friend of harry potter en de orde van de feniks

terug naar zweinstein

De dag erna is het eindelijk zover, vandaag keren we terug naar zweinstein. Het is 10.50, de trein vertrekt dus over 10 minuten. 'Kom, opschieten anders missen jullie de trein!' Roept mevrouw Wemel over het peron. We versnellen onze pas en na een tijdje staan we voor de muur die naar peron 9¾ lijdt. 'Sara en Hermelien, gaan jullie maar eerst.' We knikken en rennen in volle snelheid op de muur af. Op het laatst remmen we af en dan staan we op het peron, bij de grote zwart en rood gekleurde trein. Dan komt er nog iemand door de muur en knalt per ongeluk tegen de kar van Hermelien op, waardoor al haar spullen verspreid over de grond liggen. Knikkebeen blaast verontwaardigd. 'Ron! Ik zei je gisteren nog dat je op het laatst moet afremmen!' Zegt hermelien een beetje boos. 'Sorry, ik kon toch niet zien dat je hier nog steeds zou staan?' Zegt Ron geeëriteerd. 'Ja, maar kijk in het vervolg beter uit.' In de tussen tijd zijn Harry en de wemels ook door de muur gekomen en lopen naar de wagon waar alle bagage in moet. Dan verschijnt er opeens een zwarte hond naast me en ik herken hem meteen, het is Sirius. 'Harry, kom eens kijken, ik denk dat hier iemand voor je is.' Zeg ik glimlachend. Harry draait zich om en ziet hem, waardoor hij ook een glimlach op zijn gezicht krijgt. Helaas voor Sirius heeft mevrouw Wemel hem ook gezien en ze fluisterd boos: 'sluipvoet! (We mogen zijn echte naam niet gebruiken buiten de orde in verband met zijn veiligheid) wat doe je hier?! Straks pakken ze je nog!' Dan loopt Si.. ik bedoel sluipvoet richting een lege wachtruimte en transformeerd weer in zichzelf. Harry gaat naar binnen en de rest blijft buiten om onze en zijn spullen in te laden.

Een tijdje later zitten Harry en ik in een coupe. Ron en Hermelien zijn tot klassenoudste benoemd en moeten een tijdje bij de andere klassenoudste blijven. Harry vertelt mij in de tussentijd over de foto die hij van Sirius heeft gekregen. 'Kijk, dit zijn mijn ouders.' Hij wijst naar twee mensen die elkaar liefdevol aankijken. Ik kijk verder op de foto en schrik, naast de ouders van Harry staan ook mijn ouders. Ze kijken vrolijk naar degene die de foto heeft genomen en houden elkaars handen vast. 'Harry kijk! Mijn ouders staan er ook op!' Harry kijkt naar de plek die ik aanwijs.' Dus, dit is je vader?' Vraagt hij. 'Ja, dat is hem.' Ik voel opeens een vlaag van verdriet opkomen. Harry ziet het en legt troostend zijn hand op mijn schouder. We praten nog een tijdje over wat we weten over onze ouders en dan komen Hermelien en Ron binnengelopen. We praten een hele tijd door en uiteindelijk zijn we aangekomen op het peron van zweinsveld. Als we uitstappen valt me iets op. Inlplaats van Hagrid, (die normaal de eerstejaars naar zweinstein begelijdt) staat professor banning op het perron. 'He Harry, hagrid staat er niet' zeg ik. Harry kijkt en ziet het ook. Dan komt draco aanlopen. 'He Potter!' Roept hij. 'Jammer dat je de recht zaak gewonnen hebt, anders zat je nu lekker in azakaban!' Harry wil malfidus aanvliegen maar gelukkig trekt Ron hem op tijd terug. Malfidus mompelt nog iets wat lijkt op 'zie je wel, volledig gestoord' waardoor Harry nu echt woedend wordt en roept: 'blijf van me weg.' 'Rustig Harry' zeg ik. 'Het is malfidus maar.' Ron laat Harry los bij het horen van zijn woedende grom, en samen lopen we richting de koetsen die ons naar Zweinstein zullen brengen.