ඔහොම හිටපාන්.....අම්මෝ....තව බෑ......මහන්සී...යකුනේ නැවතියන්....ඇන්ටි එන්නෙ නෑ මෙහේ....ඔහොම නැවතියන්....හුස්ම ගන්න බෑ....මට බෑ අම්මෝ.... ලැවරිය එකත් නිකන් උඩට එනව එනවා වගේ...."
කැන්ටින් එකෙන් එලියට පැනපු අපි හැමෝම දිහේන්ගෙ පස්සෙන් දිව්වෙ මල් පාර පැත්තට....පොඩි පල්ලමක් නගින්නත් වුණ නිසා ඇත්තටම මට නිකන් කාපුවත් උගුරට එන්න වගේ feeling එකක් තිබ්බේ...
මම එහෙම්මම තාර දාපු මල් පාරෙ අයිනට වෙන්න බිම දිගා උනා....හොදට හැදුනු අඹ ගහක් මම දිගා උන තැනට උඩින් ලස්සනට අතුවිහිදගෙන තිබුනා... මේ ගිම්හාන කාලෙද?..
අඹ ගහේ කොළ අතරින් පෙනුන අහස හරිම පැහැදිලි....හොදට පායල තිබ්බත් අව්වෙ ලොකු සැරක් තිබ්බෙ නෑ...මේ අගෝස්තු නේද...දිනයක් දවසක් හරියට මතක තියෙන්නෙ නැති තරමට අපේ ජීවිත වෙනස් වුණ හැටි...
මීට අවුරුදු හත අටකට කලින් අගෝස්තුව කොච්චර ලස්සනද....උදේට අම්මා හොදට නෙස්ටමොල්ට් දාලා හදන කිරි එක බීල ගෙදරින් පනින මම ගෙදර එන්නෙ තාත්තා ගෙදර එන්න විනාඩි දහයකට විතර කලින්....රදීශ්ටයි මටයි සරුංගල් හදනවට වඩා වැඩක් තිබ්බෙම නෑ ඒ කාලෙ....නිවාඩුව ඉවර වෙනකන්ම කරේ දන්න සාස්තර ඔක්කොම දාලා සරුංගල් හදපු එක..
ඇරපු සරුංගලේකුත් නෑ..සරුංගල් වලට ඇරියා මිසක්.... ඒ උනාට අටපට්ටමට දාන්න ලෝකෙ දිගම සරුංගලේ හදන්නත් පටන් ගත්තා අපි දෙන්නා එක දවසක්...සරුංගලේ කෙසේවෙතත් අපි දෙන්නට දඩිබිඩිස් වෙලා ඒ වැඩෙත් නැවතුනා...සරුංගලේ නම් උඩ ගියේ නෑ...උඩ යාවිද සාරි දෙක තුනක් සරුංගලේ නැට්ටට ගැටගැහුවම...අච්චිගෙ පබලු අල්ලපු පරන වෙඩින් සරියකුත් තිබ්බ මතකයි...
ආයෙ ගිහින් එන්න තිබ්බ නම්......
මට මගේ ඒ සරල පොඩි එකාව හම්බෙන්න දවසකට.....ඉස්සරහට ගොඩක් අමාරුයි තේව් ඔය විනාඩි දහයත් කොහේහරි කමක් නෑ රවුම් ගහලම ගෙදර යන්න කියන්න තිබ්බා...හරි අසාධාරණයි, නෙස්‍ටමෝල්ට් එකේ රසත් වෙනස් වෙලා.. මට රස මතක් කරගන්න බැරි තරමටම, ඒ රසම රස අගෝස්තු කිරි වීදුරුවේ.....
"අදත් ලැග්ගද බිම...මේ උඹලා ගත්තුවා ඔක්කොම කෑවද බං"
මගෙ පස්සටත් පයින් ගහගෙන රදීශුත් මන් ලග තිබ්බ කොන්ක්‍රීට් කෑල්ලක් උඩින් වාඩි උනා...අනිත් අයත් හතිඅරින ගමන් එතනම තිබ්බ අඹ ගහයට තණකොල ගොඩේ වාඩි උනා....මෙතන ලමයි නිතරම එනයන තැනක් නිසා සැරින් සැරේ ගෙනාපු පොඩි පොඩි කොන්ක්‍රීට් කොට, ගඩොල් එහෙම තිබ්බ නිසා වාඩිවෙලා මහන්සී අරින්න කියාපු පොට් එකක් වෙලා තිබ්බෙ...
