Wat nu?! Deel 2 :)

9.

(Vanuit Maud)

"Je raadt nooit wat mijn moeder en Martijn me net vertelden." Zei ik toen ik bij Lotte binnen kwam. "Wat dan?" Zei Lotte. Ik zei:"er komt een kleintje bij ons thuis." De mond van Lotte viel open. "Ja, mijn moeder is zwanger." Zei ik. Lotte zei:"wat?" Ze keek nog steeds vol verbazing. Ik zei:"ja, dit was ook mijn reactie. Het moet niet gekker worden bij ons thuis." Lotte zei:"maar dan scheel jij 18 jaar met dat kindje?" Ik knikte en zei:"dat kan toch gewoon niet?" Lotte plofte op de bank en zei:"dit had ik even niet zien aankomen." Ik zei:"ik ook niet." Ik plofte naast haar op de bank en zei:"ik vind het leuk voor ze hoor, maar ik weet niet wat ik er zelf van moet vinden." Lotte zei:"het komt wel goed Maudje.." Ik knikte en zei:"het zal. Mijn moeder is 43. Ik wist niet dat ze nog zo snel zwanger kon raken." Lotte zei:"blijkbaar wel dus." Ik zei:"ja." Lotte glimlachte en zei:"hopen dat het een meisje wordt." Ik lachte en zei:"zeker."

(Vanuit Ilse)

Lisa sliep vanaf vandaag bij ons, gelukkig." We zaten samen op de bank en ik had Josefine vast. "Slaapt ze?" Zei Lisa. Ik knikte en zei:"ja, als een roos." Lisa glimlachte en zei:"wat is het toch een schafje." Ik glimlachte en zei:"ja he? Straks heb jij ook een meisje in je armen liggen." "Ja." Zei Lisa. Ik zag dat ze het moeilijk vond. "Ik snap dat je er tegen op ziet. Het komt goed. Je kunt hier altijd aan kloppen." Lisa glimlachte en zei:"weet ik. Bedankt. Ik had nooit gedacht dat het zo zou lopen. Ik dacht dat.. Dat we gelukkig zouden zijn samen." Ik zei:"ik vind het echt verschrikkelijk voor je lieverd. Maar je kunt dit. Echt waar." Lisa knikte en zei:"ik moet het ook doen. En ik wil het." Ik glimlachte en zei:"en als je iets voelt moet je gewoon roepen, ook al is het 3 uur 's nachts. Jij gaat niet alleen naar het ziekenhuis." Lisa keek me aan en zei:"wil je dat wel?" Ik zei:"bij jouw bevalling zijn? Natuurlijk! Ik laat je dat niet alleen doen." Lisa glimlachte en zei:"echt lief van je, je bent een schat."

(Vanuit Maud)

"Lieverd, ben je echt niet boos?" Zei mijn moeder toen ik al in bed lag. Ik zei:"nee mam, echt niet. Ik schrok gewoon een beetje en ik moest even aan het idee wennen, maar ik ben echt blij voor jullie." Mijn moeder glimlachte en zei:"ik hou van jou." Ik zei:"ik ook van jou." Toen mijn moeder weg was zuchtte ik diep. Dit kon toch niet waar zijn? Ik geloofde het gewoon niet, maar ik wist dat het echt waar was. Wat nu...?

COMMENTS?
TIPS?