Wat nu?! Deel 2 :)

36.

(Vanuit Maud)

Die vrijdag zat ik in de trein naar Hilversum. Ik ging op Josefine passen vanavond. Ik had er zin in. Even iets anders. Ik werd helemaal gek van mijn ouders die me continu aan het controleren waren, en Tom was sinds gister weer in Amerika. Ik vond het zo lief dat hij er was om me te steunen.. Ik miste hem enorm. Maar goed. Hij moest naar zijn familie en ik naar de mijne, volgend jaar was hij weer terug. Toen ik in Hilversum was stapte ik uit en liep ik naar de parkeerplaats, waar Bart op me stond te wachten. Ik liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. "Hey!" Zei ik vrolijk. "Hey, jij klinkt vrolijk." Zei Bart opgewekt." Ik lachte en zei:"dat ben ik ook." "Mooi." Zei Bart met een glimlach. In de auto zei Bart:"Ilse is niet zo vrolijk." Ik keek hem verbaasd aan en zei:"wat dan?" Bart zei:"volgens mij is ze hartstikke ongesteld, want ze is heel chagrijnig." Ik lachte en zei:"awh, en jankerig?" "Dat ook." Zei Bart lachend. Ik lachte en zei:"ik ken het probleem, ik ken het. Ze komt er wel weer overheen." Bart lachte en zei:"dat hoop ik." Ik lachte en zei:"dat hoop ik ook voor je."

(Vanuit Ilse)

Even later zaten Maud en ik op de bank. Ze zag er weer goed uit viel me op. "Ik las in de Privé over jullie plannen." Zei Maud. Ik lachte en zei:"jij ook al? O wat erg, ik hoor het overal." Maud lachte en zei:"het is onzin of niet?" Ik knikte en zei:"ja, ik ben niet zwanger, ik ben bijna 40." "Dat betekent niet dat je niet meer zwanger kunt raken, kijk naar mijn moeder." Zei Maud lachend. Ik zei:"dat is waar, maar dat had ik helemaal niet zien aankomen." Maud zei:"ik ook niet, dat word nog leuk straks." Ik glimlachte en zei:"dat komt wel goed." Maud zei:"ik hoop het." Ik stond op en zei:"ik heb alleen normale cola, dus daar moet je het maar mee doen." "O god, mijn ouders hebben jullie ingelicht?" Zei Maud lachend. Ik knikte en zei:"precies, dus alle light producten het huis uit." Maud zei:"ja, die ken ik. Mijn moeder heeft dus echt alles weggegooid." Ilse lachte en zei:"het is voor je eigen bestwil Maudje." Maud glimlachte en zei:"weet ik."

(Vanuit Maud)

Die avond zat ik met Josefine op mijn schoot op de bank. Ik zat te kijken naar een of andere talentenjacht. Na een tijdje voelde ik dat Josefine in slaap gevallen was en ik bracht haar naar boven. Ik legde haar in haar bedje en gaf haar een kus. Toen ik weer beneden kwam had de talentenjacht plaats gemaakt voor een film. Het bleek over anorexia te gaan. Eigenlijk wilde ik helemaal niet aan anorexia denken, maar ik wilde die film toch wel zien. 'For the love of Nancy' heette de film. De film was oud, maar goed gespeeld. Het deed me denken aan mijn eigen leven. Elke keer als ik zoiets zag wou ik dat ik nooit anorexia had gehad. Maar ja, ik kon de tijd niet terug draaien, hoe graag ik dat ook zou willen....

COMMENTS?
TIPS?