Wat nu?! Deel 2 :)

20.

(Vanuit Maud)

"Dus ik denk dat ik een beetje ruzie heb met Abigail." Zei ik. Iris en ik zaten op haar bed met make-up om ons klaar te maken voor het feestje van vanavond. "Eindelijk." Zei Iris. Ik zei:"ja, wat een kutwijf." Iris zei:"ik zei het toch. Dat wijf is hartstikke jaloers. Ze wilde jou onzeker maken zodat jij zou terugvallen en niet meer kon dansen, zodat zij meer kans zou maken." Mijn hart sloeg over. Daarom deed ze dat dus... En nu zat ik al weer in de shit, want ik had alweer ruim een week niet of nauwelijks gegeten. "Wat is er?" Vroeg Iris toen ze mijn verschrikte gezicht zag. "Ze heeft bijna gekregen wat ze wilde." Zei ik. Iris keek me aan en zei:"wat?" Ik zuchtte en zei:"door die opmerking van Abigail vorige week ben ik gaan stoppen met eten, of nou ja, een soort van. Omdat ik dacht dat ze gelijk had." Iris keek me met grote ogen aan en zei:"jezus Maud." Ik zei:"ja..." Iris zei:"dat moet je niet doen Maud! Je bent slanker dan ons allemaal hier." Ik zei:"ik weet niet wat ik nu moet doen, maar goed. Dat zie ik morgen wel weer." "Eten." Zei Iris. Ik wist dat ze gelijk had, maar zelf nu ik wist dat Abigail het deed om me naar beneden te halen wist ik niet of ik zomaar weer gewoon kon eten. De stem was steeds sterker geworden in de afgelopen week....

(Vanuit Bart)

"Dus jij dacht dat Ilse echt vreemd ging?" Vroeg mijn moeder verbaasd. Ze zat bij ons op de bank en Ilse was in de studio. Ik knikte en zei:"heel stom, ik weet het." Mijn moeder knikte en zei:"dat zou Ilse toch nooit doen?" Ik zuchtte en zei:"nee, maar er waren foto's bij. En toen ik het zei werd ze boos en toen was er ruzie." "Maar het is wel weer goed, toch?" Vroeg mijn moeder een beetje bang. Ik zei:"ja, het is weer goed." "Gelukkig." Zei mijn moeder. "Hey!" Zei Ilse vrolijk toen ze de kamer binnen kwam. "Hey, dat heb je snel gedaan." Zei ik. "Ja he." Zei Ilse. Ze kwam naar me toe en gaf me een kus. "Joos in bed?" Vroeg ze. Ik knikte en mijn moeder zei:"hoe is het met de roddels?" Ilse zei:"ze gaan wel een beetje heel erg ver nu. Over afspraakjes in een hotel en zo." Mijn moeder schrok en zei:"serieus?" Ilse knikte en zei:"verschrikkelijk." Ik wist dat Ilse het echt erg vond, en ik voelde me nog steeds schuldig dat ik haar niet geloofde, maar wat kon ik doen?

(Vanuit Maud)

De volgende dag werd ik vroeg wakker. Ik was vrij de komende dagen (yesyesyesyes) en ik moest vanavond oppassen op Josefine. Moest ik ontbijten? Ik had geen idee. Ik wist heel goed dat er problemen gingen komen als ik het lijnen nu door zou zetten, maar stoppen was op de een of andere manier niet echt van toepassing. Dat gevoel maakte me paniekerig. Ik was toch beter? Waarom kon ik dan niet stoppen? Ik snapte niks van mezelf. Ik pakte een appel, zodat ik toch een beetje gegeten had en begon wat door de stad te lopen. Ik had nog een enorme kater van gister. Het was 6 uur in de ochtend geworden, dus ik had zo'n beetje 2 uur geslapen. Gek genoeg voelde ik me niet eens heel moe. (Alleen hoofdpijn, niet gek als je tot 6 uur 's ochtends hebt gezopen). Toen ik bij een cafeetje kwam kreeg ik een idee. Ik moest die appel uit me hebben. Ik liep in het cafeetje naar de wc en stak mijn vinger in mijn keel. Ik was beter. Vast...

COMMENTS?
TIPS?