"මං නම් කොත්තුව එහෙම්මම අරන් අවා..කමූ මේක..."
රදීශ් අනිත් අය ඉන්න පැත්තට හැරිලා කොත්තුව දිග අරින්න ගත්තා....
"මම මස් කෑල්ලක් ගෙනාවා"
දිහේන් ඌ ඇන්ටි එනවා දැකලා කලබලේට සාක්කුවේ දාගත්තු මස් කෑල්ල එලියට ගත්තා..
"උබට එතන වෙන සාක්කුවේ දාගන්න දෙයක් තිබ්බෙම නැද්ද බං"
"මොකෙක් හරි කෑ ගැහුව දුවපාන් කියලා එච්චරයි මට මතක..කවුද බං ඒ කෑගැහුවේ"
"අපේ රෙපා කෑ ගැහුවෙ...උන් ටික හිටියේ අපිට ටිකක් එහායින් මම දැක්ක එනකොට"
දිහේන් අහපු ප්‍රශ්නෙට ලයිල කොත්තුව කන්න හරිබරි ගැහෙන ගමන්ම උත්තර දුන්න...ඇත්තටම ලයිලා දැන් කොච්චර හොදට සිංහල කතා කරනවද? මුට මෙහෙට එද්දි සිංහල කියල පුලුවන් ඔව් නෑ බෑ යේක සරි සරි විතරයි.....
ලයිලට සිංහල උගන්නපු එකම මේ කැම්පස් ජීවිතයේ මා ලබපු ජයග්‍රහණයක් නොවේද? එයම ඇති සැනසෙන්න...නැත්නම් ඉතින් ලයිලට උගේ හනිමූන් එකටත් ට්‍රාන්ස්ලේටර් කෙනෙක් අරන් යන්න තමයි වෙන්නෙ...
"තේව් එන්නෙ නැද්ද කන්න, මේ පැහැසිගෙ කෑම එකත් එහෙම්මමයි....එන්න කන්න"
සෙනාරා කන්න කතා කරත්, මට නම් කනවා තියා පාන් කියගන්නවත් බැරුව හිටියෙ...කාපුවත් එන්න වගේ දුවපු දිවිල්ලට....අනේ මගේ ෆිට්නස් හොදටම බැහලා දෙයියනේ...මේ රෙද්දේ exam නිසා....
"මට බෑ ඔයාල කන්න...තව කෑවොත් කාපු ටිකත් එයි....අනේ මගේ තේ එක..වේලි වේලි ඇති මේසෙ උඩ..කටවත් තිබ්බෙ නෑ"
උඩ බලාගෙන දිගාවෙලා හිටපු මම මල් පාරෙ අනිත් පැත්තෙ තිබුණ කැම්පස් එකේ management faculty එක පැත්තට හැරුනා...faculty එක කිව්වට ඒක ලොකු බිල්ඩින් එකක්....මල් පාර තිබ්බෙ හැම faculty එකකටම පිටිපස්සෙන්, හරියටම කිව්වොත් මල් පාර වැටිලා තිබ්බෙ කැම්පස් එකේ පිටිපස්සෙම සීමාව දිගේ... ඒක නිසා මල්පාරෙ සාමාන්‍යයෙන් ගැවසුනේ කපල්ස්....අපි එන්නෙ ඉතින් ඒවා බලන්න...නෑ නෑ එච්චර කැත වැඩ අපි කරේ නෑ....එයාලටත් එයාලගෙ පාඩුවේ කරන දෙයක් කරගන්න දීලා අපිත් ඔය ඕපයක් කියව කියව හිටපු එක තමයි කරේ....අපිට නැති උනත් කොච්චරක් couples වලට මේ මල්පාර ලස්සන මතක එකතු කරන්න ඇතිද?
______________________________________
😇
YOU ARE READING
රහසින් වගේ (Rahasin Wage)
Romance"...මුහුදත් මුරන්ඩු වෙනවා ගොඩක් වෙලාවට...... එයා කියන දේවල් අහන් ඉන්න එක්කෙනෙක් හරි ඇති...ඒත් එයා කලබලයි... ඇහුම්කන් දෙන්නෙ නෑ.සමහර විට අවදානෙන් බලන් හිටියොත් මුහුදටත් පුලුවන් වෙයි එයාටම කියල කෙනෙක් හොයාගන්න..........."
