Wat nu?! Deel 2 :)

41.

(Vanuit Maud)

Dat weekend was ik thuis. Mijn moeder was nogal zwanger op dit moment (en heel dik hahaha). Ze was ook niet te genieten. Martijn en ik werden helemaal gek van haar. Maar ja, ze kon er niks aan doen. En nu zat ik op de bank terwijl mijn moeder en Martijn ruzie aan het maken waren in de keuken. Ja, dit was normaal de laatste tijd. Ik wist dat die twee van elkaar hielden, maar anders zou ik echt denken dat ze elkaar haatten. Ik zat nu te appen met Abigail. Ja, met Abigail. Deze week was echt raar. Ik was achter haar grootste geheim gekomen. Iets wat niemand mocht weten. En ik wist het. Ik had ooit een enorme hekel aan haar. Sterker nog, minder dan een week geleden vond ik dat ze geen gevoel had. Maar ja, dingen veranderen. "Auw.." Hoorde ik ineens uit de keuken. Het klonk als mijn moeder. "Wat is er Marijke?" Zei Martijn die ineens niet meer zo boos klonk. "Het... Het is begonnen." Zei mijn moeder. Ik schrok. Moest dat niet nog een maand duren? Martijn zei:"ik bel het ziekenhuis." Hij liep weg en ik zei:"mam, gaat het?" Mijn moeder zei:"ja schatje, maak je geen zorgen." Even later kwam Martijn terug en zei:"we moeten nu naar het ziekenhuis schat." Mijn moeder knikte en keek naar mij en zei:"redt jij jezelf of moeten we iemand bellen?" Ik zei:"ik red mezelf wel. Gaan jullie maar." Mijn moeder knikte en op dat moment verschoot haar gezicht van de pijn. "Mam, gaat het?!" Zei ik lichtelijk in paniek. "Ja liefje, het komt goed oke?" Zei mijn moeder. Ze gaf me een kus op mijn hoofd en Martijn en mama verdwenen. Ik bleef beduusd achter.

(Vanuit Ilse)

"Gaat alles wel goed met je?" Vroeg Bart na het eten. Ik zat met Josefine op de bank en ik knikte. "Ik weet het niet hoor." Zei Bart terwijl hij naast me op de bank plofte. "Wat dan? Ik at net!" Zei ik. Bart zei:"ja, maar dat betekent niet dat het goed met je gaat." Ik zei:"het gaat goed, echt. Dat van laatst was gewoon... Ik weet niet wat het was maar het gebeurt niet meer." Bart keek me nog steeds bezorgd aan en zei:"ik hoop het maar." "Denk je nou echt dat ik een probleem heb?" Zei ik. Bart gaf me een kus in mijn haar en zei:"rustig liefje, ik zeg alleen dat je moet oppassen. Je bent er wel gevoelig voor weet je nog?" Ik zuchtte en knikte. "Dus we zorgen er samen voor dat alles goed blijft gaan oke?" Zei Bart. Ik knikte en ik legde mijn hoofd op de schouder van Bart. Hij sloeg een arm om me heen en zei:"ik hou van jou." Ik glimlachte en zei:"ik ook van jou."

(Vanuit Maud)

Ik zat met een bonzend hart op de bank met een kop thee. De tv stond aan, maar ik had geen idee waar het over ging. Ik was echt bang. Wat nou als er iets niet goed zou gaan? Ik wilde zo graag weten wat er allemaal gebeurde, maar aan de andere kant ook weer niet. Ze zouden wel bellen als er wat was toch? Ik zuchtte en rekende uit hoe laat het bij To, was. Ik stuurde hem een berichtje dat mijn moeder aan het bevallen was en hij belde vrijwel meteen. "Redt je je wel?" Vroeg hij. Ik zei:"ja, maak je geen zorgen om mij." Toen ik ophing keek ik op de kalender. Leuke datum. Ik moest lachen om mezelf. Ik was zo nerveus dat ik alles grappig vond. En toen ging de telefoon...

COMMENTS?
TIPS?