Duygusal mı Duygusuz mu?

Bölüm-52 Geçecek

Ardından, silüet tekrar belirdi. Bu kez onu görebilecektim.

O çok tanıdık bir silüetti.

-Yumemi. İyi olacaksın. Korkma. Sakin ol. 

Bu ses...

Çok tanıdıktı.

Fazlasıyla tanıdık.

Güven veren ve şefkatli bu ses...

-E...efendim?

-Haydi, yemek vakti. 

Kapıyı anahtarla açtı. Kafasını bana doğru kaldırdığında onu gördüm.

Yumasaki'yi.

-YUMASAKİ! 

Bağırarak Yuu'nun üstüne atladım ve ona sarıldım. Boyu öncekinden daha uzundu ve bir yetişkin gibiydi. Ama Yumasaki'ydi. 

Benim Yumasaki'm.

-Hadi Yumemi. İyileşmene az kaldı. Şimdi git biraz yemek ye.

-Beni götürür müsün Yuu?

-Her zamanki gibi, evet...

-Her zamanki gibi mi?

-Her seferinde neden bu soruyu soruyorsun Yumemi? Artık bu tımarhanede ben de delireceğim! 

Ne söylemişti o?

Yok...

-Ne tımarhanesi? N...ne söylüyorsun?

-Çabuk ol da yemekhaneye git! Yemekler tükenmeden! 

-Beni götürecektin?

-Şuradan dön, Kouta seni bekliyor zaten! HER ZAMANKİ GİBİ! 

Sonra söylene söylene gitti.

Ah,doğru ya.

Bu bir rüyaydı. 

Ciddiye almama gerek yoktu. 

Şimdi sadece şu köşeden dönüp Kouta'yı bulmalıydım.

Dejavu olmuştum.

Sanki bunu her gün yapıyordum.

Sadece bir rüya diye geçirdim içimden.

Sadece bir rüya.

Geçecek.