friend of harry potter en de orde van de feniks

de laatste les

De dagen vlogen voorbij en het is al bijna kerstvakantie. We hebben veel geleerd in de trainingen. Zoals de spreuken diminuendo, levicorpus en reducto. Het is de laatste les voor de kerst vakantie en we zijn met iedereen voor de laatste keer Expelliarmus aan het oefenen. Marcel moet mij ontwapenen en hij staat er maar zenuwachtig bij. Ik knik bemoedigend. 'Expelliarmus!' Roept hij. Mijn toverstok vliegt uit mijn hand en hij kijkt met een verbaade blik naar mij. Lachend loop ik naar hem toe en omhels hem. 'Dat was geweldig Marcel!' Hij begint te blozen, glimlacht en omhelst mij ook. Dan klinkt de stem van Harry door de zaal. 'Oké allemaal, ik vind dat jullie goed en hard gewerkt hebben en ik zie jullie weer na de vakantie!' Zo te zien vind iedereen het erg jammer. Ik ben van plan om met Cho en Loena terug te gaan naar de leerlingenkamer, maar Cho treuzeld heel lang voor de spiegel. En ik weet ook al waarom, ze zit naar de foto van Carlo Kannewasser te kijken. Ik tik op haar schouder. 'Cho, wij gaan al, kom je ook zo?' 'Ja ja, ik kom er zo aan.' Intussen zit Harry de hele tijd naar Cho te kijken. Ik loop naar hem toe en zeg plagend: 'weet je Harry, misschien kun je haar proberen te troosten.' Hij kijkt me vreemd aan. 'Hoe bedoel je?' 'Dat weet je best.' 'Is het zo duidelijk dan?' 'Ja Harry...' Hij kijkt weer richting Cho, haalt diep adem en loopt op haar af. Lachend loop ik met Loena naar buiten. Ik hoor straks wel hoe het verder is gegaan.

Een half uur later komt Cho de leerlingenkamer bijna in zweven en gaat naast me op de bank zitten. 'En, hoe was het?' vraag ik. 'Eeeeh... hoe bedoel je?' 'Ik bedoel, hoe was het bij Harry?' Cho's gezicht wordt rood en ze kijkt de andere kant op. Grijnzend stoot ik haar aan. 'Kom op, je kunt het me wel vertellen.' 'Oké dan. Nou kijk, we hebben zeg maar...' blijkbaar wil ze het niet hard op zeggen. 'Gezoend?' vraag ik fluisterend. Haar gezicht wordt weer rood en ze knikt. Dan begint ze opeens te huilen. Troostend leg ik mijn hand op haar schouder. 'Cho, zit je iets dwars?' 'J-ja, ik voel eigenlijk nog steeds iets voor Carlo, maar ik vind Harry ook leuk.' 'Cho, luister. Je moet accepteren dat Carlo er helaas niet meer is. En natuurlijk zal er altijd een deel van je ziel zijn dat van hem blijft houden. Maar er zijn ook andere leuke jongens, je hebt Harry nu toch?' Ze knikt. 'Nou dan, ik hoop dat je veel plezier met hem hebt.' 'Dank je Sara' zegt ze glimlachend en ze geeft me een knuffel.

Het is al laat en bijna iedereen van Ravenklauw is al naar bed. Pfff, ik heb even frisse lucht nodig. Eigenlijk mag ik op dit tijdstip helemaal niet op de gang komen, maar als ik al een leraar tegen kom zeg ik wel dat ik naar het toilet moest. Voorzichtig duw ik het schilderij van Rowena open (die aan het slapen is) en ren snel weg. Heerlijk om even niet in die benauwde slaapzaal te zitten. Dan hoor ik opeens voetstappen op de gang en komen Harry, Ron, Hermelien en professor Anderling de hoek om. Harry is helemaal bezweet en ademt heel snel. 'Harry! O mijn God! Is alles goed?' Professor Anderling pakt me bij mijn hand en trekt me mee. 'Ik leg het je onderweg wel uit juffrouw Ravenklauw. Maar u zou meneer Potter een plezier doen om mee te gaan naar professor Perkamentus, samen met meneer Wemel en juffrouw Griffel.' Ik knik en professor Anderling legt me alles uit. Als ze klaar is leg ik geschrokken mijn hand voor mijn mond. 'Dus de vader van Ron is aangevallen door een slang op het ministerie en Harry heeft het in zijn droom gezien.' Anderling knikt bevestigend. O jee, als alles maar in orde is met hem...