රහසින් වගේ (Rahasin Wage)

Chapter 5

ගෙදර පේන්නෙ නැතුව ගිය ගමන්ම මම බයිසිකලේ නැවැත්තුවා...හිත හදාගෙන කොහොමද දෙයියනේ මම මේ ලස්සන හැන්දෑවෙ සින්දුවක් අහන්නෙ නැතුව කොළඹ අහස යට සැරිසරන්නේ....

වෙලාව රෑ හත‍යි තිහටත් කිට්ටුයි...අහස කලුවර උනාට ඉර බැස්ස ගමන් දවල් දවසේ ඉරේ සාරය උරාගෙන රෑට පත්තුවෙන විදුලි පහන් නිසා කවදාවත් නිදහසේ මහන්සි හරින්න බැරි කොළඹ පාරවල් තාමත් හරි හරියට වැඩ...උදේට බලාපොරොත්තු දස දහස් ගානක් හිතේ තියගෙන එලියට බහින මිනිස්සු වගේම හවසටත් බලාපොරොත්තු නිසාම හෙම්බත්වෙච්ච ඒ මිනිස්සුන්ගෙ බර, අනේ කොළඹ පාරවල් හරි අපූරුවට දරාගෙන ඉන්නවා..
මිනිස්සු කොහොමද අප්පා හිතහදාගෙන කෙලපාරක්වත් මේ පාරකට ගහන්නෙ...

spotify එක ඕපන් කරපු ගමන් දැක්කෙ රදීශ්ගෙ සිංහල ප්ලේ ලිස්ට් එක...ඒත් එක්කම මට තව දෙයක් මතක් උනා..ඒ ඇස්..හැගීමක් ගෑවිලාවත් නැති
ඒ ඇස් දෙක...කවුද අම්මප ඒ...ඌ කවුරු උනත් තොට මොකද තේව්.. ඔන්න ඕක ප්ලේ කරලා පලයං ඉක්මනට රෑ වෙන්න කලින්.....
හිමින් පාගල ගියොත් විනාඩි 15ක් විතර අරන් යත හැකි..සිංදුවක ඇවරේජ් ටයිම් එක විනාඩි තුනයි කියල ගත්තොත් මට සින්දු 5ක් විතර අහන්න පුලුවන්..උදාරයි..එහෙනම් යං කොල්ලො 60ට පාගලා හිමින්....

අහෝ මගේ දෛවයක තරම...මේ අර හවස ඇහුනු සින්දුවම නේද...හිතවන්තී...කමක් නෑ අවුලක්මත් නෑ..මේ වෙලාවට ගැලපෙන්නෙ නැත්තෙමත් නෑ..අපේ lane එකෙන් එලියට දාපු ගමන් නුවර කොළඹ ප්‍රධාන පාර...මාත් හිමින් සැරේ මගේ කබල් සයිකලෙත් නා නා විධ වාහන අස්සෙම පැදගෙන ගියා..කබල් කිව්වට කබල්ම නෑ.. කොල්ලගෙ 18 වෙනි උපන් දිනේට ආච්චි අම්මා පැන්ෂන් එකෙන් අ‍රන් දීපු සයිකලේ..තෙල් ටිකක් දාල කරකවල ගත්තම තාමත් වැඩ හොදට අපේ ආච්චි වගේ..වරදවා වටහාගන්න එපා..අපේ ආච්චි තාමත් පෝයට එයාගෙ යාලුවො එක්ක සෝමාවතියෙ මහ සෑය ලග සිල්ගන්නත් යනවා..

ටික ටික ගමනාන්තයට ලගාවෙනවා පේනවා පුතේ තව ටිකයි....

"දෙයියනේ දෙයියනේ චන්ද්‍රපාලයා නේද අර...කෝ අරූ තාම නැද්ද...වරෙන් ඉක්මනට...කෝ මූ"

"චන්ද්‍රපාල හු*තෝ........"

මට සුපුරුදු ඒ කැත කටහඩ ඇහුන...

"අඩෝ මූව වෙන පැත්තකට අරන් පලයන් මට ගෙදරට යන්න"

"වරෙන් මගෙ චන්ද්‍රපාල.... හු*තෝ.....පාලු පැලේ මම...."

මූ ඒ සැරේ ඔපෙරා කියන්නත් ගත්තා

"ඕකව යවලා වරෙන් ඉක්මනට රදීශ්...... නැත්නම් මූ මගේ පු* කයි....තොට කිව්වා කියල හිතගනින් වරෙන් රදීශ්...."

මං ඉක්මනට ගෙට්ටුවෙන් ඇතුලට බයිසිකලේ දාගත්තා..මෙන්න මූ හිනා වෙනවා

"මං තොට හිනා වෙන්න දෙයක් කිව්වෙ නෑනෙ.. මං තෝව එලියට දාල වහන්න කලින් වරෙන් ඇතුලට රදීශ්.."

"මොකද යකෝ බනින්නෙ.."

"බනින්නෙ නැතුව තොට යමක වග්ගෙන් බණ දේශනා කරන්නද කියන්නෙ මට...මං මුට අම්මප අපෙ තාත්තටත් වඩා බයයි බං"

"හිටපන් හිටපන් මේ එනවා.."

රදීශ් චන්ද්‍රපාල බය කරන්න ගත්තු පොල්ල තාප්පෙ අයිනට විසිකරල ඉක්මනට ගෙදර පැත්තට ආවා..

රදීශ් ඇතුලට ආපු ගමන් මම ගේට් එක වහල දැම්මා...මොන සංසාර පුරුද්දක්ද මන්දා මේ චන්ද්‍රපාලට මගෙ පු* පේන්නම බෑනේ...පු* දිහා බලාගෙනමයි බුරන්නෙත්...

"අහ් නිවන් ගියා වගේ දැන්"

"මට යමක වග්ගෙන් බැනලමයි තෝ කවද හරි නිවන් යන්නෙ"

"නිවන් හරි පත්තුකරන් හරි යන්න කලින් වරෙන් ගෙට ඉස්සෙල්ල ..කන්න ඕනේ..කෑම නිවෙන්න කලින් කන්න කියල අම්ම කිව්වා..ආ මේ උබලයි අයියටත් එක්ක කෑම ගෙනාවා හොදේ.."

"එල එල මං කියන්නම්..."

"ඒක නෙවෙයි සීයට කොහොමද බං දැන්"

"දැන් ටිකකට කලින් මං video call එකක් ගත්තා..අර හිටියෙ බං හොදට nurse අක්ක කෙනෙක්ට ලයින් දදා"

"එහෙනම් අවුලක් නෑ..මං කියන්නමයි හිටියෙ කොහොමත් දැන්ම නම් මැරෙන්න එපා කියලා...නිවාඩු දාන්න විදියක් නෑ මේ දවස් වල"

"ආ මං අහන්නමයි හිටියෙ උබෙන්..මොකෝ intern වැඩ මේ දවස් වල"

අනේ කාලකන්නියා මුට අහන්න වෙන දෙයක් තිබ්බෙම නෑනේ..

"මෙන්න වැන්දා තොට..උබ ඕනෙ රෙද්දක් අහපන් ඕක ගැන නැතුව"

______________________________________