Wat nu?! Deel 2 :)

40.

(Vanuit Ilse)

De volgende ochtend stond ik in de keuken. Bart was nog boven. Ik zou ook niet kunnen ontbijten.... Bart zou het toch niet merken. Ik schrok van mezelf. Dacht ik daar nou echt aan? Dat kon toch niet? Ik was een volwassen vrouw van 39 en ik had nota bene een kind. Ik pakte snel een appel en even later kwam Bart met Josefine op zijn arm beneden. "Hey liefje, heb je al gegeten?" Vroeg Bart. Ik knikte en gaf hem een kus. Ik nam Josefine van hem over en gaf haar eten, wat me wel wat moeite koste. Toen ik klaar was zei ik:"ik moet gaan, ik ben denk ik op tijd weer terug." Bart knikte en liep met me mee naar de voordeur. "Tot straks schat." Zei hij toen hij me een kus gaf. "Doei!" Zei ik en ik stapte in de auto. Ik had met JB afgesproken in de studio. Ik snapte niet waar ik last van had. Waarom wilde ik niet fatsoenlijk ontbijten vanmorgen? Dat sloeg toch nergens op? Ik zuchtte en probeerde er niet meer aan te denken. Het zou allemaal wel niks betekenen.

(Vanuit Maud)

Het was raar om Abigail de volgende ochtend weer bij de dansles te zien. Nu ik het wist viel me steeds meer op dat ze inderdaad een eetprobleem had. Haar gezicht was bleek, ze had haar haar altijd in een staart of knot, omdat het uitviel natuurlijk. Ik had medelijden met haar. Ze zag er totaal niet gelukkig uit, ook al deed ze wel alsof alles goed ging en ze zichzelf geweldig vond. Na de les liep ze naar me toe. "Hey." Zei ze. Ik keek om en zei:"oh hey!" Abigail keek me een beetje zenuwachtig aan en zei:"ik ehm had een vraag." Ik zei:"stel maar hoor." "Ik wil graag eten, maar ik durf het niet alleen." Zei Abigail. Ze keek erbij alsof ze ieder moment in tranen uit kon barsten. Ik zei:"ik wil wel met je eten! Natuurlijk wil ik dat Abi." Abigail glimlachte en zei:"echt waar? Wat lief!" Ik glimlachte en zei:"dat is toch geen moeite? Ik weet wat je doormaakt." Ik wist dat dit ook goed was voor mij, zo moest ik ook eten en dat vond ik ook moeilijk. Even later liepen Abigail en ik samen in de supermarkt. "Oke, wat willen we eten?" Zei ik. Abigail zei:"geen idee." Ik zei:"wat mag je van jezelf absoluut niet eten?" Abigail twijfelde even maar zei toen:" chocopasta, brood, en natuurlijk alle snoep en zo." Ik knikte en zei:"dan weet ik wat we gaan eten." Ik pakte brood en chocopasta en zag Abigail geschrokken kijken. Ik zei:"geloof me, je kunt dit. Echt waar." Abigail zuchtte diep en zei:"oke. Ik kan dit."

(Vanuit Ilse)

Toen ik die avond thuis kwam liep Josefine op me af. "Mama!" Riep ze blij. Ik glimlachte en tilde haar op. "Hey schatje! Mama heeft jou gemist!" Zei ik terwijl ik haar een kus gaf. "Hey schat." Zei Bart. Hij liep naar me toe en gaf me een kus. "Hey." Zei ik. Bart zag dat er iets was en zei:"wat is er?" Ik zei:"niks, hoezo dan?" Bart zei:"er is wel wat, dat zie ik wel aan je hoor." Ik zette Josefine weer op de grond en zweeg. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen. Het was gewoon zo stom... "Ik weet al wat er is." Zei Bart plotseling. Ik keek hem geschrokken aan en zei:"wat dan?" Bart zei:"je bent weer aan het lijnen. Je hebt geen brood gehad vanmorgen. Ik telde de sneetjes." Ik zei:"wat?" Bart zei:"ik vertrouwde het al een tijdje niet Ilse." Ik wist niet wat ik moest zeggen. "Ik... Ik wou het niet... Ik snap er zelf ook niks van..." Stamelde ik. Bart keek me bezorgd aan en zei:"dit is niet normaal Ilse." Ik zei:"weet ik. Ik weet ook niet waarom ik daar ineens weer mee bezig ben." Bart zei:"dit is echt gevaarlijk Ils, kom op." Ik knikte en zei:"het is weer voorbij, dat beloof ik." Bart gaf me een knuffel en zei:"je bent zo mooi... Stop hiermee oke?" Ik zei:"ja schat, dat ga ik doen." Ik leek wel een puber. Wat een onzin dit...

COMMENTS?
TIPS?