheid en vertrouwen in hem volledig besefte.
Juul trok de trui aan over haar roze bh en haalde een sportbroekje uit haar tas, dat ze snel aantrok. Toen ze klaar was, keek ze naar hem op, haar ogen zoekend naar bevestiging. Matthyas deed een stap naar voren en, zonder woorden, leunde hij naar beneden om haar zachtjes op haar lippen te kussen. Het was een tedere, liefdevolle kus, waarin hij al zijn respect en liefde voor haar probeerde over te brengen.
Juul sloot haar ogen en leunde iets dichter tegen hem aan, haar handen lichtjes rustend op zijn borstkas. Dit was meer dan zomaar een kus voor hen beiden. Het was een bevestiging van hun groeiende band, van het feit dat ze elkaar steeds beter leerden begrijpen en vertrouwen, zelfs in de meest kwetsbare momenten.
Toen hun lippen langzaam van elkaar loskwamen, opende Juul haar ogen weer en keek omhoog naar Matthyas. Er was een zachte glimlach op haar gezicht, en Matthyas voelde een warme gloed door zich heen trekken. Ze hadden samen al zoveel meegemaakt, en hoewel hun verleden hen nog steeds achtervolgde, was er een kracht in hun liefde die hen verder bracht dan ze ooit hadden gedacht.
"Bedankt," fluisterde Juul, haar stem zacht maar oprecht.
"Voor wat?" vroeg Matthyas, licht verward.
"Voor alles," antwoordde ze eenvoudig. "Voor het geduld, voor de tijd, voor het gewoon er zijn."
Matthyas voelde een brok in zijn keel en trok haar in een liefdevolle omhelzing, haar lichaam zachtjes tegen het zijne drukkend. Ze bleven zo staan, in stilte, terwijl de wereld buiten doorging. In dat moment was alles wat er toe deed de liefde en het vertrouwen dat tussen hen bloeide.
Ze wisten dat de weg voor hen nog lang was, vol obstakels en uitdagingen. Maar voor nu, in deze simpele, intieme momenten, hadden ze alles wat ze nodig hadden: elkaar.
