Wat nu?! Deel 2 :)

34.

(Vanuit Maud)

"Voel je je wel goed Maud?" Vroeg mijn moeder. Ik was eindelijk weer thuis. Ik knikte en zei:"ja." Ik lag op de bank met een deken, moest van mama. En wat er nu ging gebeuren was onzeker. Ik hoopte zo dat ik niet weer de kliniek in moest. Ik kon dat echt niet nog een keer. Dat was de ergste tijd van mijn leven, ook al was het het waard. De familie sliep ook weer allemaal gewoon thuis, dus Ilse en Bart hadden weer een beetje ruimte. Mijn moeder was inmiddels ruim 7 maanden zwanger. We wisten dat het een jongetje zou worden. Ik moest nog steeds aan het idee wennen, maar ja. "Lieverd, wat wil je eten vanavond?" Vroeg mijn moeder. Niks. "Maakt niet uit." Zei ik. Ik vond het allemaal even moeilijk. Mijn moeder kwam naast me op de bank zitten en zei:"niet iets waar je zin in hebt?" Ik schudde mijn hoofd en zei:"kies maar wat." Wanneer begrepen mensen nou eens dat het niet ging om wat ik lekker vond? Het maakte me helemaal niks uit, ik wilde niks eten, ook geen sla, ook geen komkommer of wat dan ook. Mijn moeder zei:"Martijn gaat boodschappen doen, ik blijf lekker bij jou." Ik knikte en zei:"oke."

(Vanuit Ilse)

"Dus geen tweede?" Vroeg Lisa. Ik zei:"ik ben bijna 40." Lisa lachte en zei:"dus?" Ik zei:"dus dat gebeurt niet meer lijkt me." Lisa haalde haar schouders op en zei:"dat kan nog best hoor. Je was 38 bij Joos, en toen was het niet eens gepland. Dan zal het nu echt nog wel lukken." Ik lachte en zei:"wie weet he?" Lisa lachte en zei:"je bent nu toch niet zwanger he? Dat je me hier gewoon in de maling neemt." Ik schudde lachend mijn hoofd en zei:"nee joh gek." "Kon toch?" Zei Lisa lachend. Ik zei:"ik ben niet overtijd, dus nee. We zien wel." Ik zat bij Lisa op de bank en haar dochtertje lag in bed. Lisa leek echt gelukkiger, ook al was ze natuurlijk een alleenstaande moeder. "Ik denk dat er nog wel een tweede komt." Zei Lisa. Ik zei:"ik weet het niet. Ik denk het niet." Lisa zei:"dat zei je bij Josefine ook." Ik lachte en zei:"weet ik." "En trouwens, er zijn al geruchten dat je zwanger bent." Zei Lisa. Ik zei:"wat?" "Ja." Zei Lisa. Ze liet me de Privé zien en ik las:Ilse DeLange, klaar voor een tweede kindje?. Kut.

(Vanuit Maud)

Na het avondeten zaten we met z'n vieren aan de keukentafel. Mama en Martijn aan de ene kant, Tom en ik aan de andere kant. "Maud, wat denk jij dat het beste voor jou is?" Vroeg mijn moeder. Ik zei:"gesprekken, controle, een eetschema en misschien groepstherapie." Mijn ouders leken verbaasd over mijn antwoord. "Dus je ziet in dat je een probleem hebt?" Zei Martijn. "Ja." Zei ik. "Martijn en ik zaten ook te denken om een gesprek aan te vragen met Simone. We willen weten of zij vindt dat je opgenomen moet worden." Zei mijn moeder. Ik zei:"oke." Ik besloot om er maar niet tegen in te gaan. Ik kon alleen maar hopen dat ik niet naar die kliniek hoefde. "Maar ik wil niet naar die kliniek.. Niet nog een keer." Zei ik toch. "Dat snappen we Maud, maar we willen het beste voor jou." Zei Martijn. Ik keek naar Tom, die knikte. Hij kneep even in mijn hand en zei:"als dat het beste is dan moet het maar." Ik wist dat hij van me hield, maar op dit moment voelde het alsof hij me haatte. Hoe kon hij dit zeggen? Ik wist dat hij gelijk had, maar ik wilde het niet. Ik kon niet nog een keer naar die kliniek....

COMMENTS?
TIPS?