වත්සුණු || Wathsunu

44 කොටස

මිහිදුම් පැවසූ පරිදි චිරංගට හා චිත්රූට පැමිණෙන්නට තිබූණේ නුවර වැව රවුමෙන් ඉහළට වූ සරණංකර පාරේ වූ නිකේතනයක් වෙතය. එහි කාමර ත්‍රිත්වයක් වෙන වෙනම තිදෙනාට වෙන් කර තිබිණි. සංගීත සැඳාව ආරම්භ වීමට නියමිතව ඇත්තේ සවස හයටය. මිහිදුම්ගේ අදහස වූයේ එතෙක් විවේක ගන්නා ලෙසයි. ඔවුහු යා යුත්තේ සහස් උයන පරිශ්‍රයටය. මිනිත්තු විස්සක පමණ පා ගමනකින් එහි යන්නට හැකි වුවත් ඔවුහු වේලාව ඉතිරි කොට ඉක්මනින් එහි යන්නට කතිකා කරගෙන සිටියේ මිහිදුම්ගේ අත්දැකීමට අනුව අපායට වුව කලින් යා යුතු යැයි කියමිනි. ඇරත් ගැටලුවක් වූයේ නැත, ටිකට් ද්විත්වය VIP වර්ගයේ ඒවා විය.

නිකේතනයේ සිය කාමරයෙන් චිත්රූ මඩහාපොල පිටතට පැමිණෙන විට මිහිදුම් රැඳුනේ ඒ සමීපයේ වූ එළිමහන් කොටසකය. ඔහු චිරංග සමගින් මොනවාදෝ කතා බස් කරමින් සිටියේ ය. ඉන්දියන් කෙල්ලක ලෙස මහනුවර පැමිණි ඇය දැන් බටහිර පන්නයේ තරුණියක් වී සිටියාය. හීනි අත් පටි සහිත කෙටි ගවොම ද සුදු පැහැතිය. රතු පැහැ මල් වර්ගයක් එහි තැන තැන ඇලී සිටියේ ය. ඇගේ කර ප්‍රදේශයේ සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් නිරාවරිත විය. ඈ සුන්දරය. ඈ ගත සාරාගී ය. ඕනෑම කෙනෙකු ඒ වෙත ඇද බැඳ තබා ගැනීමේ මායාවක් ඈ සතුව පැවතියා ය. ලෝකය වටාම ගැහැණුන් දැක විඳ තිබූ මං සරන්නාට ද එහි ගැලවීමක් වූයේ නැත. චිරංග නිකේතනයේ නැවතෙද්දී, වැව රවුමේ එක් තැනකින් ඔවුන් සහස් උයන දක්වා ගමන ආරම්භ කරද්දී ඔහු ඇයට මිමිණූ වදන් ඊට සාක්ෂි ය.

"You're both muse and strom (කුණාටුව)"

(Muse ලෙස හඳුන්වන්නේ කලාකරුවෙකු සිය කලා කටයුතු සඳහා පාදක කරගන්නා අයයි. නැතිනම් ඒ සඳහා කලාකරුවා උත්තේජනය කරලනා අයයි.)

"ඇයි?"

"උදේට, You are the serenity of dawn. හවසට, the fire of midnight"

ඔහුගේ වචන හරඹයේ අරුත් ග්‍රහණයට දැන් දැන් ඇය දක්ෂය. උදාවෙහි සන්සුන් බවේත්, මැදියමේ ගින්නේත් අර්ථය වටහාගත් යුවතිය ලැජ්ජාශීලි සිනහාවක් ඔහු වෙත යොමා අඩි කිහිපයක් ඉකමන් කර ඔහුව පසු කළේ ය. මේ හැසිරීම මං දරන්නාගේ මුව මතට ගෙන ආවේ සිනහාවකි. ඔහූ හැඳ සිටි කළු පැහැ කාගෝ පෑන්ට් වර්ගයේ කලිසමේ සාක්කුවකට අතක් හොවා ගත් ඔහු සැහැල්ලු සිනහාවෙන්ම ඈ දෙස බලා සිටියේ ය. මඟදී පාර මාරු වීමට තිබූ තැනදී හැරෙන්නට සහස් උයන වෙත යන තෙක්ම මේ දෙදෙනා ගමන් කළේ මෙලෙසිනි.