My Run Away Husband

The First date

Part Six

*flashback continuation*

Sa isang Japanese restaurant sa QC kami nagkita at nag-dinner ni Andrei.It was a perfect night for a perfect date.Ewan ko lang kung date na nga bang matatawag iyon dahil wala naman kaming relasyon pero palagay ko naman ay tama ang nasa isip ko.

Anyway,date man iyon o hindi,hindi na mahalaga.Ang alam ko lang,that moment is too good to be true.Ayaw kong masayang ang pagkakataon na iyon na muli kaming nagkita at nagkausap ni Andrei though i really feel so shy and awkward in front of him.Paano ba naman?Wala itong ginawa kundi titigan ako with his expressive eyes from head to toe like it's going to undress me.He's telling me i look gorgeous that night too kaya lalo akong nate-tense.And i won't deny the fact that i'm totally into him or maybe...maybe there's something more.It's too early to say but i think i liked him already.Hindi ko alam kung kailan pa nagsimula but i think it was the day that we first met.I never believed in love at first sight before.Not until our paths crossed...

"Hey...are you okay?"untag ni Andrei nang mapansin ang pananahimik ko.

"Y-yeah",nakangiti kong sagot kasunod ang paghigop ng green tea.

"Am i making you feel uncomfortable?"

Ngumiti lang ako bilang tugon.Honestly,i really feel uncomfortable.Hindi ko alam kung paano ako kikilos ng tama sa harap niya.OMG!what's happening to me?tanong ko sa aking sarili.

"Hey Jade"...tawag uli ni Andrei.

This time he looked at me more seriously as he slowly touches my hand which makes me feel even more uneasy.I suddenly felt like there's a thousand volts running through my veins.I like the feeling but somehow,i feel so scared.Hindi ko kasi alam kung hanggang saan ako dadalhin ng nararamdaman kong ito.Hindi ko alam kung mayroon ba kaming patutunguhan o wala.Kahit pa nga na sa palagay ko naman ay gusto ako nito pero mahirap pa rin mag-assume.

"Jade"...tawag ulit nito.

"Why are we doing this Andrei?"finally i got the strength to asked him."I-I mean,is this a date or not?Bakit mo ako binibigyan ng ganitong klase ng atensyon?"

"I like you Jade.I really do."he answered quickly.

Hindi ako nakasagot.Napanganga lang ako sa sinabi nito.Hindi ako makapaniwala sa narinig ko gayon pa man ay nag-uumapaw sa saya ang puso ko.

"Alam ko na hindi pa kita ganoon kakilala but i felt like i already known you all my life.I don't know how it happened pero bigla ko na lang naramdaman na gusto kita.The very moment i laid my eyes on you i know na i felt something for you."paliwanag nito.

"Maybe it's hard to believe pero gusto na kita the first time we met.Kaya nga kinuha ko na ang number mo kasi i want us to have something else...Something more than just friends."patuloy pa ni Andrei.

Napalunok ako matapos kong marinig lahat ng sinabi nito.Parang sasabog sa tuwa ang puso ko pero siyempre naroon pa rin ang takot.Parang masyado kasing mabilis ang pangyayari sa aming dalawa.We barely know each other."I've been hurt Andrei so if your playing some kind of a game...just please stop."

"No"mariing tanggi ni Andrei."Hindi kita pinaglalaruan Jade.I like you and i want to continue liking you.I want to know you more and i want to be a part of your life."

"Are you serious?"

"Definitely."

"So what is absolutely your plan to me?"bulgaran ko ng tanong.

"I planned of courting you...pwede ba?"

Ngumiti ako as i try to hide my overflowing joy.

"Your silence means yes?"

"Yes",kinikilig kong sagot.

Andrei smiled sweetly.Hindi maikakaila sa mukha nito ang sayang nararamdaman.Bagay na lalong nagpataba ng puso ko.

"Do you like me too Jade?"

"Yes."mabilis kong sagot.Nagugulat ako sa sarili ko sa inaasal ko.Naninibago ako dahil hindi ko naman talaga ugali ang umamin agad sa nararamdaman ko.Pakipot kaya ang style ko but with Andrei?Everything's changed.

"Kung gusto mo ako at gusto rin kita,eh di pwede na kahit hindi kita ligawan?"nakangising tanong ni Andrei.Halatang nang-aasar.

"Ayoko nga!"

"Hindi na uso ang ligawan ngayon."asar ulit nito.

Kunway galit na inirapan ko ito."Ah basta!gusto ko ligawan mo ako pero kung ayaw mo talaga ako ligawan eh di ako na lang ang manliligaw sa'yo."

Tumawa ito sa sinabi ko."Much better".

"Much better?Aba!talagang ako pa yata ang gusto mo manligaw ah.No way noh!"

"No.Joke lang.Siyempre ang lalaki pa rin dapat ang manligaw sa babae pero wag mo naman ako masyado pahirapan huh.Kung pwede one week lang sagutin mo na ako agad or the earlier the better.3 days?"

"Ikaw sa lahat ang nanliligaw na ang daming kondisyon.Mas marunong ka pa sa nililigawan mo eh.Wag ka na lang kaya manligaw noh!"

Kapwa kami nagkatawanan sa usapang iyon.We really had a great time together that night.Hindi kami naboring sa isa'-isa dahil ang dami namin napag-usapan.Puro pa kami tawanan.Masaya kausap si Andrei.And dami nitong alam na jokes kaya talagang sumakit ang tyan ko sa kakatawa.Bagay na tipo ko sa isang lalaki.Ayoko ng boring kausap.Buti na lang at mataas ang sense of humor ni Andrei.He knows how to handle every conversations well.It's a turn on factor already.