friend of harry potter en de orde van de feniks

expecto patronum

'P-professor, ik eeehhh... wij eeehh...' 'bedankt.' 'Wacht, wat!' 'Bedankt voor het helpen toen ik gepest werd. Ik taste jarenlang in het duister wie mij nou juist geholpen had om me van die vloek te bevrijden. Jij was het dus.' Dan staat zijn gezicht plotseling op onweer en trekt Harry uit de hersenpan. 'Zo, dat vond je zeker wel leuk, hé Potter!' Harry kijkt hem angstig aan. 'N-nee! Wilt u me nu los laten.' Sneep lijkt bijna gek te worden. Van die rustige man een paar seconden geleden is niets meer over. 'Echt een grappige man, die vader van je!' Sneep schud hem zo heftig door elkaar dat zijn bril bijna van zijn neus af valt. 'Ik- ik wilde niet...' Sneep smijt hem hard op de grond en hij komt keihard op zijn arm terecht. 'Professor, stop alstublieft!' Roep ik. 'Je zegt tegen niemand wat je gezien hebt!' Roept Sneep en pakt een pot met dode kakkerlakken, die hij naar het hoofd van Harry smijt. Ik slaak een gil. 'Stop, Stop!' Sneep wil nog een pot pakken maar ik trek het uit zijn hand. 'Nee professor! U bent u zelf niet! Kalmeer alstublieft!' Hij kijkt nog steeds woedend naar Harry, maar kalmeert toch een beetje. Pas als ik zeker weet dat hij niet wéér een pot pakt en gooit, loop ik naar Harry en help hem omhoog. 'Eruit! Allebei! En jij Potter, jou wil ik nooit meer zien in deze kamer!' Roept professor Sneep. We schrikken allebei van zijn harde stem geluid. Sneep pakt weer een pot en Harry en ik rennen snel weg. Ik hoor nog net hoe de pot kapot valt. Pas als we drie verdiepingen van Sneep verwijderd zijn stoppen we. 'Ik had je gewaarschuwd Harry, professor Sneep had ons toch vroeg of laat ontdekt.' Hij geeft geen antwoord en grijpt pijnlijk naar zijn arm. 'Gaat het? Moet ik je naar de ziekenzaal brengen?' 'Nee, dat hoeft niet.' Harry kijkt droevig voor zich uit. 'Weet je Sara, je weet toch dat veel mensen zeggen dat ik op mijn vader lijk?' Ik knik. Hij zucht diep. 'Nu vind ik dat een belediging...'

Het is de laatste les van de strijders van Perkamentus voor de paasvakantie. Iedereen is er, behalve Cho... vreemd. Hoe dan ook, we moeten een patronus produceren. Die van Loena is een konijn, die van Hermelien een otter en die van Ron een hond. Nu is het mijn beurt. Ik moet aan een sterke herinnering denken... ik graaf in mijn geheugen. Ik weet het! De dag dat ik Harry, Hermelien en Ron ontmoeten in de trein. Ik concetreer me en denk er sterk aan. 'Expexto patronum!' Er komt wat zilveren rook uit, maar meer dan dat is het niet. Ik zucht geïrriteerd. Plots denk ik aan mijn vader, die tijdens het examen ook zo geïrriteerd moest zuchten. Wacht eens... wat nou als ik aan hem denk? Ik concentreer me weer. 'Expecto patronum!' Een zilveren adelaar spuit uit mijn toverstok en vliegt door de kamer. 'Goed gedaan Sara!' Zegt Harry. Marcel is ook druk bezig, maar het lukt hem maar niet. 'Je moet aan een sterke herinnering denken' zeg ik tegen Marcel. Hij draait zich om en zijn gezicht word rood. 'O, eeehhh... hallo Sara.' Ik moet er van giegelen. Net op het moment dat Marcel het nog eens wil proberen, klinkt er gerommel door de zaal. 'Wat was dat?' Vraagt Belinda. 'Het leek wel alsof het van achter die muur kwam...' zeg ik twijfelend en loop er samen met Harry naar toe. 'Er zit een gat in de muur...' zegt Harry en kijkt er doorheen. Hij hapt naar adem en roept: 'Rennen!!' De muur ontploft met een luide knal en de stenen vliegen in het rond. Door het vuil en stof dat ronddwarrelt, zien we eerst niet wie er staan, maar daarna wel. Het is Omber, samen met Vilder, Percy en een aantal leerlingen van Zwadderich, waaronder Draco Malfidus. Hij houdt iemand vast. Als ik zie wie het is, sla ik geschrokken een hand voor mijn mond. Het is Cho, die iedereen schuldig aankijkt.