friend of harry potter en de orde van de feniks

dorothea omber

Eindelijk zijn we aangekomen op Zweinstein en lopen we de grote zaal in. Harry,Hermelien, Ron en Marcel gaan aan de tafel van griffoendor zitten en Loena en ik aan de tafel van ravenklauw. Na een tijdje komen de eerste jaars binnenlopen met professor Anderling voorop. Ze worden allemaal gesorteerd en ik klap en juich steeds als er iemand in ravenklauw wordt gezet. Ik ben beniewd wie de nieuwe leraar verweer tegen de zwarte kunsten is, dus ik kijk naar de leraren tafel en zie naast professor Sneep een mollige vrouw zitten. Al haar kleren zijn roze en ze heeft een soort vreemde badmuts op (natuurlijk ook roze). Professor Sneep kijkt haar afkeurend en boos aan, waarschijnlijk omdat hij voor de zoveelste keer geen leraar verweer tegen de zwarte kunsten is geworden. Ik kan het best goed met hem vinden, maar ik denk dat dat vooral komt doordat ik goed ben in toverdranken. Harry daar in tegen, haat Sneep heel erg. Maar soms heb ik het idee dat als Harry niet kijkt, Sneep hem wel eens aankijkt op een manier die ik niet helemaal begrijp. Het lijkt wel alsof Harry hem aan iemand doet denken. Mijn gedachten worden onderbroken door Perkamentus die aan zijn zoveelste preek begint aan elk begin van het nieuwe jaar. Opeens klinkt er een kuchje vanaf de leraren tafel. Perkamentus draait zich verbaasd om. Het is die mollige vrouw, die zich voorstelt als Dorothea Omber. Ze staat op en loopt naar voren. Daarna begint ze te spreken dat ze blij is om onze blije gezichten te zien enzo. Ik val zowat in slaap en ik ben zeker niet de enige. Ik dacht zelfs even dat Professor Perkamentus zijn ogen dicht deed en zijn hoofd liet zakken. Dan is ze klaar met haar preek en kijkt verwachtingsvol naar iedereen. Ze denkt zeker dat iedereen nu voor haar gaat klappen, maar niets is minder waar. Dan horen we toch enthousiast geklap achter in de zaal. Het is vilder. Ze kijkt tevreden en gaat weer zitten, waardoor perkamentus weer door kan met zijn verhaal. Ik begin steeds meer honger te krijgen en ben blij als eindelijk het eten op tafel verschijnt.

Na het uitgebreide diner gaat iedereen met zijn eigen afdeling terug naar de leerlingenkamer. De eerste jaars van ravenklauw volgen de klassenoudste, die instructies geven over Zweinstein. Ik sta voor het portret in de astronomie toren, die lijdt naar de leerlingen kamer van ravenklauw. Op het portret staat Rowena Ravenklauw, mijn over-over-over grootmoeder. 'Sara! Wat leuk je weer te zien!' Zegt ze blij. 'Ook leuk om jou weer te zien.' Zeg ik blij terug. 'Ik weet alleen het wachtwoord niet van dit jaar.' 'O, geen probleem, ik zeg het je wel, want jij bent de enige die ik vertrouw omdat je familie van mij bent. Het is "raven amulet".' 'Raven amulet.' Herhaal ik. Het portret gaat open en ik loop de kamer binnen. De kamer is blauw en zilver geverfd en vrolijk ingericht, ik ben graag in onze leerlingenkamer. Ik zie Loena zitten. 'Heey Sara,' Zegt ze dromerig. 'Ik heb de lesroosters gekregen van professor Banning. Hier is de jouwe.' Ze geeft me het lesrooster. 'Kijk, we hebben morgen het eerste uur verweer tegen de zwarte kunsten met griffoendor, ik ben benieuwd hoe Professor Omber het doet.' Zeg ik. We kletsen nog een tijdje door over wat we gedaan hebben in de vakantie, en na een tijdje gaan we slapen. Natuurlijk zijn net zoals de muren in de leerlingenkamer de muren hier in de slaapzaal ook blauw en zilver. Dat komt natuurlijk doordat onze afdelings vlag die kleuren heeft. We doen onze pjama's aan en gaan in onze eigen bedden liggen. Ik voel me nogal moe, en net voor dat ik in slaap val, denk ik aan de lessen van morgen.