Bizarre Love Square

[38] I can't explain this feeling that I'm feeling.

Chapter Thirty Eight

NORMAL POV

Lewis is unconsciously smiling while watching this girl in front of him na masaya lang at enjoy na enjoy sa kinakain nitong cup noodles, doughnut at mountain dew. Natutuwa siyang panuorin ito dahil kahit anong bagay ang gawin niya ay napaka-cute tignan.

“Uhh—” Napatigil ito sa pagkain at awtomikong napatingin sa salamin ng 711 nang maramdaman niya ang mga titig ni Lewis sa kanya. “May dumi ba ako sa muka?”

“Ha?” Nagulat si Lewis sa sinabi ni Aicel. Doon lang siya natauhan, at napagtanto niyang nakatitig lang pala siya dito. Umayos siya ng upo. “W-Wala naman.”

Aicel raised her brow, not satisfied with his reason. “Eh bakit ka nakatingin?”

“Ang—” He can’t find the right words to say? Ano nga bang sasabihin niya? Bakit nga ba siya nakatingin? Tss. (-.-) “—takaw mo kasi e. Hehehe.”

Nagulat si Aicel sa narinig. She can’t believe it. Lahat na ata ng poise niya sa katawan ay ginamit niya upang maayos tignan ang pagkain niya pero walang effect. “What?”

“Oo. Haha.” Ano ba namang klaseng palusot yon? Inalok ni Lewis ang doughnut na binili niya kay Aicel. Tutal nasimulan na niya, edi ituloy na lang niya. “Gusto mo sayo na lang to?”

“Tss.” She rolled her eyes pero agad ring kinuha ang doughnut. “Thank you.”

“Unbelievable.” Naiiling na bulong ni Lewis sa sarili. He slightly smiled with Aicel’s action.

Aicel heard him. “What? Inalok mo sa akin e. This is free so I’m grabbing what’s free.” Sabay kagat sa doughnut ni Lewis. Wala na, matakaw na siya sa paningin ni Lewis e. Itutuloy na lang niyang ipakita ang pagka-masiba niya.

Napailing na lang si Lewis. He changed the topic. “What are you doing here?”

“Hindi naman ako na-informed na nabili mo na itong 7’11.”

His eyes widened in disbelief. Sage is right. Aicel can be sarcastic in a positive and cute way. Napangiti tuloy siya. “No. I mean, bakit andito ka pa ng ganitong oras. It’s getting late and you should stay at home. It’s dangerous outside.”

“Thanks for the concern but I already answered your question minutes ago.” She took a quick gaze on Lewis. “Nagugutom ako.”

“Yah right. Buti pinayagan ka ng Kuya mo lumabas.”

“Wala siya sa bahay e. I’m sure he’s with Ate Aries right now.” She grabbed her phone from her pocket and checked it. “Wala man lang text oh.”

Speaking of text. Kinuha din ni Lewis ang cellphone nito at muling tinawagan si Patch. Baka this time sumagot na ito. Pero wala pa din. “Tsk! I still can’t contact her.”

Tinignan siya ni Aicel ng may pagtataka. “Sino?”

“Patricia. You’re bestfriend.” Casual na sabi nito but deep inside, he’s fckin worried.

“WHAT THE! WHERE IS SHE?” Napatayo na si Aicel sa sobrang kaba. Minsan talaga, mas inuuna siya ng takot bago malaman ang totoong reason.

Pinaupo siya ni Lewis at kinalma. “She’s in—I don’t know where. I can’t contact her. Hindi din alam ni Tito kung nasaan siya. He said she attended a birthday party.”

“Wait.” Natigilan ito at napaisip. “Yun ba yung birthday party ni Denise?”

“Denise? I don’t know. Patch’s didn’t mention it. Nakakainis nga e!”

“But she asked me if I can go with her. Marami lang akong inaasikaso kanina kaya hindi ako pwede. Akala ko naman ikaw ang isasama niya.”

“She didn’t bother to tell me about this. Pinapatay ako ng bestfriend mo sa pag-aalala.”