Wat nu?! Deel 2 :)

16.

(Vanuit Maud)

"Lieverd, volgens mij ben je dunner geworden." Zei mijn moeder toen ik de trein uit kwam. Ik zei:"nee hoor." Mijn moeder keek me achterdochtig aan en zei:"volgens mij wel." Ik haalde mijn schouders op en we stapten in de auto. "Hoe is het?" Vroeg ik om een ander onderwerp te beginnen." "Goed hoor." Zei mijn moeder. Ik knikte en keek uit het raam. Sterk blijven Maud, sterk blijven. "En toch heb ik het gevoel dat je dunner bent dan eerst." Zei mijn moeder. "Nee mam!" Zei ik. Mijn moeder zei:"ja, dat zei je de vorige keer ook." Ik zuchtte en zei:"mam, maak je niet zoveel zorgen om mij." Mijn moeder zei:"het zijn de hormonen, sorry." Ik glimlachte en zei:"het geeft niet." Die zorgen ware. Nergens voor nodig, ik had het allemaal onder controle. Ik liet het niet meer zover komen als een tijd terug, maar er moest gewoon wat af, veel. Ik zou mezelf wel redden, toch?

(Vanuit Ilse)

"Pardon?!" Zei Bart. Ik zei:"het is niet waar." Bart keek me bedenkelijk aan en zei:"jij en Marco zijn wel heel close." Ik zei:"we zijn vrienden! Denk je nou echt dat ik.." "Ik weet het niet Ilse.." Zei Bart. Hier was ik al bang voor. "Dat moet je niet denken! Het is gewoon onzin! Marco en ik hebben nooit iets gedaan, we zijn allebei getrouwd en ik hou zielsveel van jou." "Maar hoe komen ze dan aan die foto's Ilse?!" Zei Bart. Ik zei:"ik heb geen idee.." "Ilse, wees eerlijk tegen me alsjeblieft." Zei Bart. Het klonk bijna smekend. Ik zei:"ik ben eerlijk! Echt! Ik zou nooit vreemdgaan of wat dan ook! Ik hou van jou!" De tranen liepen over mijn wangen. Ik was zo bang om Bart kwijt te raken. "Geloof me alsjeblieft..." Snikte ik. Bart keek me aan en zei:"je spreekt de waarheid?" Ik knikte en zei:"echt waar.."

(Vanuit Marijke *moeder van Maud*)

"Vind jij hoor ook dunner dan eerst?" Vroeg ik aan Martijn. Maud was boven. Martijn zei:"het viel mij ook al op." Ik zuchtte en zei:"volgens mij gaat het echt niet goed met haar." Martijn zei:"als ze maar niet gaat terugvallen..." Ik zei:daar ben ik wel heel bang voor... Ik wilde dit niet nog een keer meemaken. Die periode was het angstigste moment van mijn leven. Ik was mijn dochter bijna kwijt. "Hadden jullie het over mij?" Zei Maud toen ze plotseling binnen kwam. Martijn en ik keken elkaar aan. "Ja dus." Zei Maud. Ik zuchtte en zei:"kom eens zitten." "O god, gaan jullie me nog wat vertellen? Ben je zwanger van een tweeling?" Zei Maud. Ik lachte en zei:"nee schatje." Maud zuchtte en zei:"gelukkig." Ik zei:"voel je je achtergesteld nu ik zwanger ben? Eerlijk zijn." Maud zei:"nee, natuurlijk niet mam. Je moet je niet schuldig voelen." Ik keek Maud aan en zei:"maar waarom gaat het dan niet zo goed met je?" "Het gaat prima met me!" Zei Maud. O god, dit werd niks..

(Vanuit Ilse)

Toen ik naast Bart in bed stapte was het stil. Ik zuchtte diep en zei:"ben je boos op me?" Bart zei:"nee." Dat antwoord verbaasde me nog. "Niet?" Zei ik. Bart keek me aan en zei:"nee, natuurlijk niet. Eerder op mezelf. Ik heb je blijkbaar niet gelukkig genoeg gemaakt, en ik hoop dat Marco dat wel kan." Ik wist niet wat ik hoorde. "Bart... Denk je nou echt serieus dat ik vreemd ben gegaan? Dat zou ik nooit doen! Schatje, je maakt me gelukkiger dan wie dan ook en ik hou zielsveel van je." Zei ik. Bart keek me nog steeds aan, maar wel met een andere blik in zijn ogen. "Echt waar..." Zei ik zacht. Ik moest moeite doen om niet weer in tranen uit te barsten. Bart zuchtte en zei:"ik hoop zo dat je de waarheid spreekt.." Ik zei:"dat doe ik, echt waar. Geloof me alsjeblieft.. Je bent mijn alles." Bart trok me naar zich toe en zei:"ik geloof je." "Gelukkig." Zuchtte ik. Ik gaf hem een kus en zei:"ik hou van je." Bart glimlachte en zei:"ik ook van jou." En hij zoende me.

COMMENTS?
TIPS?