friend of harry potter en de orde van de feniks

de herinnering

Ik steek net zoals Harry mijn hoofd in de hersenpan. Ik wordt er in gezogen en beland naast Harry. We zijn in de grote zaal, alleen dan een aantal jaren terug. Er staan allemaal tafels waar de leerlingen voor zitten. Zo te zien was er examen. Harry pakt mijn arm en trekt me mee. 'Kom, dit is de herinnering van Sneep, dus hij moet hier ergens zijn.' Ik kijk om me heen en zie aan een van de tafels een jongen met een bleke huid, lang vettig haar en een haakneus, die driftig op zijn blad schrijft. 'Harry... ik denk dat ik hem zie.' Ik wijs richting de hoek van de zaal. We lopen er naar toe en kijken op zijn blad. VERWEER TEGEN DE ZWARTE KUNSTEN- SLIJMBAL NIVEAU, staat er met grote letters boven. Waarschijnlijk was professor Sneep even oud als ons toen hij dit maakte. Ik kijk naar de jongen die naast Sneep zit en zie dat hij 30 centimeter minder regels op zijn blad heeft staan dan Sneep. 'Nog vijf minuten!' We schrikken allebei van een harde stem die door de zaal schalt. Het is professor Banning die tussen de tafels door loopt. Opeens passeert hij een jongen met zwart haar dat nogal slordig uit ziet. 'Harry, ik ken die jongen ergens van...' Harry draait zich verbaasd om en loopt er nieuwschierig heen. 'Sara! Het is mijn vader!' Ik wil er heen lopen, maar struikel over mijn eigen voeten. Ik probeer me vast te grijpen aan een van de tafels, alleen besef ik net iets te laat dat je in een herinnering niets vast kunt pakken, dus val ik hard op de grond. Harry heeft niets gemerkt en blijft maar staren naar zijn vader. 'Nou, bedankt dat je me even helpt' zeg ik sarcastisch. 'O, sorry.' Hij pakt mijn hand en trekt me overeind. We staan nu allebei in een tafel en kijk naar diegene die er voor zit. Ik heb het gevoel alsof ik een hartaanval krijg. Aan de tafel zit mijn vader, en daarnaast mijn moeder. Ik sta er verbaasd naar te kijken. Harry is inmiddels verder door de zaal aan het lopen en komt ook langs de tafel van Remus en Sirius. Ook Peter Pippeling meende ik ergens te zien. Mijn vader zucht geïrriteerd en herleest zijn antwoorden. Ik kijk stiekem naar de vragen. Wat moet je doen als je een boeman voor je hebt? Het antwoord van mijn vader slaat nergens op. Maar wacht eens... is het wel een antwoord? Ik kijk nog eens goed en zie nu pas dat hij de naam van mijn moeder heeft geschreven met allemaal hartjes er om heen. Stiekem moet ik grinneken. 'Veren weg!' Roept professor Banning. Hij haalt de blaadjes op en de leerlingen lopen weg. Oei, ik moet Harry vinden. Even dacht ik hem te zien, maar het was zijn vader. Die twee lijken echt op elkaar... denk ik met een grijns. Ik besluit mijn vader te volgen. 'Heey Severus! Hoe ging het bij jou?' Ik verstijf. Mijn vader kende professor Sneep!