friend of harry potter en de orde van de feniks

grimboudplein 12

Ik pak de arm van professor Anderling vast. 'Hou je vast'! Zegt ze, 'daar gaan we'! Eerst tollen we een halve seconde rond en dan heb ik het gevoel alsof ik door een rubberen buis wordt geperst. Niet echt een fijn gevoel. En dan opeens... is het afgelopen en staan we op grimboudplein 12. Ik voel me nog een beetje misselijk. 'Gaat het'? Vraagt professor Anderling. 'J-ja het gaat w-wel'. Nog een beetje wankelend loop ik naar binnen. Aan een lange tafel zitten allemaal mensen. Het zijn voornamelijk volwassenen, niet dat ik iets anders verwacht had. Ik zie Sirius Zwarts, Remus Lupos, Dwaaloog Dolleman, Romeo Wolkenvelt, Nymphadora Tops, Hermelien Griffel en de hele familie Wemel aan de tafel zitten. 'Ah Sara, daar ben je'! Het is mevrouw wemel die naar me toe komt. Ze geeft me een stevige knuffel. Ik heb mevrouw Wemel altijd als een soort tweede moeder beschouwt, want ze is altijd heel vriendelijk en openhartig. 'We beginnen zo met een vergadering, maar als je nog even wacht dan komen Ron en Hermelien zo bij je'. Ik knik en loop alvast naar boven. Het eerste dat me opvalt is dat bijna het hele huis zwart is, inclusief deze kamer. Ik zal hem waarschijnlijk met Hermelien en Ginny delen. Ik ga op het bed zitten (natuurlijk ook zwart) en denk aan de tijd toen mijn vader nog leefde.

Het is in de avond om 10.00, en het onweert. Ik ben een beetje bang en ga naar beneden waar mijn ouders samen hand in hand op de bank zitten. 'Pap'? 'Ik ben een beetje bang voor het onweer'.' O'? 'Kom maar even tussen ons in zitten, en dan zal ik je zo nog even een verhaaltje voorlezen'.

Een ding hebben Harry en ik gemeen, en dat is dat mijn vader net zoals zijn vader vermoord is door voldemort. Ik weet nog goed hoe het ging.

'Snel'! 'Vlucht samen met Sara weg'! 'Maar lieverd en jij dan'!? Roept mijn moeder in paniek. ' ik kom er zo aan! Maar eerst moet ik hem tegen houden! Ga!'

Mijn gedachten worden verstoord door Hermelien en Ron die naar binnen komen. 'Sara'! Roept Hermelien. 'Heey Hermelien'! Ik geef haar een stevige knuffel. 'Hallo Sara' zegt Ron. 'Hallo Ron'. In plaats van een knuffel geef ik Ron een hand. 'Leuk je weer te zien'. We gaan met z'n drieën op het bed zitten en praten over Harry, de dementors en de hoorzitting. We praten zelfs zo lang dat mevrouw Wemel op een gegeven moment komt mededelen dat we naar bed moeten. Als we in bed liggen praten Hermelien, Ginny en ik nog een tijdje door over wat we in zomervakantie hebben gedaan. Maar na een tijdje begin ik moe te worden en geef ik aan dat ik wil slapen. Ik denk terug aan de tijd van de indelingsceremonie

'Sara Ravenklauw'! Roept professor Anderling. Meteen hoor je gefluister, vooral bij de tafel van Ravenklauw. Ik stap zenuwachtig naar voren en ga op het krukje zitten. Ik voel dat de hoed op mijn hoofd gezet wordt en hij begint te spreken. 'Hmmm, kijk eens aan... hier hebben we een moeilijke. Je hebt de loyaliteit van een Huffelpuf, de intelligentie van een Ravenklauwer en de moed van een Griffoendor. Hmmm, waar zal ik je plaatsen?' De Ravenklauwers staren me verwachtingsvol aan. 'Aha! Kijk eens aan! Je stamt af van Rowena Ravenklauw, is het niet?' 'J-ja.' 'Dan heb ik mijn keuze al gemaakt. Ik zet je in... RAVENKLAUW!'

Ik vindt het aan de ene kant stom dat ik in Ravenklauw ben ingedeeld, omdat ik dan niet bij Harry, Hermelien en Ron in de leerlingenkamer kan zijn. Maar ook ben ik blij dat ik in Ravenklauw zit, want anders had ik Loena Leeflang nooit ontmoet. Ze is nogal mysterieus en haar vader is de baas van het blad de kibbelaar, mijn favoriete tijdschrift. Met de gedachte dat ik haar binnekort weer zie, val ik in slaap.