Wat nu?! Deel 2 :)

42.

(Vanuit Maud)

Ik had een broertje. Quinten heette hij. Ik was bij mama en Martijn in het ziekenhuis. Martijn had me net opgehaald. Het voelde gek om een broertje te hebben. Ik was bijna 18. Maar gek genoeg vond ik het minder erg dan ik gedacht had. Het was gewoon zo. "Ik ben zo trots op jou..." Zei mijn moeder plotseling. Ik keek naar haar en zei:"waarom?" Mijn moeder glimlachte en zei:"gewoon." Ik glimlachte en zei:"ik hou van je mam." Mijn moeder zei:"ik ook van jou Maudje." Binnen een uur was de hele familie er. De hele familie kwam ook bij ons slapen. "Dat word nog wat." Zei ik lachend. "Past best. Maud, jij gaat op de bank." Zei Bart." Ik lachte en zei:"dacht het ook. Jij gaat op de grond." "Zo, u had nog een kind zei u?" Vroeg een verpleegster die binnen kwam. Mijn moeder knikte en de vrouw zei:"is die er al?" We deden moeite om onze lach in te houden, behalve mijn moeder, die zocht naar een goed antwoord. "Ja, ze zit daar." Zei mijn moeder uiteindelijk terwijl ze naar mij wees. De verpleegster keek even verbaasd maar ze herstelde zich snel. Ze had natuurlijk een kindje van 2 of 3 verwacht. Maarja, suprise suprise. "Hoe oud is ze dan?" Vroeg de verpleegster nu zogenaamd belangstellend. Je kon aan alles zien dat ze gewoon nieuwsgierig was, maar oke. "17, over 2 weken 18." Zei mijn moeder. De verpleegster zei:"zo, dat is al een hele dame." Mijn moeder knikte en zei:"zeker." Toen de verpleegster weg was barstten we in lachen uit. "Dat gezicht!" Zei Ilse lachend. "Ja, geweldig. Dit had ze niet verwacht." Zei ik lachend. "Sorry Maud." Zei mijn moeder lachend. Ik zei:"het geeft niet mam, het geeft niet. Het went wel."

Die avond zaten we met de hele familie op de bank (behalve met mama en Martijn natuurlijk). Opeens ging de bel. Ik liep naar de deur en toen ik de deur open deed vloog Lotte me in de armen. Ik lachte en zei:"hey!" "Hey! Gefeliciteerd!" Zei Lotte. Ik glimlachte en zei:"bedankt!" "Wie is dat Maud?" Hoorde ik vanuit de woonkamer. Het was Jeroen. Ik riep:"Lotte!" "Wie is dat?!" Riep Jeroen terug. Ik lachte en zei:"dat weet je wel!" "Hij heeft geen idee." Zei ik daarna tegen Lotte, die dubbel lag. "Kom binnen, het is wel een drukke boel hier." Zei ik. Lotte knikte en zei:"nou en?" Ik lachte en liep met Lotte naar de woonkamer.

COMMENTS?
TIPS?