Wat nu?! Deel 2 :)

2.

(Vanuit Maud)

"Nu zit jij een jaar tussen de knappe Amerikaanse meisjes en ik zit hier." Zei ik. Ik was op Schiphol om Tom en zijn ouders uit te zwaaien. Ze ging voor een jaar naar Amerika waar familie van hun woonde. Tom glimlachte en zei:"ik ga niks doen met welk meisje dan ook. Ik wacht op jou." Ik glimlachte en zei:"ik ga je zo erg missen." Tom zei:"ik jou ook." "Tom, kom je? We moeten gaan!" Zei de moeder van Tom. Tom keek naar mij en ik zei:"ga maar." Tom gaf me een knuffel en zoende me. Toen hij me aan keek zag ik een traan op zijn wang. "Kom op, het is maar voor een jaartje." Zei ik met een knipoog. Tom lachte en zoende me weer. En toen was hij weg. Een heel jaar zonder hem.. "Maudje!" Hoorde ik achter me. Ik keek om en zag Ilse staan. Ik glimlachte en liep naar haar toe. Ze gaf me een knuffel en zei:"gaat het wel?" Ik zei:"jawel." Ilse keek me aan en zei:"jij hebt voedsel nodig." Ik lachte en zei:"want?" Ilse zei:"omdat je verdrietig bent. Emotie eten." Ik lachte en zei:"oke." Even later zaten we met taart bij een restaurantje. "Super lief dat je wil oppassen vanavond." Zei Ilse. Ik zei:"natuurlijk wil ik dat. Lief dat jij me vanaf Schiphol wilde ophalen." Ilse zei:"natuurlijk, dat is niet zover vanaf Hilversum." Ik zei:"nee." "Hoe is het trouwens in Amsterdam?" Zei Ilse. Ik zei:"goed hoor. Het is wel even wennen." Ilse lachte en zei:"ja, het is daar heel anders." Ik zei:"ja." Student zijn was leuk, maar het was zo anders. En al die verantwoordelijkheid, kon ik die wel aan?

(Vanuit Ilse)

"Jezus, dit kan toch niet?" Zei ik terwijl ik voor de spiegel in mijn kleedkamer stond. "Wat is er?" Zei Carolien, een achtergrondzangeres. Ik zuchtte en zei:"ik lijk wel een tientonner." Carolien zei:"pardon? Jij bent suuuuper slank. En je bent net bevallen he." Ik zei:"dat is ook alweer 7 maanden geleden." Carolien zei:"je bent echt super slank Ils. Dat figuurtje hebben niet veel vrouwen net nadat ze een kind hebben gekregen hoor." "Zeurt ze weer over haar figuur?" Vroeg Bart vanuit de gang. "Nee!" Zei ik. "Jawel!" Zei Carolien. Ik lachte en Bart kwam binnen. "Wat is er nou weer lelijk?" Zei hij. Ik lachte en zei:"niks." Carolien zei:"ze zeurt weer." Bart zei:"jezus, waarom zie jij toch niet dat je prachtig bent." "Sorry." Zei ik lachend. Bart lachte en gaf me een kus.

(Vanuit Maud)

Ik zat op de bank ik het huis van Bart en Ilse. Josefine lag in bed te slapen en ik zat tv te kijken. Of nou ja, half. Ik had geen idee waar het over ging. Mijn gedachten waren bij Tom. Ik miste hem nu al, en hij was nog geen dag weg. Niet aanstellen Maud, voor je het weet is hij weer terug. Ik zuchtte en pakte mijn telefoon. Opeens dacht ik aan de afspraak die ik maandag had bij de kliniek waar ik ooit gezeten had. Gewoon controle om te kijken of alles nog goed ging. Ik mocht niet afgevallen zijn. Ja, die eetstoornis was er nog steeds. Ik at wel, maar het was moeilijk. Opeens kreeg ik een idee. Ik liep de trap op en pakte de weegschaal uit de badkamer. Ik ging erop staan. 50.4 kg. Kut, de vorige keer woog ik 51.0 kg. O god. Ik moest ervoor zorgen dat ik maandag 51 woog anders dachten ze weer dat het slecht met me ging. Ik zuchtte en liep de trap af. Ik liep naar de keuken, op zoek naar chocola.

COMMENTS?
TIPS?