Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmama...
Nasılsınız?? İyisinizdir umarım!!! Ben çok çok çok iyiyim!!!
Gittikçe büyüyoruz canlarım. Bunun için hepinize çok teşekkür ederim. Verdiğini bir oy, yazdığınız herhangi bir yorum bile beni çok mutlu ediyor. Hepiniz iyi ki varsınız, sizleri çok seviyorum. 🥺❤️
Dedim ki madem bu kadar mutluyum, sizlere güzel bir bölüm yazayım. Bu yüzden ekstra olarak Atilla ile Lavin ve Asena ile Mert çiftini de okuyacağız bu bölümde. Yani uzun bir bölüm olacak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Küçük İzem (Yılmaz) !Temsilidir!
Lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın iyi okumalarr!!
~~~
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı, Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı, Çirkin tende güzel bir ruh, kalbi bağlamaz mı? ...
~~~
İZEM KARASU
Ege'yle olan sohbetimizin ardından eve gelmiştik. Annemle babam lokantada baş başa yemek yemek adına gittikleri için evde değillerdi. Ege odasına çekilmiş, ben odama çekilmiştim.
Ilık bir duşa girmiş neredeyse yarım saat boyunca duşta kalmıştım. Şimdi ise duştan çıkmış giyinmekle meşguldüm.
Bir yandan giyiniyor bir yandan Lavin ile görüntülü konuşuyordum.
Üzerindeki gri, çizgili pijamanın üzerini düzletip makyaj masama oturdum.
"Siz Atilla'ya görüşüyor musunuz?" diye sordum ıslak saçlarımı tararken.
Lavin kendi evinde bulaşıkları yıkamakla meşguldü. "Görüşüyoruz.."
"Yani bildiğin sevgili oldunuz?"
Gülümsedi utana utana. "Sevgili demeyelim de flört gibi. Yani bilmiyorum, konuşuyoruz. Gerçi daha çok inatlaşan ilkokul veletleri gibiyiz." Ellerini elindeki havluyla kuruladı. Telefonu masaya sabitleyip önündeki kahvesini içmeye başladı.
"Yakışıyorsunuz ama."
Gülümsedi efsunlu efsunlu. "Sizin durumunuz ne?" Sesi değişti, ayrıldığımız biliyordu.
"Bizim bir durumumuz yok." Omuz silkerek yüzüme nemlendirici sürmeye başladım.
"Konuşmuyor musunuz?"
"Ayrıldık biz Lav. Bildiğin bitti, ayrıldık. Konuşmuyoruz, birbirimizin yüzüne bile bakmıyoruz." İç çektim. "Bende bilmiyorum."
