❄️ ෂිමෝ ❄️ ʸ ᴵ ᶻ ᴴ ᴬ ᴺ ◤ONGOING ◢

❄️ දාහතරවන ගෙත්තම ❄️

霜 - ෂිමෝ

ම්.. අපේ ගම බලන් ගියාම හරි ලස්සනයිනෙ... ලස්සන කොළ පාට ගමක් තියෙන්නෙ අපිට.. පානදුර නගරෙන් අපි ඉන්නෙ ටිකක් ඇතුලට වෙන්න.. හැබැයි මන් දන්න තරමින් තුහිනලා ඉන්නෙ පානදුර ටවුන් එකේමයි.. හැබැයි අපි දෙගොල්ලොන්ට වාහනේකින් යනවා නම් ඒ තරම් ලොකු දුරක් නම් නෑ...

ම්..

තුහින මුලින්ම අපේ අම්මව ගෙදරට දාලා එන්නම් කියලා ගියා මට පන්සලට වෙලා එයා එනකල් ඉන්න කියලා...

ඒත් මන් එයාට හොරෙන් පැහිච්ච වැඩක් කරලා මේ ඉන්නේ...

එයා ඉන්න කිව්වට මොකෝ මන් පයින් ටික දුරක් ඇවිදන් ආවා.. තුහිනටත් ඉතින් මන් ඉස්සරහට ගියාම ලේසියිනෙ.. ඒකයි ඉතින්..

අනිත් එක.. ගෙටම වෙලා හිටපු මන් ටවුන් එකට ඉදලා හිටලා ගියත් ගමේ නම් ඇවිද්දෙම නැති තරම්නෙ.. ඒ මන් ආස නැති නිසා.. හැමෝම මට ගොලුවා ගොලුවා කියලා කියද්දි මට ඒක හැමදාම දරාගන්න බැරි උනා...

හැබැයි අද මට ගමේ ඇවිදින්න හිතුනා.. තුහින කිව්වත් වගේ මිනිස්සු මට මොනවා හරි කිව්වොත් මට පුලුවන්නෙ එයාලා එක්ක හිනා වෙන්න..

මන් ඔහේ ඇවිදන් ආවා.. හෙමීට හෙමීට මන් ඇවිදන් ඉස්සරහට යද්දි ඈතින් තුහිනගෙ බයික් එක එනවා පෙනෙද්දි මන් පාරටත් පැනලා පොඩි එකා වගේ අත් දෙක දෙපැත්තට කරන් පබයා වගේ හිට ගත්තා....

කියන දෙයක් නම් අහන මිනිහෙක් නෙවෙයි නෙහ්...

ඉතින් අනේ...

නගිනෝ.. බෙහෙතුත් දාන් යන්.. හවසට ඩොකා වහලලු අද. අපි දැන් බෙහෙත් දාන් යන්...

අයියෝ අප්පා.. බෙහෙත් දාන්න... ඕකනෙ එපා වෙන්නෙ...

හිතුවෙ තුහින බනී කියලා උනත් එයා නෝක්කාඩුවට කතා කරාට මූණේ හිනාවක් තිබ්බා.. ඒ කියන්නෙ මන් පාරේ යනවට එයා කැමතියි.....

මන් එයාගෙ බයික් එකෙන් වාඩි උනාට පස්සෙ උදේ වගේම එයා මගෙ තුවාල අත එයාගෙ කකුල උඩින් තියාගෙන අනිත් අත එයාගෙ පපුවෙන් තියා ගත්තා...