Wat nu?! Deel 2 :)

24.

(Vanuit Maud)

Het was inmiddels 5 maanden later en mijn moeder had al best een dikke buik. We waren op de verjaardag van Josefine die 1 jaar was geworden vandaag. Ze kon al staan ze was zo ontzettend schattig! Met mij ging het op dit moment best goed. Ik had de grootste lol met Bart, die Ilse er even aan herinnerde dat ze dit jaar 40 ging worden. "Nog een keer en ik ga janken." Zei Ilse. Bart en ik lagen dubbel van het lachen en Bart zei:"ach schat, 40 is nog nog niet oud." "Het is ook niet jong meer, en dan ben ik middelbaar." Zei Ilse. "Middelbaar, pijnlijk." Zei ik lachend. "Ja, heel pijnlijk." Zei Bart lachend. "Ik ben ook nog jong." Zei mijn moeder. Ik zei:"nee, je bent zwanger, dat is wat anders." "Nog pijnlijker." Zei Ilse lachend. Ik knikte lachend en zei:"jammer mams. Leuk geprobeerd." "Jij bent wel jong, maar niet zwanger." Zei mijn moeder. Ik lachte en zei:"dat denk jij." Ilse en Bart lachten en de moeder van Bart zei:"nu komt het." "Nee, mijn vriendje zit in Amerika, van wie moet ik zwanger zijn?" Zei ik lachend. "Wij weten niet wat jij allemaal uitspookt daar in Amsterdam." Zei Martijn lachend. "Dat is waar." Lachte ik.

(Vanuit Ilse)

Bart en ik lagen die avond laat in bed, zeg maar gerust nacht. "Ik ben dood." Zuchtte ik toen ik naast Bart in bed ging liggen. "Ach schatje." Glimlachte Bart toen hij me naar zich toe trok. "Nu is ze alweer een jaar." Zei ik. Bart zei:"het gaat snel he?" Ik knikte en zei:"te snel, voor we het weten gaat ze naar school." "Ja.." Zei Bart. "Dat wil ik niet." Zei ik. Bart lachte en zei:"het hoort er allemaal bij liefje.. Ze is nog lang geen achttien, we hebben nog genoeg jaren met haar." Ik glimlachte en zei:"gelukkig wel." Ik dacht aan mijn eigen moeder. Alles wat we hadden meegemaakt samen. De eerste keer naar de middelbare school, de eerste keer ongesteld, de eerste keer een gebroken hart, het huis uit, papa verliezen, trouwen, moeder worden. Ik had het allemaal meegemaakt, met mama. Dat moest allemaal nog komen met Josefine. Al hoopte ik natuurlijk niet dat Josefine haar vader ging verliezen. En dan dat hele beroemd zijn... Zonder mijn ouders had ik dat nooit gekund, maar ik had er ook vaak ruzie met hun over gehad. Zo gek om te bedenken dat Joos later ook zo naar ons zou kijken...

(Vanuit Maud)

De volgende ochtend zaten mama en ik op de bank tv te kijken. Het was voorjaarsvakantie, dus ik was vrij. Mama was 6 maanden zwanger nu, en we wisten dat het een jongetje ging worden. "Schopt ie?" Vroeg ik. Mijn moeder knikte en zei:"voel maar." Ik legde mijn hand op haar buik en voelde het kindje schoppen. "Wat lief!" Zei ik met een glimlach. Mijn moeder glimlachte en zei:"ja he?" Ik knikte en zei:"heel lief." Mijn moeder zuchtte en zei:"18 jaar geleden voelde ik jou schoppen." Ik glimlachte en zei:"ja.." Mijn moeder keek naar me en zei:"en nu ben je 17." "Bijna 18." Zei ik. Mijn moeder lachte en zei:"ja, volwassen, dan is mijn werk gedaan volgens iedereen, maar dat wil ik helemaal niet." Dat laatste kwam er verdrietig uit. Ik glimlachte en zei:"dat is ook niet zo. Ik blijf gewoon thuis komen hoor. Ik hou van je mam." Mijn moeder glimlachte en knuffelde me. "Ik ook van jou meisje." Zei ze.

COMMENTS?
TIPS?