friend of harry potter en de orde van de feniks

de colecte bus

Om half 8 gaat de wekker en staan Hermelien, Ginny en ik snel op. We kleden ons aan en gaan naar beneden. Harry en Ron zitten al aan de tafel te ontbijten en werken met een vies gezicht hun musli naar binnen. 'Ah, daar zijn jullie! Kom erbij dan kunnen jullie ook even wat eten'. We kijken elkaar geschrokken aan bij het vooruitzicht dat we ook zo'n bord met musli moeten opeten, 'eeeh, we hebben eigenlijk niet zo'n honger'. Mompel ik en Hermelien en Ginny knikken instemmend. 'O, nou goed, maar dan moeten jullie wel nog even op mijn en de jongens wachten'. 'Hoe gaan we eigenlijk naar de wegisweg? Met de haard'? Vraag ik. 'Nee, want het ministerie cotroleerd alle haarden' antwoord Mevrouw Wemel. 'We gaan met de colecte bus'. Ik zie dat Harry schrikt, maar waarom weet ik niet. Een tijdje later staan we met z'n allen op de stoep. Mevrouw Wemel pakt haar toverstok, steekt hem voor haar uit en er komt een bus de hoek om. Het is een grote dubbeldekker, met heel veel stoelen. 'Hermelien, Harry en Sara, gaan jullie maar achterin zitten. Ron en Ginny, jullie komen mee met mij naar boven om daar te gaan zitten'. We knikken alle 5 en gaan naar onze plek toe. Harry houdt zich stevig vast aan de bank, maar als ik wil vragen waarom hij dat doet schiet de bus ineens naar voren en val ik samen met hermelien van de bank af. We kijken elkaar angstig aan en proberen ons weer op de bank te hijsen, maar dat lukt niet, want door de hoge snelheid van de bus blijven we maar vallen. Harry laat een van zijn handen los om ons te helpen, maar daardoor schiet hij ook van de bank af. Hij mompelt iets wat lijkt op "bij merlijns baard" en probeert zich ook op de bank te hijsen. Opeens drukt de bus vol op de rem en horen we boven ons een klap. We kijken alle drie naar boven en zien dat Ron tegen een ruit is gesmakt, waardoor we het niet kunnen laten om even te lachen. 'Weet je Harry,' zeg ik. 'Nu begrijp ik waarom je zo angstig keek tijdens het ontbijt'. Mevrouw Wemel komt de trap af en maakt een vrolijke indruk. Zo te zien heeft ze dit wel vaker gedaan. Ron en Ginny komen achter mevrouw Wemel aan, Ron heeft een rode wang door de ruit en Ginny ziet groen van de misselijkheid. Ik begin zelf ook een beetje misselijk te worden, dus ik ben blij als we uit de bus zijn. Hermelien was nog maar net de bus uit en hij schoot alweer weg, waardoor ze zich angstig aan mij vasklampte. We lopen de lekke ketel binnen en gaan vervolgens weer door de achterdeur naar buiten. We staan voor een stenen muur. Mevrouw Wemel pakt voor de tweede keer vandaag haar toverstok en tikt op een paar bepaalde stenen. Dan gaan de stenen uit elkaar en vormen ze een doorgang, een doorgang naar de grootste winkelstraat van de toverwereld... de wegisweg!