Wat nu?! Deel 2 :)

11.

(Vanuit Ilse)

Nu maakte ik ook eens een bevalling van een ander oogpunt mee. Ik zat naast Lisa die in een ziekenhuisbed lag. Ze had nu 6 centimeter ontsluiting en flink wat pijn. Ik had zoveel medelijden met haar. Ik wist immers hoe het voelde. Ze had mijn hand vast en zei:"gaat het nog?" Lisa zei:"ja.." Ik glimlachte en zei:"je doet het heel goed, ik ben trots op je." Lisa glimlachte en er kwam een verpleegster binnen. Ze keek verbaasd toen ze me herkende. "Ilse DeLange?" Zei ze verbaasd. Ik glimlachte en zei:"ja." "Wat doet u dan hier als ik het vragen mag?" Zei de verpleegster. Ik zei:"ik ben haar beste vriendin." Zei ik. De verpleegster glimlachte en zei:"oke." "Lang verhaal." Zei Lisa. Ik lachte en de verpleegster zei:"aha." Ze controleerde alles bij Lisa en liep even later weg. "Ilse?" Vroeg Lisa. Ik zei:"ja?" "Hoe gaat dit straks allemaal? Jij weet dat aangezien jij al moeder bent." Zei Lisa bang. Ik glimlachte en zei:"geen zorgen, we slepen je er wel doorheen. Alles komt goed. Je moet straks doen wat de mensen hier zeggen en dan komt het goed." Lisa knikte en zei:"oke." Niet veel later had Lisa 10 centimeter ontsluiting en ging het echt gebeuren. Stiekem was ik ook wel zenuwachtig. Hoe zou het gaan?

(Vanuit Maud)

"Mijn moeder is alleen maar aan het kotsen en ik word helemaal gek." Zei ik. Lotte zat met mij op mijn kamer. "Volgens mij gaat het niet erg goed met jou." Zei ze plotseling. Ik schrok en zei:"jawel hoor, hoezo?" Lotte zei:"niet. Je verbergt iets voor me." Shit.. "Ik word niet boos." Zei Lotte. En nog zei ik niks. Lotte keek me indringend aan en zei:"je hebt gespuugd he?" Nu kon ik geen nee meer zeggen. Lotte kende me te lang om die nee te geloven. Ik zuchtte en zei:"vannacht.. Sorry.." Lotte zei:"waarom Maud?" Ik zei:"omdat.. Omdat.. Ik weet het niet.." Lotte zei:"en nu?" Ik haalde mijn schouders op en zei:"verder gaan met leven?" Lotte zei:"je nieuwe leven mag ik hopen." Ik knikte en zei:"natuurlijk." Ik wilde nooit meer zo diep zinken als toen, maar toch wist ik niet of ik vol kon houden. Het leek alsof de eetstoornis weer sterker werd en ik zwakker. Wat nu...?

COMMENTS?
TIPS?