Duygusal mı Duygusuz mu?

Bölüm-18 Beyin Fırtınası

Sabah hızlıca hazırlanıp buluşma yerine gittim. Yuu'nun orada olacağını biliyordum. 

Yere oturmuş kitap okuyordu. Getirdiğimiz minderleri üst üste koyup onlara yaslanmıştı. Çok tatlı görünüyordu ama sinirli olmam gerekiyordu. Evet sinirli olmalıydım. Sinirli konuşmalıydım.

-Sen ne yaptığını sanıyorsun?

Kaldığı yeri parmağıyla tutarak bana döndü:

-Kitap okuduğumu zannediyordum? Başka bir şey yapıyor gibi mi görünüyorum?

-Komik değilsin. 

-Komik olmaya çalışmıyorum. Sorduğun soruya cevap veriyorum sadece. 

-Öyle mi?

-Öyle. Ne var yine. Sinirli olduğunu bu kadar belli edip beni de germe.

-Sinirli olduğum için belli ediyor olabilirim belki?

-Konu neydi?

-Birilerine acı çektirdiğinin farkında mı değilsin yoksa bilerek mi yapıyorsun?

-Kime? N...ne oldu ki?

Eyvah diye geçirdim içimden. Kohana kimseye söyleme demişti.

Aman neyse.

-Kimseye söylemeyeceğine söz ver.

-Tamam.

-Söz ver.

-Ne olduğuna bağlı sanırım.

-O zaman söylemeyeceğim.

-AMAN BE! İYİ , SÖZ. 

-Bağırma. Seni aptal.

-Konuşmayı uzatmak yerine bana ne olduğunu söylersen çok mutlu olacağım sanrım Yume.

-Kohana.

-Ne olmuş Kohana'ya?

-Onu terk ettiğin içi-

-Hadi ama Yume! Onun da biz hariç herkes gibi tek bir duygusu var. Terk edildiğinde üzülemez. Başkasına aşık olur. 

-Ağlıyordu.

-Ne?

-Kimseye söylememi istemedi ama ağlıyordu.

-Nasıl? Onda olmayan bir duygu birden ortaya çıkamaz ki.

-Bunu bilemezsin.

-Evet bilirim. Çünkü öyle. Bir duygu insanda küçüklükten itibaren oluşur. Öyle birden olabilecek bir şey değil.

-Nereden bilebilirsin ki?

-Çünkü bu doğanın bir kanunu.

-Doğanın bir kanunu daha vardı. Hani her insanın sadece tek duygusu olmalı kanunu. O halde biz insan değiliz Yuu. Öyle mi?

-O ayrı bir konu...

-Hayır değil. Bunun da illaki bir açıklaması olmalı. Sence nedir? 

-Beyin fırtınası mı yapalım?

-Aynen öyle...