Wat nu?! Deel 2 :)

10.

(Vanuit Maud)

Het was 3 uur 's nachts en ik lag huilend in bed. Ik had iets heel stoms gedaan. Het is dat jullie als lezers me niet kunnen slaan, maar als jullie het konden hadden jullie het zeker gedaan. Ik had overgegeven. Ja, om 3 uur 's nachts. Ik werd wakker en het moest. Ik dacht dat ik genezen was van anorexia.. Dit sloeg helemaal nergens op. Wat had ik gedaan? Ik had mezelf voorgenomen om iets zoals dit nooit meer te doen, maar nu had ik het gedaan. En het erge was, ik had niet eens getwijfeld.. Ik hoopte maar dat mama en Martijn niks hadden gehoord. Want dan was ik echt dood. Wat moest ik nu? Ik zuchtte diep en draaide me om. Moest ik dit vergeten en gewoon doen alsof er niks was gebeurd? Of moest ik boos zijn op mezelf? Ik had geen idee. Ik keek op mijn wekker en zag dat het 10 over 3 was. Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Gewoon een foutje Maud, je kunt dit.

(Vanuit Ilse)

"Ilse!" Hoorde ik. Ik rende naar de kamer waar Lisa lag en ik zei:"wat is er?" Lisa zei:"het is.. Auw.. Begonnen." Ik ging naast haar op bed zitten en zei:"rustig blijven. Ik ga met je naar het ziekenhuis en dan komt het allemaal goed. Oke?" Lisa keek me aan en zei:"ja?" Ik knikte en zei:"ja." Bart kwam de kamer in en zei:"is het begonnen?" Ik knikte en zei:"ik ga met haar naar het ziekenhuis." Bart zei:"kun je het wel alleen?" Ik zei:"ja, maak je geen zorgen. Blijf jij maar bij Josefine." Bart knikte en zei:"bel je als er nieuws is?" Ik zei:"ja, ik hou je op de hoogte." Ik hielp Lisa uit bed en even later zaten we in de auto. Lisa zat op de achterbank en ik reed zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. "Gaat het nog Lies?" Vroeg ik. "Ja.." Zei Lisa. Ik zei:"het komt goed lieverd, echt." Ik hoorde Lisa zachtjes kreunen en ik concentreerde me weer op de weg.

(Vanuit Maud)

"Waar is mama?" Zei ik toen ik de volgende ochtend de woonkamer binnen kwam. Martijn zei:"op de wc." "Overgeven?" Zei ik. Martijn knikte en zei:"dit is al de vierde keer vannochtend." Ik lachte en zei:"gezellig." Martijn knikte lachend en zei:"zeker." "Wat is er gezellig?" Zei mijn moeder toen ze binnen kwam. "Hey mama, leef je nog?" Zei ik. Mijn moeder glimlachte en zei:"jawel hoor." Ik grinnikte en zei:"dat klonk niet echt overtuigend." Mijn moeder lachte en zei:"nee, het gaat wel weer." Gelukkig vroeg mijn moeder niet hoe het met mij ging, want het ging niet goed. Ik deed wel vrolijk, maar het was oorlog in mijn hoofd. Ik moest ontbijten, maar ik kon het niet. Maar het moest, maar ik kon het niet... Kut.

COMMENTS?
TIPS?