Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmama...
📍Ufak bir bilgilendirme📍 1- Kurguyu saçma bulanlar, sevmeyenler, bölümlerdeki olayları mantıksız bulanlar buradan size sesleniyorum ben bu kurguyu size zorla, başınıza silah dayayarak okutmuyorum. Sevmiyorsanız okumayın. Saçma bulabilirsiniz, mantıksız bulabilirsiniz, sevmeyebilirsiniz ama bir yazara 'Sen bir daha kurgu yazma, sil ergen' gibi yorumlar yapamazsınız. Bu saygı sınırını aşar. Size kurguyu zorla okutmuyorum, okumak zorunda değilsiniz. Sevmiyorsanız okumayın.
2- Bölümleri oldukça okunur ve uzun yazmaya çalışıyorum. Elimden geldiğince de bölüm sürelerini uzatmamaya çalışıyorum. Oy veren, bana destek çıkan herkese çoook teşekkürlerr❤️ Hepinizi çok seviyorum, iyi ki varsınız. <33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben güçlü biriydim, bi'tek sana yenildim."
Bölüm şarkılarımız:
🎶Şanışer, Ayda - Aşk Şarkısı🎶
🎶Dktt - Gitme🎶
🎶Güneş - NKBİ🎶
Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum!!!
İyi okumalarrrrr.
~~~
Delirmek.
Neydi delirmek? Aklını kaçırmak, gülerken ağlamak, ağlarken gülmek miydi? Bir insan nasıl delirirdi? Bir insan delirdiğini nasıl anlardı?
Gözlerim acıyor, yanıyordu. Gözlerime kum taneleri dolmuş gibi hissediyordum. Ölü balık gibi bakan gözlerim gece kırdığım, param parça olan aynadaydı. Gözlerim kıpkırmızıydı, saçlarım dağılmıştı.
Aynadan gördüğüm kadın delirmiş gibiydi. Donuk bakışları aynadaydı. Dizlerini kendine doğru çekmiş, kollarını bacaklarına sarmıştı. Çok bitikti. Güçsüz ve ölü gibiydi. Ölü geline benziyordu bir yandan. Ten rengi solmuştu. Karanlık odadan içeriye sızan güneş ışınları sayesinde zar zor görünüyordu aynadan.
Bu kadın bendim.
Hayır, ben böyle olamazdım. Ama bendim. Bu kadın bendim. Ne yaşarsa yaşasın güçlü duran, omuzları dik, çenesi havada olan, bakışları meydan okuyan, ayaklarının üzerinde duran kadın neredeydi? Bu ben olamazdım.
Gece boyu ağlamış, kahkaha atmıştım deli gibi. Gözüme gram uyku girmemişti, uyumaya çalışmamıştım zaten. Ama uykum hâlâ yoktu. Sadece o kadar çok ağlamıştım ki...
