Wat nu?! Deel 2 :)

39.

(Vanuit Maud)

Die avond besefte ik wat ik Abigail me verteld had vanmiddag. Zij had ook een probleem met eten. Ik vond het nog steeds raar dat ze eerlijk was geweest tegen mij, maar nu snapte ik in ieder geval wel waarom ze zo gemeen deed. Ik moest haar helpen, ze verdiende het ook om beter te worden. Ik was best geschrokken toen ik het vanmiddag hoorde eigenlijk. Het klonk eigenlijk altijd gek als iemand anders een eetstoornis had, omdat ik wist wat diegene doormaakte. En nu zat ik op bed. Opeens bedacht ik me dat ik misschien naar Abigail moest gaan. Gewoon voor de steun. Ze zou zich vast alleen voelen, iedereen haatte haar hier namelijk. Ik pakte mijn jas en liep het gebouw uit. Het was best koud buiten en al heel donker. Toen ik bij het gebouw aankwam drukte ik op de bel. Jasper, een vriend van school, deed open. "Hey Maud!" Zei hij terwijl hij me een knuffel gaf. "Hey! Ik ben op zoek naar Abigail." Zei ik. Jasper keek me verbaasd aan en zei:"Abigail? Sinds wanneer?" Ik lachte en zei:"ja, ik was ook verbaasd." "Boven tweede deur." Zei Jasper toen hij me binnenliet. Ik knikte en zei:"bedankt!" Ik liep de trap op en klopte op de deur.

(Vanuit Ilse)

Ik zat tegen Bart aan op de bank met een deken. Hij had zijn armen om me heen geslagen en streelde door mijn haar. "Wil je wat drinken?" Zei Bart. Ik zei:"nee, dank je." Ik wilde het niet omdat we geen light drinken hadden. Dat klonk heel obsessief, en misschien was het dat ook, maar ik wilde niet aankomen. Bart keek naar me en zei:"je bent moe he?" Ik knikte en zei:"zie ik er zo slecht uit dan?" Bart glimlachte en zei:"natuurlijk niet lief, doe normaal. Ik merk het gewoon aan je." Ik glimlachte en zei:"dan is het goed." Bart gaf me een kus op mijn voorhoofd en Ik sloot mijn ogen. Ik dacht aan de dingen die ik deed toen ik een jaar of 15 was. Het waren stomme dingen, maar ze werkten wel. Ik viel in een mum van tijd super veel af. Ik opende mijn ogen weer. Nee Ilse, stop, dit is eng. Ik was 39 en moeder. Dit kon niet. "Waar denk je aan schat?" Vroeg Bart ineens. "Nee, niks." Zei ik. Bart keek me aan en zei:"je maakt je toch geen zorgen over iets toch?" Ik schudde mijn hoofd en zei:"nee, maak je niet druk." Bart zei:"oke, als jij het zegt." Ik glimlachte en gaf hem een kus op zijn lippen.

(Vanuit Maud)

Abigail keek verbaasd, maar ook opgelucht toen ze mij voor de deur zag staan. "Hey, ik dacht ik kom je even opvrolijken." Zei ik. Abigail glimlachte en zei:"kom binnen." Toen ik binnen kwam zag ik overal snoeppapiertjes en lege verpakkingen liggen. Ze had dus net een eetbui gehad. "Hoe gaat het?" Vroeg ik. Net alsof ik dat nog moest vragen. "Het gaat." Zei Abigail terwijl ze moeite deed om niet in tranen uit te barsten. Ik zei:"je mag gewoon eerlijk zijn hoor." "Oke, het gaat helemaal niet. Ik heb net weer van alles gegeten en het eruit gegooid en ik schaam me zo..." Snikte Abigail. Ze kon niet meer stoppen met huilen. Ik knuffelde haar en zei:"alles komt goed." "Nee, dat komt het niet!" Snikte Abigail. Ik keek haar aan en zei:"ik weet hoe het voelt, en ik weet dat je nu denkt dat het nooit meer goed komt, maar het is met mij ook goed gekomen, dan kun jij dit zeker." Abigail keek me bang aan en zei:"maar ik kan niet beter worden." Ik zei:"natuurlijk wel, je hoeft het niet alleen te doen, ik ben bij je." Abigail glimlachte en gaf me een knuffel.

COMMENTS?
TIPS?