Adı "MAVİ"Olsun..

->36.Bölüm(Korkak.)

İnsanlar hep ilk önce kendilerini düşünür dimi? Peki ben? Ben hiç kendimi düşündüm mü acaba? Başkasının duygularına önem verdim,onlar için en iyisini yapmak istedim. Peki kendim için? Benim kendime hiç bir yararım olmadı. Kendimi hiç düşünmedim. Benim mutlu olmam önemli değildi benim için. Başkaları mutlu olsun yeter. Ben acı çekerim.

Şuan elimdeki fotografa boş boş bakmakla ve beynimi işgal eden soruya cevap arıyordum. Kimdim ben? Onun için neydim? Başkalarını mı düşünmem gerekiyordu. Yoksa kendi mi düşünmeliydim?

'Bir kaç kere takıldık sonra ayrıldık' mı demeliydim. Yoksa.. 'Kazadan önce beni seviyordun' mu?

"Cevap verecek misin?"

Çerçeveyi masaya bıraktım.

"Üzgünüm." Dedim. "Sorularını cevaplayamam. Kusura bakma."

"Neden?" Diye sordu.

Dudağımı ısırdım. "Öğrenirsen.." Deyip ona baktım. "Üzülürsün."

Kaşları çatıldı.

Git Özgür. Lütfen git. Zorlama beni.

"Gerçekleri bilmek istiyorum." Dedi. "Yalanlardan sıkıldım."

"Bak."deyip masada ona doğru yaklaştım. "Hafıza kaybı yaşadın Özgür. Bu.. Yeniden başlamak için bir şans. Geçmişi geride bırak ve.."

"Adımı,neler yaşadığımı... Biliyorsun."

Öne doğru yaklaştı. "Sen kimsin Ülker? Nerden tanışıyoruz. Her şeyi nasıl biliyorsun?... Kokunu hatırlıyorum."

Bayılacaktım sanırım. Bu çok fazlaydı ama. Adımı biliyordu belki bu bir gelişmeydi. Her şeyi geçtim kokunu hatırlıyorum demişti!

"Sana kim olduğumu söyleyemem. Üzgünüm."

Hızla ayağa kalktım. Bileğimi tutup gitmeme engel oldu.

"Lütfen." Dedi yalvarır gibi. "Lütfen söyle bana."

Bileğimi ondan çektim. "Neden?" Diye sordum kızgınlıkla. "Neden öğrenmek istiyorsun ki? Git mutlu mutlu yaşa hayatında!"

Ayağa kalktı. Ağzımı niye tutamıyordum ki ben?

"Bir şey eksik." Dedi. "İçimde bir şey eksik anlıyor musun? Hayatımın anlamı yok gibi."

Tam gözlerime bakıyordu. Ona bakmak intihar etmek gibiydi.

Başımı başka tarafa çevirdim.

"Kusura bakma." Dedim kendimi zorlayarak. Ve yanından geçip gittim.
<<<>>>
"Senin de kaderin bu galiba. Özgür den ayrılamıyorsun bir türlü."

Göksu'ya hiç hoş olmayan bir bakış yolladım. "Sinirim bozuk Göksu lütfen!"

"Kendi salaklığın yüzünden bozuktur sinirin. Her şeyi anlatman gerekiyordu. Her şeyi!"

Koltuktan bir tane yastık alıp bana fırlattı. "Ne yapıyorsun?" Dedim yastığı üstümden iterek.

"Gıcık oldum sana şuan!"

Arkasına yaslanıp bana tip tip bakmaya başladı.

"Ona herşeyi anlatsaydım herşey yeniden başlayacaktı. Asude mesela. Yeniden hayatıma girecekti."

"Seni sevecekti." Dedi Göksu. Ona baktım.

"Nerden biliyorsun? Beni belki bir daha sevmez."

"Sever." Dedi inatla. "Seni sevmekten vazgeçmedi o Ülker. Unuttu sadece. Unuttu! Hatırlarsa seni sevgisini hatırlar. Aşkını hatırlar.."