Wat nu?! Deel 2 :)

21.

(Vanuit Maud)

"Zo lief dat je op wilt passen, ik verstoor al je vrije avonden." Zei Ilse. Ik lachte en zei:"nee hoor. Laat mij hier maar braaf zitten. Ik mag de komende dagen niet meer uit van mezelf." Bart lachte en zei:"want?" Ik zei:"dit willen jullie net horen denk ik." Ilse zei:"ik denk het ook niet, maar vertel." Ik lachte en zei:"gisteravond had ik een feestje, daar gingen we op de fiets heen, en het was best wel een eind. In ieder geval, het was een beetje laat geworden. Iets van 6 uur 's ochtends of zo, en toen moesten Iris en ik terug fietsen maar Iris kon niet meer fietsen en ik een beetje, dus dat was wel gevaarlijk. Maar oke, we leven nog." Ilse en Bart lachten en Ilse zei:"o goed dat ik dat niet geweten had." "Goed dat je moeder dat niet wist." Zei Bart lachend. Ik zei:"nee godzijdank. Dan was ik dood." Diep van binnen had ik duizend keer liever dat mijn ouders wisten wat ik vannacht had uitgespookt dan waar ik mee bezig was. Mijn leven vernielen, alweer. En nu net nu het zo goed ging. En het stomme was, ik wist het. Ik had door dat het niet goed met me ging, maar ik zocht geen hulp, ik hield het allemaal voor me.

(Vanuit Ilse)

"Volgens mij gaat het niet goed met haar." Zei ik toen we in de auto zaten op weg naar het optreden. "Ze lijkt wel dunner." Zei Bart. Ik zei:"ja, ik vertrouw het niet. Het zal toch niet weer..?" Bart legde zijn hand op die van mij en zei:"rustig liefje, ze is sterk." Ik zuchtte en keek uit het raam. Ja, Maud was sterk, maar die eetstoornis ook. Ik wilde haar niet weer bijna verliezen, of nog erger, helemaal.. Haar lichaam kon een tweede keer zo vermageren echt niet aan.. Maar ja, misschien maakte ik me wel weer zorgen om niks, maar mijn gevoel zei iets heel anders. Bart zag dat ik me zorgen maakte en zei:"he liefie, het komt goed he." Zei Bart terwijl hij mijn hand streelde. Ik knikte en glimlachte. Hij zal wel gelijk hebben. Ik hoopte het zo..

(Vanuit Maud)

Nadat ik bijna een uur met Tom had gebeld had ik een besluit genomen: ik ging Merle bellen. Zei was de enige die snapte wat ik doormaakte, die wist hoe moeilijk het was. Ik belde haar en Merle nam op. "Hey Maudje!" Zei Merle vrolijk. Ik zei:"hey! Hoe is het?" "Goed, met jou?" Zei ik. Merle zei:"goed, maar je klinkt verdrietig." Kut. "Ja. Het gaat eigenlijk niet zo goed..." "Maudje... Hou alsjeblieft vol.." Ik zei:"ja... Ik moest het aan iemand vertellen.." Merle zei:"dat kun je altijd aan mij vertellen, dat weet je. Waar ben je nu?" Ik zei:"bij Ilse en Bart." "Je moet het aan Ilse vertellen." Zei Merle. Ik schrok. Aan Ilse? Die zou zich zoveel zorgen gaan maken.. Maar toch. Misschien had Merle gelijk. "Echt Maud." Zei Merle. Ik zei:"je hebt gelijk." Toen ik ophing dacht ik na. Ze had gelijk.

(Vanuit Ilse)

Toen we thuis kwamen zat Maud op de bank voor zich uit te staren. "Hey!" Zei ik. "Hey!" Zei Maud. "Joos slaapt?" Zei ik. Maud knikte en zei:"jup." Bart liep naar boven om even bij Josefine Josefine te kijken en ik ging naast Maud op de bank zitten. Ik begon er toch maar over. "Het gaat niet goed met je volgens mij." Zei ik. Maud leek blij te zijn dat ik erover begon en zei:"nee.." Ik zei:"wat is er gebeurd Maud?" Maud zuchtte en zei:"iets heel stoms, maar het is gewoon... Volgens mij ga ik dit verliezen Ils..." Ik zag dat ze echt bang was. "Lieverd, dit ga je niet verliezen." Zei ik. "Jawel.." Zei Maud terwijl ze begon te huilen. Ik trok haar naar me toe en sloeg mijn armen om haar heen. "Alles komt goed." Fluisterde ik in haar oor.

COMMENTS?
TIPS?