အခန်း (၅၀)
"......"
ကုနျန်သည် သူမ သားလေး၏ သရုပ်ဆောင် စွမ်းရည် ညံ့ဖျင်းမှုကို မည်သို့ ကယ်တင်ရမည်ကို တွေးကာ သူမ၏ ဦးနှောက်ကို တစ်ညလုံး ဆွဲဆန့်ထားသည်။
နာရီဝက်ကြာ အဖြေရှာပြီးနောက် သူမသည် အဖြေနှင့် အမှန်တကယ် နိုးထလာသည်။
"မိတ်ကပ်ကို ထည့်စဉ်းစား ရမလား"
မိတ်ကပ်ဆရာက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
"မိတ်ကပ်က ပြီးသွားပြီမလား။ အဲဒါအပြင် လော့ရှိုးက မိတ်ကပ်အများကြီး မလိုအပ်ဘူး"
ကုနျန် : "အဲဒါက ပုံပန်း သဏ္ဍာန်နဲ့ ပတ်သတ်တာ မဟုတ်ပေမဲ့ ဇာတ်ကွက်ရဲ့ ဖျော်ဖြေရေးပဲ။ မိတ်ကပ်ကနေ တစ်ဆင့် ဆန်းကျယ်ကြာပန်းကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့တယ့် လက္ခဏာကို ပြသနိုင်မယ် ဆိုရင် ငါ စူးစမ်း မိမှာလား"
မိတ်ကပ်ဆရာက နားလည်သွားသည်။
"နင်က လော့ရှိုး သရုပ်မဆောင် နိုင်မှာကို စိုးရိမ်နေတာကြောင့် မင်းက မိတ်ကပ်လိမ်းမှာ ဟုတ်တယ် မလား"
ကုနျန်သည် အလိုလို ငြင်းချင်နေပေမဲ့လည်း အဆုံးတွင်မူ သူမ၏ မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်များဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"အဲဒါကလည်း ငါတို့ရဲ့ အလုပ် တာဝန်တွေကို လျော့ပြစ်ဖို့ပဲ။ NGတွေ ထပ်ရှိနေမယ် ဆိုရင် နင် မိတ်ကပ်လိမ်းဖို့က ပြဿနာ ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"အဲဒါ ဟုတ်တယ်။ ဒါဆို နင့်ရဲ့ အကြံဉာဏ်လေး ငါ့ကို ပြောပါဦး"
"ဒီက ကိစ္စက..."
ကုနျန်သည် စည်းရုံးမှု များစွာ လုပ်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် မိတ်ကပ်ဆရာနှင့် သဘောတူညီမှု ရရှိခဲ့သည်။ ကံဆိုးစွာဖြင့် ရလဒ်ကို မစစ်ဆေး နိုင်ခင်မှာပင် ဒါရိုက်တာက ထပ်မံ မေးမြန်းရန် သူမကို ခေါ်ခဲ့သည်။
သူမသည် နောက်ဆုံး ဒါရိုက်တာ၏ ရုံးခန်းမှ ထွက်လာသော အချိန်တွင် ကုနျန်သည် အလွန် အိပ်ငိုက်နေကာ ထောင့်ကို ရှာပြီး အိပ်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော်လည်း သူမ သားလေး၏ "သေရေး ရှင်ရေး တိုက်ပွဲ" ဖြစ်တော့မည်ကို တွေးတောကာ ကုနျန်သည် လော့ရှိုး နားနေသော ထောင့်သို့ မျက်ရည်များဖြင့် လမ်းလျှောက်သွားသည်။
