"අම්මෝ............ අම්මෝ.........රස.... "
"හිමින් කන්න දරුවෝ..... ඔය හට්ටියක්ම තියෙන්නේ ඔක්කොම උනත් කන්න......'
ලලිතා ඇන්ටිගෙ ඇඹුල්තියල් එකක් කෑවේ මාස ගානකින්....මට රසත් අමතක වෙලා තිබ්බේ..... රසට කෑවම නම් මට ප්‍රශ්නත් අමතක වෙනවා..... අම්මෝ මෙහෙමත් රසක්.......
"මම කවද හරි ඇඹුල්තියල් කසාද බදිනවා අත්තම්මේ........"
"පිස්සු කොල්ලෝ.... කාලා ඉන්නකො කසාද බදින්න කලින්....."
"සුදුමහත්තයා කන හැටි දැක්කමනම් හැමදාම උනත් උයලා දෙන්න හිතෙනවා ලොකුනෝනා...."
කාලා බීලා ඔක්කොම ඉවර උනාම තමයි මට ෆෝන් එක මතක් උනේ.... මම ගෙදරට ආපු බව අත්තම්මා අම්මට කෝල් කරලා කියපු නිසා එතනින් පස්සේ මට ෆෝන් එක තිබ්බ තැනපවා අමතක වෙලා තිබ්බේ.......
"අත්තම්මේ මගේ ෆෝන් එක දැක්කද......."
"නෑ පුතේ මට රෑ වෙලා කොහොමත් ඇස් පේනවා අඩුයිනේ... ලලිතා ඇන්ටිගෙන් අහන්න බලන්න...."
"ලලිතා ඇන්ටී................... මගේ....... ෆෝන් එක....ආ හම්බුනා හම්බුනා.... ඕෆ් වෙලත් එක්ක....."
"අත්තම්මේ................................................"
"මොකද මොකද මේ බෙරිහන් දෙන්නේ.............."
"චාජරේ ගෙනාවෙ නෑ..................................."
"මේ ලලිතා ඇන්ටිගෙ එකෙන් බැරිද පුතේ ඕක කරගන්න..."
"මේක ඇපල් අත්තම්මේ........................"
"ඇපල්................ ඒ මොකද්ද ලලිතෝ.........."
මම අත්තම්මගෙ ගෙදර ඇවිල්ලා දවස් තුනක් උනා......
අද කැම්පස් යන්න ඕනෙ දවසක් උනත් මම ගියේ නෑ........
ලැප් එක තිබ්බ නිසා ෆෝන් එක මට ලොකුවට උවමනා උනෙත් නෑ...
මට කොහොමත් ටික දවසකට මේ හැමදෙයින්ම ඈත් වෙලා ඉන්න ඕනෙ උන නිසා ෆෝන් එක චාර්ජ් කරගන්න මට කොහොමත් ඕනෙ උනේ නෑ....
හෙට නම් ලැජ්ජ නහරේ කපලා දාලා ගෙදර යන්න වෙනවා අයියා ආයෙ යන නිසා.......
YOU ARE READING
රහසින් වගේ (Rahasin Wage)
Lãng mạn"...මුහුදත් මුරන්ඩු වෙනවා ගොඩක් වෙලාවට...... එයා කියන දේවල් අහන් ඉන්න එක්කෙනෙක් හරි ඇති...ඒත් එයා කලබලයි... ඇහුම්කන් දෙන්නෙ නෑ.සමහර විට අවදානෙන් බලන් හිටියොත් මුහුදටත් පුලුවන් වෙයි එයාටම කියල කෙනෙක් හොයාගන්න..........."
