အခန်း (၈၂)
ဇွန် ၁၅ရက် တနင်္လာနေ့
လော့ရှိုးနှင့် ကျုံးရှစ်ယီ၏ ဇာတ်ကွက်မှာ ညနေခင်းတွင် ပြီးဆုံးသွားသည်။ နေဝင်ချိန်မှာ လှပနေပြီး နေရောင်မှာ သွေးကဲ့သို့ နီနေသည်။
ကန်းဟုန်ယွီသည် သူတို့ကို တစ်နေ့တာ ပြီးဆုံးသွားပြီဟု ကြော်ငြာလိုက်သည်။ နေ့လည်ခင်း၏ ရိုက်ကူးရေးမှာ ပြီးဆုံးသွားပြီး အဖွဲ့သားများသည် သက်ပြင်းချကာ အလုပ်ထဲမှ ထွက်လာကြသည်။
"မစ္စတာလော့ မင်း ဒီနေ့ အရမ်း ကြိုးစားတာပဲ"
ဝန်ထမ်း အများစု ထွက်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် လော့ရှိုး မိတ်ကပ်များ ဖျက်ရန် အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ မသွားခင် ကျုံးရှစ်ယီက နှုတ်ဆက်ရန် ဝင်လာသည်။
လော့ရှိုးသည် သူ့လက်ထောက်ဆီမှ ရေခဲပုဝါကို ယူကာ သူ့လည်ပင်းအောက်တွင် ဖိထားလိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ညိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"မိန်းကလေးကျုံး မင်းက အရမ်း ယဉ်ကျေးတာပဲ"
ကျုံးရှစ်ယီ တုံ့ဆိုင်းသွားကာ ဂရုတစိုက် မေးလိုက်သည်။
"မစ္စတာလော့ရှိုး ရှင်ဒီည အချိန်ရှိလား။ ဒီမြို့ထဲက ဟိုတယ်မှာ ညစာစားဖို့ ကျွန်မ ရှင့်ကို ဖိတ်ချင်လို့ပါ။ ရှင့်အတွက် အဆင်ပြေနိုင်မလား"
"......."
လော့ရှိုး၏ လက်ဆစ်များ ရပ်တန့်သွားကာ သူမကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
နက်မှောင်သော အညိုရောင် မျက်လုံးတစ်စုံ၏ စိုက်ကြည့်မှုအောက်တွင် ကျုံးရှစ်ယီသည် နှစ်စက္ကန့်ထက် ပို၍ မထိန်းထားနိုင်ပေ။ သူမ၏ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ပြီး စိုက်ကြည့်ခြင်းမှ ရှောင်လိုက်သည်။
လော့ရှိုးသည် ပြန်လှည့်ကာ သူ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ပုဝါဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။
"မိန်းကလေးကျုံး ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ"
ကျုံးရှစ်ယီသည် သူမ၏ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်ပြီး တစ်ခုခုကို ပြောချင်နေသလို ရှုပ်ထွေးသော အမူအရာများကို ထုတ်ဖော်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးများက လည်နေသည်။
