Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmama...
N'abersiniz canlarım??? İyisinizdir umarım. Sizlere çok çok çok teşekkür ederimm!! Güzel yorumlarınız ve oylarınızı beni çok mutlu ediyor. Hepiniz iyi ki varsınızz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Küçük İzem (Temsili)
"Güzel çocukların çirkin anıları var." -İzem Karasu.
Oy verip yorum yapmayı unutmayınnn!!!
İyi okumalar.
~~~
Hastane odasının camından sızan güneş odanın içini aydınlatıyordu. Hastanede olalı tam tamına üç gün olmuştu. Bugün dördüncü günüm oluyordu. Dün adliyeden tanıdığım birkaç kişi gelmişti geçmiş olsun ziyaretine. Bugün ise Savcı Giray, Başsavcı Akif ve Beliz gelecekti bildiğime göre.
Şuan odada Lavin ve Atilla vardı. Habire didişip duruyorlardı. Savaş askeriyede işi olduğunu hemen gidip geleceğini söylemişti. Annem ve babam ise evlerine geçmişlerdi, ara sıra buraya geliyorlardı ama ben yorulmarını istemiyordum. Özge birkaç kere gelmiş, benimle bol bol sohbet etmişti. Pençe Timi vardiyalı şekilde odama geliyordu. Deniz soğuk espiriler yapıp gülmekten karnımın ağrımasın sebep oluyor, Asena hastanedeki insanları bana anlatıp dedikodu yapıyor, Mert, Serdar, Aral ve Emre ise beni güldürmek için yalandan kavga ediyorlardı.
Son iki günde yaşadığım herşeyi unutup gülmüştüm. Sadece gülüyor, eğleniyordum. Tek tesellim sevdiklerimin yanımda olmasıydı.
Geceleri uyurken kabus görüyor, sayıklayarak uyanıyordum. Savaş beni asla yanlız bırakmadığı için sürekli yanımda oluyor, kabus gördüğüm zaman bana masal anlatarak beni geri uyutuyordu.
Asil'i özlemiştim. Tüylerini okşamayı, her sabah yanağımı yalayarak beni uyandırmasını özlemiştim. Asil Lavin'in anne ve babasının evinde yani Gülşah teyze ve Ramiz amcanın yanında kalıyordu.
Ege aklımdaydı bir yandan. Uyandığımdan beri onu hiç görmemiştim. Gerçi şeytan görsün onun yüzünü ama merak etmiştim.
İzem. İzem. İzem. Neden nefret ettiğin birini merak ediyorsun ki?
Nefrette bir duyguydu. Sevgi, aşk, minnet, özlem, hüzün gibi bir duyguydu.
Komodinin üzerinde duran telefonum titredi.
Savaş kaçırıldığımı anladıkları an arabamdaki çip ile arabamın yerini bulmuşlardı dediğine göre. Telefonumu görür görmez sarılmıştım telefonuma resmen. Telefonum benim için değerliydi. İçinde bir sürü bilgi vardı.
