friend of harry potter en de orde van de feniks

gered door de orde

Harry wil de bol geven, maar Marcel roept: 'niet geven Harry!' 'Stil jij!' Roept Bellatrix en richt haar toverstok op hem. 'Crucio!' Marcel gilt het uit. 'Stop! Stop, het alsjeblieft! Martel mij, maar niet hem!' Bellatrix lacht hatelijk en stopt. 'Goed, als je het zo graag wil...' nu richt ze haar toverstok op mij. 'Nee!' roept Harry, 'Ik geef jullie de profetie, maar dan moeten jullie mijn vrienden geen pijn doen. Dus... hier is de bol.' Hij geeft hem aan lucius en die kijkt er triomfantelijk naar. Opeens verschijnt er een witte lichtflits en staat Sirius achter Lucius. 'Handen af van mijn peetzoon!' Hij slaat hem met zijn vuist in het gezicht van Lucius. De andere dooddoeners willen actie ondernemen maar worden tegen gehouden door 4 witte wolken die op ze afvliegen. Een van hen bevrijd mij en marcels van de dooddoeners die ons vasthouden. Het is Remus Lupos, die vriendelijk naar ons glimlacht. De andere drie wolken zijn van Tops, Wolkenvelt en Dolleman. Ze zijn druk in gevecht. Ik ren samen met Marcel naar Loena en Hermelien toe en we gaan bij elkaar staan. Ook Ron en Ginny komen erbij. Harry is samen met Sirius aan het duelleren. Af en toe vuren wij ook een spreuk af op de dooddoeners, hoewel ze nu allemaal aan het vechten zijn met de leden van de orde. Als ik zie dat Remus ontwapend is door een dooddoener pak ik vlug mijn toverstok en roep: 'reducto!' De dooddoener valt bewusteloos neer en Remus werpt me een dankbare blik. De meeste dooddoeners liggen bewusteloos op de grond, alleen Lucius en Bellatrix niet. Lucius is in gevecht met Sirius, maar Bellatrix is nergens te bekennen. 'Daar is ze!' Roept Loena en wijst naar de hoek van de kamer. Bellatrix richt haar stok op Sirius en roept: 'avada kedavra!' Wat er daarna gebeurt kan ik niet precies volgen, maar het lijkt wel alsof Sirius door de poort wordt opgeslokt. Harry schreeuwt het uit van woede en wil achter Bellatrix aan, maar Remus pakt hem net op tijd vast. Harry weet zich los te krijgen en rent naar Bellatrix. 'Harry! Niet doen!' Roep ik en ren achter hem aan. 'Sara! Blijf hier!' Hoor ik Remus roepen, maar ik negeer hem. 'Ik heb Sirius Zwarts vermoord! Ik heb Sirius Zwarts vermoord!' Roept Bellatrix blij en uitdagend te gelijk. Het is duidelijk dat ze het juist leuk vind dat Harry achter haar aan rent. Harry roept een spreuk en ze valt. 'Harry! Ben je gek! Stop hiermee!' Roep ik en duw zijn hand waar zijn toverstok in zit naar beneden. 'Hier komen we niet mee verder, trouwens...' ik stop als ik plotseling een hese stem hoor. 'Je kent de spreuk Harry...' 'w-wie was dat?' Vraag ik en kijk om me heen. Een zwart gedaante met een slangen gezicht verschijnt achter mij en Harry. 'Voldemort...' zeg ik met een piepstemmetje. Harry draait zich om en wil hem ontwapen, maar Voldemort is hem voor. 'Kijk eens wie we hier hebben, de beroemde Harry Potter en zijn vriendin Sara Ravenklauw.' We kijken hem woedend aan. 'Laten we deze klus maar snel klaren. O ja, dames gaan voor...' hij richt zijn toverstok op mij en ik besef dat hij me wil doden. Ik doe mijn ogen dicht en pak de hand van Harry vast. 'Avada Keda...' Voldemort stopt in zijn zin. Ik open langzaam mijn ogen en zie dat hij geschrokken naar iets achter ons kijkt. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van professor Perkamentus. 'Het is stom van je om hier te komen Tom, de leden van het ministerie zijn onderweg hier naartoe.' Voldemort lacht. 'Tegen die tijd ben ik al lang weg... en ben jij dood!' Ik zie dat Perkamentus een spreuk wil afvuren op Voldemort, dus ik roep naar Harry: 'duiken!' Ik pak hem bij zijn arm en we duiken aan de kant. We gaan vlug achter de een van de pilaren zitten en kijken naar het duel van Perkamentus en Voldemort. Er gebeurt van alles. Er is vuur, water, wind, zwarte wolken en nog meer van die vreemde dingen. Bij een van de spreuken schreeuwt Voldemort zo hard, dat de ramen van het ministerie barsten. Perkamentus valt naar achteren en ook wij vliegen een stuk naar achteren door de kracht. Voldemort laat de stukjes glas op ons afvliegen en ik bescherm mijn gezicht met mijn handen. Net op tijd zorgt Perkamentus er voor dat de stukjes glas veranderen in kleine water druppeltjes. Voldemort kijkt woedend naar Perkamentus en verdwijnt uit het niets. 'Waar is hij gebleven?' Vraag ik en kijk rond om te kijken of ik hem ergens zie. Plots begint Harry naast mij te schreeuwen van de pijn. 'Harry!' Roep ik bezorgd en kniel naast hem neer. 'Harry? Harry! Harry kijk me aan!' Langzaam draait hij zijn hoofd in mijn richting en ik spring geschrokken naar achteren. Het zijn niet meer die smaragd groene ogen, maar de bloedrode ogen van Voldemort...