Bir Aşk Masalı

Güzel ve Çirkin

"Adamın gözü kadından başkasını görmüyordu. Onun için herkesi, her şeyi feda etti . Kadının saçı tutam tutam dökülürken , kiloları günden güne düşerken bile adam yanındaydı. Sevdiği kadın günden güne kötü olurken o onu güldürmeye, mutlu etmeye çalışıyor etrafa yalandan gülücükler saçıyordu. Korkuyordu sevdiğini kaybetmekten. Kimse bilmeden göz yaşı döküyordu köşelerde. Her hastaneye gidişinde doktorlar kötü şeyler söyleyecek diye korkuyordu.

Ama yersizdi bütün o korkular çünkü zamanla iyileşti kadın ve hamile kaldığını öğrendi. Tam her şey yoluna girdi derken adamla ayrı düştüler. Kadın evden giderek cezalandırdı adamı ama aynı zamanda kendini cezalandırdığını da bilmiyordu. Sonra sevdiği adamdan bir parça taşıyan o bebeği düşürdü kadın ve bir daha asla eskisi gibi olamadı. Karanlıktan, tek başına kalmaktan korkar oldu. Onca zamandır birlikte yaşadığı insanları kendinden uzaklaştırdı ve sadece iki kişinin yanında kalmasına izin verdi.

Kadın ondan nefret ederken bile adam yardım etmek istedi, kendini istemediğini bile bile onu iyileştirmek istedi. 

Kadının hasretine daha fazla dayanamayan  adam ondan özür dilemeye geldiğinde kadın onu affetmedi ve evden gitmesine neden oldu. Adam bu şehirden kaçmak, bir daha asla geri dönmemek için arabasına binip ayrılmış orada. Şanssızlık ya adam kaza geçirip felç kaldı ve kaçmak istediği şehirde tıkılı kaldı.

Güzel kadın Bu olaydan kendini suçladı ve adama kendini affettirmek için elinden geleni yaptı. Başardı da sonunda birbirlerini affedip o kötü zamanları unuttular ama bir süre sonra kadın sakat kaldığı için adamın kendini öldüreceğini duydu. Ölmemesi için yalvardı ama adam umursadı çünkü o halde asla eskisi gibi olamayacak ve kadına yükten başka bir şey olamayacaktı. Sonra bir mucize ile yeniden yürümeye başladı adam. Araları tamamen düzeldiğinde kadın tekrar hamile kaldı güzel bir erkek bebekleri oldu.

Adam sevdiği kadından bir sürü bebek istiyordu. Ona büyük bir aile sunmak ve sevgiyi hissettirmek istiyordu. İlk bebekleri günden güne büyürken kadın tekrar hamile kaldı ama bu sefer doğan bebekler ikiz oldu. İki güzel çocuk daha verdi kadın adama. 

Öyle mutlulardı ki yaşadıkları her şey biran da gitmiş akıllarından. Adam hiç bozulmasını istemiyormuş bu mutluluğun ama kayboldu o tatlı bebeklerden biri. Kadın günlerce ağladı adamın omzunda. Yine talihsizlik peşini bırakmamıştı onların. Yine tam mutluyuz dediklerinde çalmıştı kapılarını"

Kafasını hafifçe kaldırıp burnunu çekti. Gözlerinden akan yaşlara dokunmuyor aşağı doğru süzülmesine izin veriyordu. Yaşadıklarından dolayı kendimi suçlamaya başlamıştım. 

"Her kötü anında yanında olmaya yemin etmişlerdi bir zamanlar, öyle yaptı da her anında yanında oldu ama kadın sözünü tutmadı. Bir sabah adam gözlerini açtığında göremediği sevdiğini. Sonra bir mektup buldu ve o an kadının onu bırakıp gittiğini anladı. Adam mektupta kalan kadının kokusunu içine çekti ve bunun bir rüya olması için dua etti ama rüya değildi. 

Bunca zaman yanında olan adamı bıraktı kadın. Adam onun ismini sayıklayarak uyandı kabuslarından. Çıktı dışarı ve bağırdı ismini sokaklara geri geleceğini umut ederek. Gelmedi kadın... adam ona ihtiyaç duyarken gelmedi o... çocuklarında onun kokusunu ararken yine gelmedi kadın. Bekledi, bekledi ve bekledi hiç bıkmadan usanmadan ama boşunaydı gelmeyecekti kadın "

Bir iç çektim ona ne diyeceğimi bilmiyordum. Bu durumda ne denebilirdi ki? 

"Seni gittikten sonra hiç aradı mı?"

derin bir nefes aldı ve masadaki peçeteye uzanıp usulca göz yaşlarını sildi. Bir kaç dakika sonra yavaşça bana döndü 

"Gittikten 1 hafta sonra aradı. Gitmesinin nedeninin benimle alakalı olmadığını, yakında kızımızı bulacağını ve tekrar eskisi gibi olacağımızı söylemişti. Sesinde öyle bir umut vardı ki bunun olmayacağını söyleyip onu üzmek istememiştim.