Part Time Aşk | Texting

33- Seni Sevmiyorum, Sana İhtiyacım Var

Bölümde Senden Önce Ben kitabından bahsedildi. Bilmeyenler yabancılık çekmemek için internetten özetini okuyabilir. Yazdığım şeyi okurken yabancılık çekin istemiyorum (:

Bu arada yazım tarzımı hiç beğenmemeye başladım. Bu sebeple bölümler yavaş yavaş gelebilir.

***

İlk dans olduktan sonra başlayan yemek faslı ve takı merasimi son hız devam ederken çalan şarkıya ritim tutup omzumu Cemre'ye doğru çarptırdım. Masaya oturduğum anda Gökalp ile alakalı beni köşeye sıkıştırsa, hatta bana her şeyi bir şekilde anlattırsa da pek umursamamayı tercih etmiştim.

Hiç değilse bugünlük kafamı bir şeylerden olabildiğince uzak tutmaya ihtiyacım vardı.

Masaları tek tek gezen gelin ve damadın rotası bizim masa olduğunda elimi neşeli bir şekilde sallayıp Gökçe hocanın beni görmesini sağladım. O da beni görünce elini aynı benim gibi sallamış ve gülümsemişti. Hatta koşa koşa bizim masaya doğru gelmeye başlamıştı.

"Ay çok güzel görünüyorsunuz hepiniz." diyerek masamızın dibinde biten kadını baştan aşağıya süzüp ayağa kalktım hemen. Ben ayağa kalkınca da anında benim yanıma gelmişti. "Seninle de sonra konuşacağız, bir şeyler duydum iki gün öncesiyle alakalı."

İki gün önce ne olduğunu düşünmeye başladım kara kara. Gökalp'in doğum günüydü. Onun evine gitmiştim. Daha düşünsem şu anki aklımla ayıplayacak çok şey bulacağıma da emin olduğum için düşünmeye ara verip sadece yapay bir kahkaha attım. "Kızarsınız diye düşünmüştüm." diye mırıldandım Gökçe hocaya sarıldığım esnada.

Gökçe hoca da aynı benim gibi gülüşleri arasından konuşmaya başlayınca fazla dikkat çekiyor olduğumuzu fark etsem de hiç değilse konuştuğumuz şeyler anlaşılmadığı için rahattım. "Hiç kızmadım." dedi yüzünü benden ayırırken. Saçlarımı arkaya doğru atıp yüzüme gülümseyerek baktı bir süre. "Uzun zamandır bu kadar mutlu görmediğim birini mutlu ettiğin için kızmam."

Konuyu değiştirmek adına "Resmen evlendiniz!" dedim hafifçe çığırarak. Bu tepkime herkes kahkaha atınca önümde gelinliği ile dikilen kadını kendi etrafında bir tur çevirdim ben de. "Ay çok güzel olmuşsunuz hocam."

"Teşekkür ederim, sen de çok güzel görünüyorsun."

"Hayatım" diyerek aramızdaki konuşmayı bölen adam nazik olmaya çabalasa da aksine tüm gerginliğini  bana yansıtınca sevimsiz bir şekilde güldüm ben de. "Misafirlerimiz bekliyor, hepsini bitirelim buraya yine geliriz."

"Hocam" dedim Gökçe hocaya doğru eğilerek. "Zorla burada tutuluyorsanız beyaz giyinin" demiştim gülerek. Harun abi hariç herkes gülmüştü bu cümleme. "Aaaa, ne tesadüf; beyaz giyinmişsiniz."

"Öğrencilerin de en az abin kadar komikmiş." Harun abi bozulmuş gibi bana bakıp ellerini cebine yerleştirdi gevşek bir şekilde. "Merak ediyorsanız zorla evlenmiyoruz, bilginiz olsun."

Elimdeki altını beyaz keseye kaşla göz arasında atıp gitmelerini bekledim yüzüne kondurduğum tebessüm eşliğinde. Daha sonrasında ise Cemre ile aynı anda birbirimize bakıp "Neden bu kadar gergin?" diye sormuştuk şaşkınca.

Aynı soruyu aynı anda sorabildiğimiz için bir tur da buna gülüp önümüzde yarım kalan tabaklara geri döndük. Giriş kısmı güzel başlayan bir düğün olmasa da hiç değilse gelişme kısmı güzel devam ediyordu; buna da şükürdü.

"Abi demişken şu adam çok Will izlenimi vermiyor mu?"

Sorulan soruyla uğraşıyor olduğum köfteden gözlerimi kaldırıp Cemre'nin ne saçmaladığına, kimi kime benzettiğine odaklandım yine. "Kim kime benziyor?" diye sormuştum öylesine. "Bahsettiğin kişi kim ayrıca? Ben yabancı insanları tanımam."