အခန်း (၇၂)
တောင်တန်းထဲရှိ မနက်ခင်း၏ နေထွက်ချိန်မှာ အထူးသဖြင့် နောက်ကျတတ်သည်။
မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းပေါ်ရှိ ငါးဗိုက်၏ အဖြူရောင်ကို လှန်လိုက်သလို ညဘက်တွင် ဖြန့်ထားသော အနက်ရောင် အထည်ကို လုံးဝ ဆေးဆိုးဖို့ အချိန်ကို မတိုင်ခင် မြို့ထဲတွင် လူများ ရှိနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။
လက်ထောက်လေးသည် မြို့ထဲရှိ အသန့်ရှင်းဆုံး ဆိုင်မှ ဝယ်လာသော မနက်စာကို သယ်လာကာ သူ့သူဌေး၏ တံခါးကို ဖွင့်ရန် အခန်းတံခါး အပိုကတ်ကို အသုံးပြုလိုက်သည်။
တံခါး ဖွင့်ဖွင့်ချင်းတွင် ကြမ်းပြင်မှ မျက်နှာကျက်ထိ ရှိသော ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်တွင် နက်ပြာရောင် ကောင်းကင်နှင့် မိုးကုတ် စက်ဝိုင်းမှ ထွက်လာသော မနက်ခင်း နေရောင်၏ တောက်ပသော အရောင်ကပါ သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်။
ပြတင်းပေါက် ဘေးရှိ နံရံ၏ ထောင့်တွင် ကြမ်းပြင် မီးအိမ်၏ သွယ်လျသော အလင်းရောင်က တွဲလောင်းကျနေကာ ဆိုဖာတစ်လုံးပေါ်ရှိ လူ၏ အရိပ်က ရောင်ပြန်ကာ နံရံပေါ်သို့ စောင်းနေသော ပုံပေါ်နေသည်။
သူသည် အနက်ရောင် ဖဲသား ညဝတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ထားပြီး သူ၏ တံတောင်ဆစ်ပေါ်တွင် ရွှေရောင်ကိုင်းနှင့် မျက်မှန်ကို တင်ထားသည်။ သူ၏ သေးသွယ် အေးစက်ပြီး ဖြူလွှသော လက်ချောင်းများက အနည်းငယ် ကွေးနေပြီး အလင်းရောင် အောက်တွင် ကြည်လင်သော အနေအထားဖြင့် စာအုပ်၏ ထောင့်စွန်းများကို ကိုင်ထားသည်။
မနက်ခင်း စာအုပ်ဖတ်ခြင်းမှာ လော့ရှိုး၏ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီဖြစ်သော အလေ့အကျင့် တစ်ခုဖြစ်သည်။
လက်ထောက်လေးက အံ့ဩခြင်း မရှိဘဲ လမ်းလျှောက် ဝင်လာသည်။ ထိုလူသည် စာအုပ်မှ မော့ကြည့်လိုက်သော အချိန်တွင် သူသည် မနက်စာကို ချကာ မေးလိုက်သည်။
"အစ်ကို မနေ့ညက အရမ်း နောက်ကျမှ ပြန်လာတာကို ဒီနေ့မနက် ဘာလို့ အစောကြီး ထနေတာလဲ"
"မင်းလဲ ထတာပဲမလား"
လော့ရှိုးသည် သူ့လက်ထဲရှိ စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။
