Adı "MAVİ"Olsun..

->17.Bölüm. (Gerçekler..)

"Bitti."

Ablamın önüne bankadan çektiğim parayı resmen fırlatmıştım. Ama kendime engel olamıyordum. Kızgındım. Çok kızgındım. Neden? Bilmiyorum.

"Ne bitti?" Deyip attığım paraya uzandı. Hala iyileşememişti. Yüzü morluklarla kaplıydı. Doğru dürüst hareket edemiyordu bile.

"İş bitti. Para da bu kadar. Git öde borcunu. Yetmezse devamını çalışıp öderiz. Süre istersin."

Bana anlamamazlıkla bakıyordu.

"Bitti diyorum Simay!" Diye bağırdım. "Özgür İnan ile işimiz bitti!"

Odama gidip kapıyı sertçe kapattım. Elimi duvara koyup destek aldım. Üzgündüm. Ama neden? Mutlu olmalıydım. İş bitmişti artık. Serbesttim. Ama niye bu kadar kötü hissediyordum?

Kapıya yaslanarak yere eğildim. Dizlerimi kendime çekip kollarımla doladım ve başımı dizime yasladım. Ağlamaya başlamıştım. Deli gibi ağlıyordum. Hıçkıra hıçkıra. Bir ayda birikmiş tüm acımı atıyordum sanki dışarıya. İçim parçalanıyordu.

"Ülker?" Ablam kapıyı hafifçe tıklattı. Beni böyle görmesini istemiyordum. Parçalanmış,yıkılmış.

Gözyaşlarımı silip derin bir nefes aldım.

"Efendim abla?" Dedim sesimin ağlamaklı çıkmamasına özen göstererek.

"Teşekkür ederim."

Ayak seslerini duydum. Geri yerine gidiyordu. Dudağımı ısırdım. Önemli değil abla. Önemli değil..
<<<>>>
"Gelmelisin!"

Yatakta öbür tarafa dönüp telefonu öbür kulağıma aldım. Helin den kurtulmak Özgür den daha zordu. Aslında Helin den kurtulmakta istemiyordum. Ama mecburdum. Özür dilerim Helin.

"Ben gelemeyeceğim." Dedim bilmem kaçıncı bin kez. Zorluyordu.

"Geleceksin!" Dedi sertçe. "Özgür'ü o Aslı'ya bırakma. Gel lütfen."

Özgür'ü çoktan bıraktım ben.

"Tamam."

Bir sevinç çığlığı attı.

"Akşam görüşürüz."

Telefonu kapayıp yanıma koydum. Sırf o Aslı için gelecektim. Pis kız. Hiç sevmiyordum onu. Ve tabi son kez Özgür İnan'ı görmek istiyordum. Son kez.

Ayağa kalkıp dolabımı açtım. Ne giyebilirdim ki? Hangi renk?

Asude İnan'a arabayı geri vermiştim. Bunun üzüntüsünü yaşıyordum şimdi. Şık bir elbiseyle dolmuşa mı binecektim? Hayır! Taksi? Belki.

Telefonu alıp Helin'e akşam beni alması için mesaj attım. Evin baya uzağında duran park'ı adres olarak yazdım. Evin önünden aldıramazdım sonuçta. Manyak değildim.

Tekrar ayağa kalkıp dolabı karıştırdım. Sonunda aradığım şeyi bulunca dışarı çıkardım. Siyah mini bir elbiseydi. Bugünkü rengim siyahtı.

Akşama doğru hazırlanmaya başlamıştım. Saçlarımı dalgalı yaptım. Önlerimden bir tutam alıp arkada birleştirdim. Güzel olmuştu. Gözlerime hafif bir makyaj yaptım. Gözlerimin ortaya çıkmasını sağlamıştım. Kendimde tek sevdiğim özellik gözlerimdi zaten.

Aynanın karşısına geçip kendime son kez baktım. Elbisenin altında düz platform topuk siyah bir ayakkabı giymiştim. Baştan aşağıya simsiyahtım. Tabi dudağımda ki kırmızı ruj hariç.

"Nereye böyle?"

Odanın kapısında ablamı görünce ona döndüm. Karşısında kendi etrafımda bir tur dönüp beni imcelemesini sağladım.