friend of harry potter en de orde van de feniks

loena leeflang

Eenmaal aangekomen bij de ingang van Zweinstein zien we Cho Chang, die samen met een paar vriendinnen in een koets stapt. Ze kijkt achterom en ziet Harry staan. Ze glimlacht naar hem en hij glimlacht terug. Harry heeft al een tijdje een oogje op Cho, dat heb ik vorig jaar al gemerkt toen hij haar mee naar het bal vroeg. Helaas voor hem was ze al gevraagd, namelijk door Carlo Kannewasser. Daarna heeft Harry mij gevraagd, dus toen zijn wij samen naar het bal gegaan. Harry zat er maar triest bij, hij wilde zelfs niet dansen. Niet dat ik dat erg vond, aangezien ik een ramp ben als het om dansen gaat, maar toch was het jammer. Mijn gedachten worden onderbroken door een luid gesnuif. Ik kijk naar boven en zie voor het eerst (ik weet het, maar ik heb nooit echt goed gekeken naar de koets) een zwart en mager paard staan. Ook Harry blijft staan en kijkt gefacineerd naar het paard. 'Dat is echt een vreemd beest.' Zegt Harry. 'Beest?' Vraagt hermelien verbaasd. 'Welk beest?' 'Dat wezen dat de koets trekt, volgens mij is het een paard.' Beantwoord ik haar vraag. 'Ik weet niet wat jullie zien, maar de koets trekt zichzelf zoals altijd' zegt Ron. Dan horen we een mysterieuze stem vanaf de wagen komen. 'Jullie worden heus niet gek hoor, ik zie ze ook.' De persoon leest de nieuwe editie van de kibbelaar. Aan de kleren te zien is het een meisje. Ze laat het tijdschtift langzaam zakken en ik zie haar gezicht. Een golf van blijschap gaat door me heen. Het is loena. 'Loena!' Roep ik blij. 'Sara, gelukkig ben je er! ik was al bang dat ik je niet meer zou zien omdat je mijn brieven niet beantwoorde.' 'Sorry, ik had er geen tijd voor.' Ik wist dat het een slappe smoes was maar wat moest ik anders zeggen? 'Geeft niks' Zegt loena. Gelukkig trapt ze er in. Ik draai me om naar Harry, Hermelien en Ron. Ze kennen loena nog niet, dus ik stel haar aan hen voor. 'Jongens, dit is loena Leeflang, mijn beste vriendin. Loena, dit zijn Harry, Hermelien en Ron.' 'Hallo.' Zegt loena vrolijk en dromerig. Waardoor Harry, Hermelien en Ron een beetje verbaasd hallo terug zeggen. 'Wacht, ik heb al eens over je gehoord,' zegt Hermelien. 'Noemen ze jou niet Lijpo Leef-' ik haar een zachte trap, ten teken dat ze haar mond moet houden. Dan komt er voordat het hek van de school dicht gaat Marcel aangelopen met een vreemde soort plant in zijn hand. Een vreemd warm gevoel verspreid zich door mijn lichaam. 'Heey Marcel.' Zegt Harry. Ik en de rest groeten hem ook. We gaan met z'n allen in de koets zitten en het paard begint de kar te trekken. Het valt me nu pas op dat Loena een ketting om heeft. 'Wat een leuke ketting Loena, hoe kom je daar aan?' Vraag ik. 'Mooi hé' zegt ze trots. 'Van mijn oma gekregen, voor tegen de nurgels.' Ik heb geen idee wat nurgels zijn en haar kennende vraag in het maar niet. De rest kijkt haar vragend aan. Na een tijdje komt zweinstein in zicht. Het is een mega grote school, met bewegende trappen en pratende schilderijen. En net zoals elk jaar, kan ik niet wachten om het grote gebouw te betreden.